Mafia in school- Tk

13-Bay Kim

Telefonu alıp kapıya doğru koştum. Kapının oradaki askılıktan deri ceketi sırtıma attım ve dışarıya çıktım. Arabaya binip hızla hastaneye gittim. Danışmaya sorduğumda ameliyata girdiğini söyledi. Koşarak ameliyathanenin kapısına gittim. Yere çömelip beklemeye başladım. Yarım saat, bir saat , bir buçuk saat, annem hâlâ çıkmadı. 

Zamanla birlikte gözyaşlarım da akıyordu.

Derken üvey babam geldi. Hızlıca kalkıp yanına gittim

"Ne oldu anneme?"

"Gel otur, anlatayım"

"Gel otur anlatayım ne? Masal mı anlatıyorsun? Anneme ne oldu?"

"Tamam oğlum sakin-"

"Oğlum deme bana, ben senin oğlun değilim."

"Annen sen evden çıktıktan sonra seni merak etti. Dışarıya çıktı seni aramak için. Seni bulamayınca öfkelenip gaza bastı. Sonra da kaza oldu işte."

"Sen nerdeydin bunlar olurken?"

"Ben işteydim"

"1.si senin işin asistanınla şey yapmak değil                                                              2.si madem işteydin, bunları nerden biliyorsun?"

"Terbiyesizleşme, ne asistanı ya?"

"Burdan belli, ben iki şey söyledim. Biri annemle ilgili biri asistanınla. Sen direk asistanını savunmaya geçtin. Cidden sana diyecek hiçbir şeyim yok."

Hiçbir şey diyemedi, siktir olup gitti. Beş on dakika sonra bir doktor çıktı ameliyathaneden. 

"Annem, o iyi mi?"

"Annen hayati tehlikeyi atlattı ama"

"Ama ne?"

"Ama bir süre yürüyemeyecek."

Dedi ve gitti. Yere çömelip ağlarken bir ses duydum.

"Jeon!"

Kafamı kaldırdığımda Taehyung'u gördüm. Onun nerden haberi olmuştu. Pardon, o mafya babası, istediği her şeyi öğrenir.

"Taehyung." dedim ve ona doğru koştum.

Sıkıca sarıldım. O da karşılık verdi. Bir süre öylece sarıldık. Ona sarıldığımda zaman durmuş gibiydi. Sanki hiçbir şey olmamış, biz Taehyung ile öylesine sarılıyoruz gibiydi. 

Hızlı nefes alışlarından yorulduğu ve telaşlandığı belliydi. Onu daha çok yormamak için koltuğa geçtim. O da benim yanıma oturdu.

"Annen nasıl?"

"Taehyung, annem yürüyemeyecek."

"Ne? Tamam, hemen şey yapma, temelli mi peki?"

"Doktor bir süre dedi ama annem dayanabilir mi bilmiyorum."

"Dayanır ya, niye dayanamasın ki, annen ameliyatı atlattıysa bunu da atlatır. O çok güçlü biri olmalı."

"Evet öyle." deyip güldüm.

"Hep gül güzelim." dedi. Şu an mutsuz olabilirim ama söylediği her şeyin farkındayım. Bunlar için sonra sevineceğim. Şu an değil.

Annemin kocası geldi ve 

"Arkadaşın mı geldi?" dedi.

Taehyung tam ayağa kalkarken kolundan tutup onu oturmasını sağladım.

"Boşver onu Tae."

"Ayıp ediyorsun Jungkook." dedi üvey babam.

"Sus, sana fikrini soran olmadı." dedim.

"Biraz ayıp ediyorsun Jeon, neden sinirlisin bilmiyorum ama ne olursa olsun o senin baban." Dedi Taehyung.

"Değil, o benim üvey babam. Hatta sadece annemin kocası." Dedim.

"Anliyorum." dedi Taehyung ve elini elimin üzerine koydu, varlığını hissettirmek ister gibi."

Bir doktor geldi ve 

"Hastayı birazdan odaya alacağız, bir kişi görse yeter. Kalabalığa gerek yok" dedi.

Tam annemin kocası buraya doğru adım atarken 

"Ben gireceğim." dedim. Kaldı öyle. 

Bir süre oturduktan sonra annemi odaya aldılar. Koşarak annemin yanına gittim. Hâlâ baygındı. Yanındaki sandalyeye oturdum. Ve elini tuttum. Sonra annem mırıldanmaya başladı.

"Bay Kim, lütfen öldürmeyin onu, bırakın gidelim."

Sonra gözlerini açtı ve elini çekti. 

"Sen kimsin?"

"Anne, benim Jungkook."

                                                           

                                                

                 

                       

                                                                         
 Yorum yazmayı ve oylamayı unutmayın