Don't Far Away Jungkook

6.

Derin bir nefes alarak gözlerimi açtım. Her yerimde borular vardı. Nefes almakta güçlük çekiyordum. Elimin hemen altına ise bir düğme koymuşlardı. Uyandığımda basmamı söylüyorlardı. Bu düğmeyi biliyordum. Yakını veya ziyaretçisi olmayanlar içindi. Hala yalnızdım. Düğmeye bastıktan yaklaşık iki dakika sonra bir hemşire girdi içeri. Serumlarıma ve kalp atışlarıma bakıp not etti.

Hemşire: nasıl hissediyorsun?

Bir süre ona bakarak ne hissettiğimi anlamaya çalıştım.

Ben: yorgun.
Hemşire: anladım, değerlerin stabil. Korkulacak bir şeyin yok.

Hemşire odadan çıkacakken aklıma gelen şeyle gözlerim doldu,

Ben: j-jungkook nerde?

Hemşire duraksadı. Yoksa ağlıyor muydu? Hayır lütfen bu sefer olmaz. O beni hayata bağlamıştı. Ve şimdi de kendi mi öle-

Hemşire: yoğun bakımda

Diyebildi.

Ben: durumu nasıl peki? İyileşecek değil mi?

Evet demesini istiyordum. İyileşecek demesini istiyordum. Bana yüzünü göstermiyordu. Arkası dönük konuşuyordu.

Hemşire: durumu şu an stabil. Başka bir şey bilmiyorum, üzgünüm.

Dedi ve odadan çıktı. Lanet olsun! Arabayı çalıştırmadan uyarmalıydım onu. Kemerlerini takmalıydı.

Ben: lanet olsun nasıl oluyor da hayatta kalan her zaman ben oluyorum?!!!!!

Aklıma dolanan bu cümleyi bağırıyordum. Biraz daha ağlayıp küçük bir kriz geçirdikten sonra sakinleştim. Gözlerimden yavaş yavaş yaş akıyordu. Tam o sırada yatağımın yanında duran telefonuma mesaj geldi. Kaşlarımı catilmisti kimden gelebilirdi ki?

Muzlu süt hayranı: uyandın mı tatlım?
~01.59 gece~

Bu oydu. Jungkook.. gözlerim dolmuştu. Hem gülüyor hem de mutluluktan ağlıyordum.

Ben: tanrım şükürler olsun iyi misin?
~01.59 gece~
Muzlu süt hayranı: iyiyim y/n merak etme. Ama burda bana hiç iyi bakmıyorlar. Hatta bakmıyorlar bile. Bı sen varsın y/n beni yalnız bırakma olur mu?
~02.00 gece~

Artık hıçkırarak ağlıyordum ve asla durduramıyordum.

Ben: merak etme Jungkook seni asla yalnız bırakmayacağım...
~02.00 gece~
Muzlu süt hayranı: seni seviyorum y/n. Beni unutma olur mu?
~02.01 gece~
Ben: ben seni asla unutmam Jungkook. Ama ne alaka?
~02.01 gece~
Ben: Jungkook orda mısın?
~02.01 gece~
Ben: Jungkook korkuyorum cevap ver lütfen!
~02.02 gece~
Ben: Jungkook özür dilerim. Lütfen lütfen cevap ver. Zamanı geri alalım ve sen emniyet kemerini tak ve-
~02.03 gece~

Aklımdan geçen tun cümleleri yazarken koridordan seslar geliyordu. Korkuyla kapalı olan kapıya doğru baktım. Bir kaç kişi sürekli bir yerlere telaşla koşuyor gibiydi. Kolumdaki serumun tüpünü çıkardım ve yavaşça yataktan doğrulmaya çalıştım. Korkuyordum, göreceğim şeyden duyacağım kelimelerden...
Kapıya geldiğimde korkuyla kapıyı açtım. İki hemşire bir odaya doğru hızlı hızlı yürüyorlardı. Biri benim yanıma gelen hemşireydi. Hemen kolundan kavradım ve onu durdurdum. Hemşire beni görünce korkuyla durdu ve gözleri fal taşı gibi açıldı,