~2 yıl sonra~
Cagangil gideli tam tamına 2 yıl olmuştu ama hâlâ onlardan bı haber anlamamıştım. Geleceğini söylemişti gelmemişti. Kandırdı beni. Bu 2 yılda ben tekrardan içime kapandım kimseyle konuşmuyordum. Dışarıya çıkmıyordum sadece uyuyordum. Ben bile kendimi tanıyamaz olmuştum. Çağan beni hayata dondermisti ve tekrardan o beni hayata küstürdü. O olaydan sonra kimseye güvenmemem gerekiyordu ama lanet olsun ki guvenmistim. O beni bırakmaz sanmıştım oda bıraktı. Ne yapacağımı ne edeceğimi hiç bilmiyordum. Ama artık bu kadar yeterdi. Bu kadar acı çektiğim yeter. Artık eski halime döneceğim. Eskisi gibi neşeli ve enerjik birisi olacağım. Bugün başlayacağım.
Yataktan kalkıp sıcak bir duş aldım. Üzerime güzel bı elbise giyip makyaj masama oturdum. Hafif bir makyaj yapıp güzel bir parfüm sıktım. Güzel görünüyordum .
Aşağıya inip kahvaltı hazırlamaya başladım büyük ihtimalle annemler çoktan kahvaltı yapmıştı. Huyumu bildikleri için beni pek beklemezlerdi.
......................
Kahvaltımı yapıp içeri girdim.
Annem salonda müge anlı izliyordu.
-annecimm
-tuana? Bu? Bu sen misin?
-evettt .. olmamış mı yoksa?
-hayir hayir çok güzel olmuş kızım. Ben sadece biraz şaşırdım.
-nereye kadar böyle olacamki anne? Nereye kadar beni sevmeyen terkeden kişiler için uzulecegim?
-afferin benim kizima.
-:)
Annemin yanağından öpüp dışarıya doğru yürümeye başladım.
-tuana? Nereye gidiyorsun kızım?
-disari çıkacağım annecim.
-tamam kızım. Dikkat et kendine.
-tamam annecimm.
Dışarı çıkıp asonsore bindim aşağı inip bahçeye çıktım. Caganla en son sarildigimiz yere daldı gözüm. Yavaş yavaş gözlerim doluyordu. Hemen kendimi toparlayip otobüs durağına doğru yürümeye başladım. Saat şuan 16:45 ti. Akşam olmak üzereydi ama olsun hemen donerdim zaten eve.
.............
Saat 20:16 olmuştu. Ve ben hâlâ eve dönmemiştim. Artık gitsem iyi olacaktı. Etrafta hiç kimseler yoktu. Arkamdan birisinin beni takip ettiğini hissettim. Arkama döndüm ama kimse yoktu 5 dk sonra önümde birisi belirdi. Yüzünü tanımıyordum.
-kimsin?
-bizimle takılmak ister misin güzelim
-ne!?
Korkmaya başlıyordum arkamı dönüp koşmaya başladım. Biri beni kolumdan tuttu
-nereye gidiyosun sen he?
-birak beni.
-eglenmeden asla bırakmam duydun mu beni yürü şimdi.
Kolumdan tutup beni sürüklemeye başladı. Bı tane kızın sesi ile oraya döndük. Yanında da bi tane oğlan vardı. Oğlanı tanıyordum sanki...
