11 Şubat 2023
Evet.. Gelmişti yılın o günü. Üzerinden 10 yıl gecede aynı acı aynı sıkıntı vardı içinde. Sessizce kalktı yataktan. Özenle saçlarını taradı. O güzel altın sarısı saçlarını.. Artık o çok sevdiği saçlarının bile önemi yoktu onun için. Her yıl biraz daha uzuyordu. Artık belinden aşağı inmişti saçları. Ama önemi var mıydı bunun..
Sadece yılda bir kez, her yıl bu gün giydiği gri uzun kollu elbisesini çıkardı dolaptan. Giydi üzerine. Düzenledi. Makyajını da yaptı. Ardından saçını ördü. Saatine baktı; 6.30 coktan olmuştu. Dolabının altındaki çekmecede duran kavanozu aldı. Artık içince 1 avuç toprak kalmıştı. Altındaki kağıtları ve iğneleride aldı.
Evden çıkmaya hazırdı artık. Belkide son kez görüyordu bu evi. Kim bilir...
Yatakta uyuyan eşine döndü. Ayla onu hiçbir zaman sevmemişti. Asla bi kötülüğü olmadı kocasının ona. Tam tersine Ayla'nın onu sevmedigini bilse de hiç sevgisini esirgemedı Ayla'dan. Ayla ona saygı duyuyodu elbet. Ama sevgi.. Bu imkansızdı.
Mustafa'nin uykusunun ağırlığından faydalandı, yanına gitti. Yüzüne ufak bi gülümseme takındı. Saçını okşadı. Ve ufak bir öpücük.
Aşağıya indi parmak uçlarında. 5 yasindaki oğlunun odasına girdi. Uzun uzun izledi onu. Gözleri doldu. Yaşlar akıyordu. Ama yine de vaz geçmeyecekti. Ne pahasına olursa olsun artik başaracaktı. Saatine bakti;06.53 gitme vaktiydi. Bir öpücükte oğluna kondurdu.
Hazirdi artik gidebilirdi. Kapinin önüne geldi ve içinden geçirdi
"Umarim beni affedersiniz."
ŞİMDİ OKUDUĞUN
Döngü
Romance2 insan tek hayatı paylaştılar. Ama kaderin planları vardı. Hayat ikiye ayrildi; sırf onları ayırmak için belkide. Ölümden sonra yaşam ve ölümden önce yaşam.. Sahi yaşam mıydı bu?
