ဂျယ်ယွန်းကအခုဆို သူ့အိမ်မှာကို သူမနေတော့ဘူး တစ်နေကုန်ဘေးအိမ်ကိုပဲရောက်နေတယ်။ဂျယ်ယွန်းကိုတွေ့ချင်ရင် ဘေးအိမ်ကိုပဲသွားရှာနေရတော့တာပဲ။
ဂျယ်ယွန်းpre schoolလဲတက်နေပြီ။ကဗျာတွေလည်း အများကြီး ရွတ်တတ်နေပြီ။ကျောင်းကပြန်လာရင် ဆောင်းဟွန်းနီးကို ကဗျာတွေရွတ်ပြရတာ မမောနိုင် မပန်းနိုင်ပဲ။
ခုဆိုဆောင်းဟွန်းနီးက6လရှိပြီ။ဂျယ်ယွန်းသေချာမှတ်ထားတာ။ကလေးလေးကို ကဗျာတွေရွတ်ပြဖို့ ဂျယ်ယွန်းက စကားပီအောင်လည်းအများကြီးလေ့ကျင့်ထားသေးတယ်။
"ဆောင်းဟူးဟူး ကိုကို့ကိုကြည့်လေ"
ကလေးလေးက သူ့ကိုမကြည့်ပဲ ပလုတ်တုတ်ကိုပဲအာရုံရောက်နေလို့ ဂျယ်ယွန်းကမကျေနပ်တော့ဘူး။
"ဆောင်းဟူးဟူး ကိုကို့ကိုကြည့်ပါဆို။ မကြည့်ရင် ကိုကိုအိမ်ပြန်တော့မယ်"
ပြန်တော့မယ်လို့ပြောလိုက်မှ အရုပ်ကို အာရုံရောက်နေရာကနေ သူ့ကို အဲ့ခနဲအသံလေးပေးပြီးကြည့်လာတယ်။
ဂျယ်ယွန်းကကျောင်းမှာ ဒီနေ့သင်လာတဲ့ကဗျာလေးကိုရွတ်ပြတယ်။
"Old MacDonald had a farm
e ai ee ai o!
And on this farm he had a pig
e ai ee ai o!"
ဂျယ်ယွန်းကဗျာဆိုနေတုန်း ကလေးလေးဆီကနေအသံထွက်လာတယ်။
"ဘူး ဝူး ဝူး"
ကလေးလေးက သူ့လိုကဗျာလိုက်ရွတ်တာထင်တယ်။သူကစကားမပြောတတ်သေးတော့ ဘူး ဝူးဝူး လို့ပဲထွက်လာတယ်။
ဆောင်းဟွန်းမေမေကတော့ ဘေးနားကနေကြည့်ပြီး ရယ်နေတော့တာပဲ။
"အန်တီမေမေ ညီလေးက ကဗျာလိုက်ဆိုတာထင်တယ်နော"
"ဟုတ်တယ်သားရဲ့ သားဆိုသလို သူကလိုက်ဆိုနေတာ"
ဂျယ်ယွန်းလဲ နောက်တစ်ခေါက်ထပ်ရွတ်လိုက်တယ်
"Old MacDonald had a farm
e ai ee ai o!
And on this farm he had a pig
e ai ee ai o!"
"ဘူး ဝူး ဝူး"
ကလေးလေးဆီကလဲ နောက်ထပ် ဘူး ဝူး ဝူး ပဲထပ်ကြားရပြန်တာပဲ။
