Uyumadan önce Taehyung'u düşünüyorum... Uyanınca Taehyung'u düşünüyorum...
Bir aydır onu görmedim ve bu yüzden kalbim sızlıyor. Bir aydır sadece uyudum ve uyandım. Doğru düzgün bir kahvaltı yapmışlığım bile olmadı. İki-üç şey yiyip tekrar yatıyordum.
Bugünde Taehyung'suz günlerden birini yaşıyordum. Uyanmış olmama rağmen hâlâ yataktaydım. Tavana bakarak Taehyung'u düşünüyordum.
Acaba ne yapıyordu?
Acaba beni özlemişmiydi?
Acaba beni hâlâ eskisi gibi seviyor muydu?
Aklımda bu sorular dolanırken telefonumun rahatsız edici sesi dikkatimi dağıttı.
Uzun zaman sonra telefonum çalıyordu...
Taehyung'un aradığını düşünerek hızla gözlerimi telefonuma götürdüm ve daha kimin aradığını bile tam görememişken telefonu açıyordum ama son anda arayanı gördüm...
Taehyung'un kulağa harika bir müziğin notaları gibi gelen sesini çok özlemiştim. O sesi duymak için neler vermezdim. Ama maalesef bu acıya katlanmak zorundaydım. O arasa bile açmamalıydım. Taehyung'a beni unutturmam gerekiyordu...
Telefonumun rahatsız edici sesi bir müddet çaldı, kapanır sanmıştım ama kapanmadı. Arayan Vien idi. O benim lise arkadaşımdı. Uzun zamandır konuşmamıştık. Bir yılı geçmiştir belki de. Neden aramıştı acaba... Önemli bir şey olmalıydı. Uzun bir süre telefonum çaldıktan sonra açmaya karar verdim.
İnanmıyorum ya. Bir aydır gerçekten evden dışarı adımımı bile atmamıştım. Onu özlemiştim tabi ama dışarı çıkasım pek gelmiyordu... Bir kaç şeyde yardım edip tekrar eve dönerdim sanırım.
Oops! Bu görüntü içerik kurallarımıza uymuyor. Yayımlamaya devam etmek için görüntüyü kaldırmayı ya da başka bir görüntü yüklemeyi deneyin.
Yılbaşıyla uyumlu olan kombinimi giydikten sonra kendimi evden dışarı çıkmaya hazırladım. Abim bugün işe gitmemişti. Ben kapıdan çıkmadan önce şaşırmış bir şekilde soru sordu.
