"ရုတို..ငါ့အနားမှာ အဖော်အဖြစ်တစ်ယောက် လောက်ထားပေးပါလား? တစ်နေကုန် ငါ့တစ်ယောက်ထဲ နေရတာ အရမ်းပျင်းတယ်..."
"အင်း...မာရှီ အလုပ်အားတဲ့အချိန်ကျရင် မာရှီကိုလွှတ်လိုက်မယ်လေ...သူနဲ့စကားပြောပေါ့.."
"မာရှီက ဘယ်သူလဲ? မခေါ်ချင်ပါဘူး...ဒီမှာငါသိတာဆိုလို့ မင်းနဲ့မင်ဟျော့ကိုပဲသိတာ...မင်ဟျော့ကိုပဲ ခေါ်ပေး..."
ရုတိုသည် သူ့ကို အကြည့်စူးစူးဖြင့်ကြည့်လာခဲ့တာမို့ ဂျွန်ဂယူ အလျင်အမြန်စကားဆက်ရသည်။
" ဒီအတိုင်းပျင်းလို့ စာလေးဘာလေးဖတ်ခိုင်းမလို့ကို .."
"ကောင်းပြီလေ ..ကိုယ်ပြောလိုက်ပါ့မယ်.."
ဂျွန်ဂယူ ခေါင်းညိတ်ပြလိုက်သည်။ ရုတိုက သူ့ခေါင်းထိပ်ကိုမမေ့မလျော့ ငုံ့နမ်းလာလျက်....
"ကိုယ်ဟိုရက်က ဂါနမ်ကိုသွားခဲ့သေးတယ် မယ်မယ်တို့ကမင်းကို စိတ်ပူနေကြလို့ ကိုယ့်ဆီမှာရှိနေတယ်လို့ပြောလိုက်တယ်..."
ဂျွန်ဂယူ မျက်နှာလေးငယ်သွားသည် ။ လူကြီးတွေကို သူလဲ အရမ်းလွမ်းမိတယ်....ဘုန်းတော်ကြီးကျောင်းမှာ ဆော့ကစားနေခဲ့တာတွေက ပုံရိပ်ယောင် ဆိုပေမယ့်ဖြတ်သန်းခဲ့ရတဲ့ ဘ၀ တစ်လျှောက်လုံးက ထိုသို့ လွပ်လပ်ခဲ့သည်မဟုတ်ပါလား?
"ဘေဘီ...မင်း ဒီလို ဂိုဏ်းသား တစ်ယောက်ဆိုတာ လူကြီးတွေ မသိကြဘူးပေါ့..."
ဂျွန်ဂယူ ခေါင်းညိတ်ပြလိုက်သည်။ဂျွန်ဂယူ မျက်နှာမကောင်းတော့ ဟာရုတိုလဲ ဘာမှ ထပ်မမေးဖြစ်တော့ပေ...
ဒါပေမယ့် တစ်လက်စတည်း...
လူကြီးတွေလုံး၀မရိပ်မိနိုင် သည်အထိ ဟန်ဆောင် ဖုံးကွယ်ထားနိုင်ခဲ့သော ဂျွန်ဂယူဟာ ယုန်ဖြူ လေး ဆိုသည့်မျက်နှာဖုံး တပ်ထားသည့်အတိုင်း ကျောချမ်းချင်စရာ အရှိန်အဝါပါ တစ်ခါထဲပါရှိနေသည်ဟု ခံစားမိသည်။အသက် ငယ်ပေမယ့် ဝါကတော့ မငယ်ပေ...
သို့ပေမယ့် ဟာရုတို ဒီကောင်လေးကို သနားမိပါသည်။အငြိုးအတေးတွေအတွက် အများကြီး ပင်ပန်းခဲ့ရမှာပဲ မဟုတ်လား....မိသားစုလိုက် ကိုယ့်မျက်စိရှေ့ အရှင်လတ်လတ်ကနေ သွေးပန်းလျက် သတ်ခံခဲ့ရသည်ကို မျက်ဝါးထင်ထင် မြင်တွေ့ခဲ့ရသော ကလေးငယ် အဖို့ ရူးခါ မသွားသည်မှာ ကံကောင်းသည်ဟု ဆိုနိုင်သည်။ သို့ပေမယ့်ထို မြင်ကွင်းများက အိမ်မက်ဆိုးအဖြစ် ညတိုင်း ခြောက်လန့်နေသည်မှာ သက်သေပဲ မဟုတ်လား?
STAI LEGGENDO
- CHESS - (Complete)
Fanfiction'Chess' ဆိုတဲ့စကားတစ်ခွန်းနဲ့ မင်းကိုယ့်ဘ၀ကို အနိုင်ယူသွားပြန်ပြီ...
