Efsane: Ejderhalar Mirası

Kökenler Çağı

Hiç bir yerden ortaya çıktı. Hiç bir şeyden yaratıldı. Doğa afetleri çeşitlerini birleştiren, maddi ve maddi olmayan enerji kaynağı, Evreni hayallerden gerçeğe dönüştüren. Yaratıcı.

İlk önce rüzgar esti, boş olan alanda yolunu bulmaya çalışıyordu, gittiği yönü bilmiyordu, esen rüzgar artık yaratılmıştı, evet, yaratılmıştı... Ondan sonra müzik sesleri gelmeye başladı . Müzik akıyordu, uçuyordu ve rüzgar ile karışıyordu, rüzgar içinde eriyip kayıp olmuyordu, artık boş olmayan alanda kendi izini bırakıyordu. Aniden bir kıvılcım parlayıverdi. Bir kıvılcım, iki, üç... Küçük ve parlayan noktalar, hengileri git gide çoğalıyorlardı, bir daire çizmeye başladılar. Kısa bir süre sonra kocaman ebatlarına sahip olan bir ateş küresi oluştu, küre soluyordu ve her an patlamaya hazırdı. Bir an... ve korkunç rüzgar fırtınası, ateşi ve müziği dans içinde çevirmeye başladı, ayin dansında dönüşüyordu tüm bileşimler BAŞLANGICIN dağilmiş TOPLAMINI yaratıyorlardı. Ateş küresi patlamadı, çok sayıda yıldızlara ayırıldı gibi, ortaya çıkan her yıldız müziğin ve rüzgarın bir parçasını alıp götürüyordu. Her yıldızın etrafında sanki Yaratıcı tarafından Evren boşluğuna atılan tohumlar – dünyalar oluşuyorlardı. Boşluk alanında hızlanan parçacıklar enerji ile, can ve Yartıcının iyilği ile doluyorlardı. Aynı maddeden yaratılan Evrendeki tüm dünyalar kendilerine has özellikleriyle doğuyorlardı. Tek parçadan oluşan farklı Dünyalar.

Ondan sonra su damlası ortaya çıktı. Evrenin susuzluğunu doyuran ve hayat veren. Su damlası – dünyalar gözyaşıydı ve sızıntılar başlangıcıydı. Su damlası diğer damlaları yanına çekiyordu, su damlası Yaratıcının avuçlarında kocaman bir şelaleyi oluşturdu ve oradan Evrenin kucağına tüy gibi düşüyordu. Şelale suları okyanusları, denizleri, gölleri, nehirleri ve ırmakları su ile doldurdu. Su mavi ağlarıyla Evrenleri kaplıyordu, hangilerinde hayat doğmaya başlıyordu.

Tüm maddi olanakları yarattıktan sonra Yaratıcı Evrene hayat verdi, Evrene büyü ve doğa güçlerini verdi. Anlatılması ve açıklanması imkansız olan büyüler ve güçler Evrenin derinliklerine girdi ve saklandı, zamanı gelir ve onları kullanmak için bulacaklardır. Büyü ve güç ağaçların ve taşların içine, pınarların ve okyanusların dibine saklanmıştır, ağaçlar üzerinde çiçekler şeklinde açmıştır... Büyü ve doğa güçleri sanki uyku içindeydi, şimdilik uyku içindedir... zamanı daha gelmemiştir...

Yaratıcı kendi eserine göz attı ve kendi işini beğendi, yarattığı her şey sahane denecek kadar güzeldir! Evrene ve evrendeki tüm canlı varlıklara şu sözleri söyledi: «Ben soluyacağım – siz benim ile birlikte soluyacaksınız, ben şarkı söyleyeceğim – siz şarkımın sözlerini söyleyeceksiniz... Ben kendime iki yardımca yaratacağım - iki Muhafız, onlar dengeyi kontrol edeceklerdir ve siz onlara yardım edeceksiniz. Bu andan itibaren onlar benim sadık hizmetkarlarımdır, onlar Evrenin yöneticileridirler, ben ise İstirahate çekiniyorum...

Evren ve evrendeki her hangi bir dünya denge kurallarına uymaktadır, denge kurallarına göre – kara güçler ak güçler ile savaşmaktadır, gece gündüz ile değişmektedir, beyaz büyü ise kara büyü ile savaşmaktadır.

Yaratıcı, Evreni kontrol edecek olan iki Tanrıyı yarattı: Yaratma Muhafızı Or'Verron ve Yıkım Muhafızını Tallaar'ı! Aynı orandaki güçlerine sahip olan Muhafızlar bir biriyle savaşmıyorlardı onlar evrenin dengesini koruyorlardı ve Yartılan her şeyin koruyucularıydılar. Yaratma Muhafızı – dünyaları aydınlatan yıldızlara ışık veriyordu, yelpaze gibi dünyaları soğutan rüzgarları veriyordu: Yıkım Muhafızı ise – yıldırımları ve sağınak yağışları dünyaya gönderiyordu, hangileri kendi tüm canlı varlıkları ve toprağı susuzluktan koruyordu, depremleri gönderiyordu, hangileri dağları yerle bir yapıyordu... Uzun süre boyunca Muhafızlar Evreni geliştirmek ve güzelleştirmek için şalışıyorlardı. Muhafızlar kendilerine yardımcı – Tanrıları yarattılar, Tanrıların her biri belirli güçlere, belirli afetin büyülerine sahipti,Tanrılar ölümü ve hayatı kontrol ediyorlardı.