*გათენდა*
ჯიჰუნი:გამარჯობა ექიმო
ექიმი:გამარჯობათ ბატონო ჯიჰუნ
ჯიჰუნი: კითხვა მაქვს თქვენთან
ექიმი:გისმენთ
ჯიჰუნი:როდის მოხსნით თაბაშირს?
ექიმი: ეს დამოკიდებულია იმაზე ვის როგორი ორგანიზმი აქვს, ძლიერი მოტეხილობაა თუ არა ის, ძვლის რა ნაწილია დაზიანებული და ა.შ, სავარაუდოდ 1 თვე მაინც დასჭირდება რადგან სრულად აღდგეს ძვალი და შეძლოს სიარული.
ჯიჰუნი:კარგით, მადლობთ, ახლა შემიძლია ვნახო?
ექიმი:კი ბატონო, ახლა ღვიძავს და შეგიძლიათ შებრძანდეთ
ჯიჰუნი:*თავი დაუკრა და ოთახში დაკაკუნების გარეშე შევიდა*
ლისა: რატომ მოხვედი?
ჯიჰუნი:დაგავიწყდა? დღეს უნდა გაგწერონ
ლისა:არა , მახსოვს, უბრალოდ... შეგეძლო ვინმე გამოგეშვა და შენ არ მოსულიყავი
ჯიჰუნი:ასე იყო საჭირო და მე მოვედი, მაგრამ წაყვანით ჩემი დაცვა წაგიყვანს, მე საქმე მაქვს , ახლა უნდა წავიდე, ხო მართლა , რომ იცოდე ეტლი გიყიდე და თუ სადმე წასვლა დაგჭირდება შენით, რომ გადაადგილდე ეტლით ისარგებლებ.
*ოთახიდან გავიდა*
ლისა: (გაიფიქრა) ხანდახან რა საყვარელია, ხანდახან კი ნერვების მომშლელი.
აააჰ რა მოსაბეზრებელიაააა (იყვირა)
*2 თვის შემდეგ*
LISA POV: 2 თვეც გავიდა, ერთი თვის წინ თაბაშირიც მოვიხსენი, ფეხი აღარ მტკივა, ჩვეულებრივად დავდივარ, ჯიჰუნი ისევ ისეთი უხეშია როგორც ადრე, დანარჩენი ყვრლაფერი იგივეა, თითქმის არაფერი შეცვლილა, უი დამავიწყდა... ხვალ პირველად მივდივარ ლექციაზე ამდენი ხნის შემდეგ და ძალიან მიხარია, ახლა კი უნდა წავიდე დანარჩენს მერე მოვყვები.
ჯიჰუნი: ლისა სად ხარ? ორი საათია გეძახი
ლისა:ბოდიში, არ მესმოდა, სიმღერებს ვუსმენდი
ჯიჰუნი: ჩემი საუზმე სად არის?
ლისა:არ მომიმზადებია
ჯიჰუნი:ლისა მერამდენედ აკეთებ ამას?
ლისა: რას?
ჯიჰუნი: რას და ყოველთვის ყველაფერი გავიწყდება, როგორი დაბნეული ხარ? საერთოდ რაზე ფიქრობ?
ლისა: ჰო დაბნეული ვარ, მაგრამ ახლა მოვამზადებ სენდვიჩებს და გზაში შეჭამ
ჯიჰუნი:იმედია ახლა მაინც გააკეთებ რამეს 🙄
ლისა: * დანა თითზე ჩამოისვა და გაიჭრა*
ჯიჰუნი: როგორი მოუხერხებელი ხარ? არაფერი არ გამოგდის 😒
ლისა:*კარგი ასე იყოს*
ჯიჰუნი: მალამო და სანტავიკი მაგიდაზე დავდე, რომ დაიმუშავებ წადი და ჩემი თეთრი პერანგი გააუთოვე
ლისა: კარგი (გაიღიმა და პერანგი დაწვა)
ლისა:დამეწვა
ჯიჰუნი: ჯანდაბა ლისა, ეს რა გააკეთე?
ლისა: გაუთოვება არ მეხერხება ეს შენც ხომ იცი? არ იცი? არაფრის კეთება არ შემიძლია (პერანგი იატაკზე მოისროლა და სხვა ოთახისკენ დაიძრა)
ჯიჰუნი:*უკან გაჰყვა *
ეს სპეციალურად გააკეთე არა?
ლისა:ხომ გითხარი, სახლის საქმეები არ მეხერხება თქო
ჯიჰუნი:დროა ისწავლო!
ლისა: მე ვერ ვისწავლი, არ გამომდის
ჯიჰუნი:ყველაფერს აკეთებ იმისთვის რომ გამაბრაზო, ნერვებს მიშლი,რომ თავი ვეღარ შევიკავო არა? კარგი... რადგან ასე გინდა ... *ხელი მოჰკიდა და სარდაფში ჩაიყვანა*
ლისა:ხელი გამიშვი, ასე ვერ მომექცევი, ამას არ შეგარჩენ! ხელი გამიშვი თქო
ჯიჰუნი:*ჩაკეტა და სინათლე ჩააქრო, მისი კარის წინ კი დაცვა დააყენა*
ლისა:აიშ შენი დედაც ჯიჰუნ! შეგეცი, მემგონი შენნაირი მამაჩემიც კი არ იყო, ნაბიჭვარო, როგორ შეგიძლია გოგო სიბნელეში ჩაკეტო სადაც სისხლის სუნია და არაფერი არ არის გვამების გარდა (ტირილი დაიწყო) მეზიზღები ჯიჰუნ, მეზიზღები! ღმერთო ახლა შეიძლება მოვკვდე 😭 მეშინია გვამების და თან სუნიც საშინელია, რამდენი ხანი უნდა ვიყო აქ? ან საერთოდ როდის გავალ? რამე გზა არსებობს გასასვლელად? შუქი მაინც ენთოს რამეს მაინც დავინახავდი... ააააჰ მეზიზღები ჯიჰუნ! ვერ გიტან
------------------------------
გამარჯობა 😁 როგორ ხართ? იმედი მაქვს კარგად 😊 8 მარტს გილოცავთ, მრავალს დაესწარით🥰
ბოდიში, რომ აქამდე ვერ დავდე 🙁
ისიც ვიცი, რომ პატარა თავია, მაგრამ იმედია სისულელე არაა და მოგეწონებათ 🥲💜
ESTÁS LEYENDO
სხვადასხვა ადამიანი ნიᲦბის უკან
Fanficლისა იყო გოგონა რომელსაც არ უყვარდა ადამიანები, დადიოდა სასწავლებელᲨი, არ უყვარდა მამა,არცერთი მასწავლებელი და ბავᲨვი. ერᲗი გოგონას გარდა, ის მისი საუკეთესო მეგობარი იყო.ერᲗ დᲦესაც... (დაუსრულებელი) (წერის პროცესᲨია)
