Cagangil gitmişti. Bende eve doğru yürümeye başladım. Eve gelip kapıyı anahtarımla açıp içeri girdim. Direkt odama çıktım. Caganı düşünmeye başladım. Numarasını bile vermemişti ki bana nasıl konuscaktik? Buraya gelirse nasıl haberim olacaktı? Ya da başına birşey gelirse nerden haberim olacaktı? Annemin sesi ile yataktan kalktım beni çağırıyordu aşağıya. Hemen koşa koşa indim.
-efendim anne.
-nerdesin kızım .
-odamdaydim
-hm caganlar gitmiş haberin var dimi
-var anne
-iyi anlaşıyordunuz gitmesi kötü oldu ama onun için en iyi bu.
-biliyorum anne
-sen neden bu kadar üzüldün? Yoksa aşık mı oldun sen bu çocuğa.
- yok anne ya ne alaka
Gerçekten aşık mıyım onu bile bilmiyorum ki? Ne diyecektim annemgile?
-Tuana!!
-he efendim anne
-kac saattir sana sesleniyoruz daldın gittin. Cidden aşıksın dimi sen buna
-hayir anne ya
-hadi hadi aşıksın biliyoruz biz
-nerden biliyosun?
-bakislarin belli ediyor. Hem bence oda sana aşık
-ne? nasıl yani nerden biliyorsunuz ?
-bakislari kızım bakışları...
-ee şey anne ben odama çıkayım artık. Yorgunum dinlenicem
-tamam kızım
Koşarak odama çıktım. Yatağıma uzanıp sakinleşmeye çalıştım. Kalbim çok hızlı atıyordu. Cidden aşık mıydım ben çağana? Gözleri gülüşü sesi... Herşeyi çok güzel gerçekten aşığım galiba. Evet ben çağana aşığım. O kadar güzel bi duygu ki... Caganı düşünerek gözlerimi kapattım...
