Tatlı rüyalarımdan sonra mutlu bir güne başladığımı düşünerek aç olan karnımı doyurmak için mutfağa gitmiştim.Tam buzdolabını açtım ve doyuruyucu birşeyler ararken gözüm duvarda asılı olan saate gitti .
Dijital saat olmadığı için anlamakta zorlanıyordum.Aradan birkaç saniye sonra saatin 9:30 olduğunu anladım...
AMA OLAMAZDI! İMKANSIZDI!
İşe yine geç kalmış olamazdım!!
Bir an saati yanlış anlamış olmamın umuduyla tekrar saate baktım ama bunda yanlış anlaşılacak birşey yoktu.
Belki saat bozulmuştur diye düşünüp odamdan telefonumu aldım ve saate baktım.Korktuğum başıma gelmişti;işe bir buçuk saat geç kalmıştım.
Kafam yerine gelince hızlıca evden çıktım ve hiç koşmadığım kadar hızlı koşmaya başladım.KOŞTUM KOŞTUM ve KOŞTUM...
Hayatımda ilk defa bu kadar terlemiştim,hatta arada bir hayatta olup olmadığımı sorguluyordum. Arabalar geçerken intihar eder gibi önlerine atlıyordum ama geleceğim için kritik bir durumdu.Yine bir arabanın önüne atlamıştım ve bu sefer ciddi anlamda hayattan gidiyordum. Aynı anda birden fazla araba kornaya basmıştı bu durumda ise benim tek yaptığım umursamazca koşmaya devam etmekti. Ama bayağı bir ses gelmişti... Sanırım büyük sorunlara yol açmıştım fakat bunları düşünecek bir zamanda değildim.
Sonunda işe varmıştım.Kapıda patronum bana sinirli sinirli bakarken ben ise nefes nefeseydim 'umarım bayılmam' diye dua ediyordum.Patronumun seslenmesiyle kendime gelmeye çalıştım.(Jeon Jia:ana karakter,konuşmadaki gösterimi=Jia:)Patron:Çabuk odama Jia!
Bir anda irkildim ve patronumun dediğini yapıp hızlıca odasına geçtim ve ' yürüyen ansiklopedi' yine konuşmaya başladı.Evet yürüyen ansiklopedi dedim çünkü kendisi çok bilmişin tekiydi.
Patron:Sen nasıl bir avukatsın Jia!.Şu anda saat kaç haberin var mı senin! Saat 10!!! Bir insan işe nasıl 2 saat geç kalabilir hiç aklım almıyor! Kovuldun!!!!
İşte o duymaktan bıktığım kelime"kovuldun!" daha ne kadar duyacaktım bu kelimeyi hiç bilmiyordum ama kovulmamak için elimden geleni yapmalıydım,işte yalvarışlarım başlamıştı
Jia:Bakın gerkçekten çok üzgünüm bir daha olm-
Patron:Ezberleyebildiğin tek cümle bu mu? Yapabildiğin tek şey bu mu Jia?! Git ve bir daha da gözüme görünme 3 aydır seni çekiyorum çok bile durdun burada ,git çabuk!
Jia:Gerçekten bir daha olmayacak affedin...Bu sondu gerçekten üzgünüm lütfen son bir hafta daha kalayım öyle karar verin

ŞİMDİ OKUDUĞUN
My Ceo {KTH} |tamamlandı|
FanficGeç kalma sorunu yaşayan genç kızın en sonunda hobisi olan bir meslekte ve ulti mega yakışıklı bir Ceo ile çalışma çabasını anlatmaktadır