Be with me ||TAEKOOK||

3|Üşüteceksin.|

•••

Jungkook şirket girişindeki danışman kadının söylediği şey ile ne yapacağını şaşırdı.

Babası şirkette bile değilmiş. Bugün şirkete gelmemiş bile.

Jungkook yavaş adımlarla çıkışa doğru yürüdü. Babası aramalara ve mesajlara geri dönüş yapmıyordu. Dışarı çıkan genç çocuk yağmurda yürüyerek şirketten uzaklaştı.

Şimdi ne yapacaktı? Eve dönünce ne yapacaktı? Oturup babasını mı bekleyecekti? Belki bir umut telefonunu açar diye tekrar babasını aradı.

Ama babası açmadı.

Genç çocuk yağmurda çok fazla ıslanmıştı. Tir tir titriyordu.

Babasına birşey oldu korkusuyla ne yapacağını bilmiyordu. Polise gitse bir işe yaramazdı. Çünkü daha babasından haber alamayışı birgün bile olmamıştı. Bu yüzden polisler genç çocuğu geri evine gönderirdi.

Geri eve dönüp babasını beklemekten başka bir çaresi yoktu.

Taxi beklerken yağmurdan dolayı kıyafetleri ıslanmıştı. Hasta olacağı belliydi.

Yağmur damlaları hızla üzerine düşüyordu. Genç çocuk minik ellerini kafasının üzerine katmıştı.

Sanki yağmurdan korunabileceğini düşündü. Gerçektende korunmuştu. Birden bire yağmur damlaları üzerine düşmeyi kesmişti.

Ama etrafta hâla yağmur yağıyordu. Genç çocuk hızla arkasına döndü.

Bu Kim Taehyung'du.

Genç çocuk gözlerini kocaman açmış, karşısında şemsiyeyi çocuğa doğru tutan adama bakıyordu.

' Neden gitmemiş? ' diye düşündü genç çocuk. Merak ettiği soruyu adama sordu. "Neden burdasın?"

" Sen neden yağmurda bekliyorsun? " adam soruya soru ile cevap vermeyi tercih etmişti.

"Taxi bekliyorum eve gideceğim. " diye cevap verdi. Esmer adam üzerindeki siyah kabanını çıkartıp yağmurda ıslanmış ve üşüyen çocuğa uzattı.

"Al giy bunu. Üşüteceksin yoksa." demesiyle jungkook "Ama sende üşürsün." dedi. Esmer adam ise genç çocuğa güldü. "Ben üşümem merak etme." diye yanıtladı.

Jungkook kafasını sallayıp kabanı aldı. Kabanı giydiğinde ise ona çok büyük gelmişti. Elleri bile gözükmüyordu. İçinde nerdeyse kaybolacaktı

Esmer adam bir elinde şemsiyeyi tutup bir eliylede genç çocuğun giydiği kabanın düğmelerini kapatıyordu. Onu soğuktan korumaya ve üşümesini engellemeye çalışması karşısında onu izleyen genç çocuğun küçük kalbini hızlandırmaya yetmişti bile.

"Arabam burada seni evine bırakabilirim istersen." esmer adamın sorduğu soru ile genç çocuk düşündü. İyi birisine benziyordu. Bu soğukta ve yağmurda bekleyeceğine hemen evine gitmek daha iyiydi. Ama tam anlamıyla tanımadığı bu adama hemen güvenmesi onu şaşırtsada teklifi reddetmedi, daha doğrusu reddedemedi.

Genç çocuk kafasını salladı. "Tamam isterim." dedi.
Esmer adam genç çocuğun omzundan hafifçe tutarak arabasına doğru yönlendirdi.

İkisi şemsiyenin altında az ilerdeki lüks arabaya doğru yürüdüler. Genç çocuk arabayı görür görmez gözleri kocaman oldu.

"Bu araba senin mi gerçekten!?" dedi şaşkınlıkla. Hergün böyle lüks bir araba görmediğinden dolayı şaşırmıştı.

"Evet benim." esmer adam genç çocuğun bu tatlı tepkisine gülümsedi.