I'm A Mess

Chapter 30

Cafe Sentosa

Parehas kaming natahimik ng bitawan ko ang mga salitang iyon.

"Just what I thought." Sabi ni Kevin nang siya ay makabawi

"What?" Takang tanong ko

"I really felt that you are not really inlove with Cedric, the way you talk about him when your still in New York, walang excitement, parang wala lang. Pero hindi ko pinansin dahil I thought nagbago ka lang dahil nasaktan ka, and then nag break kayo I didn't even see pain in you well siguro nasaktan ka dahil sa pride mo." Saad niya

"Ewan ko, naguguluhan ako Kevin. I really don't know what to do. Maraming masasaktan." Sagot ko

"Hindi ka naguguluhan, Mary. Ayaw mo lang tanggapin sa sarili mo ang nararamdaman mo." Halos naiinis niyang sabi. "And once and for all try to fight for what you feel! Isipin mo naman ang sarili mo kahit ngayon lang." Dagdag pa niya

"I'll think about it Kev. Sige na I have class pa. I'll see you later." Sagot ko at tumayo na sa kinauupuan ko

"This is your chance Mary, you're chance to be happy. Wag mong ipag damot yan sa sarili mo. 'Cause in all the pain that you've been through you deserve this chance." Nakangiti niyang saad at niyakap muna niya ako bago kami maghiwalay

Napaisip akong bigla, do I deserve to be happy? Pero sasaya nga ako pero may mga tao akong masasaktan.

Oo, tanggap ko na sa sarili ko na mahal ko talaga si Calvin, pero natatakot akong sabihin. There's so many what if's in my mind. Paano kung sasabihin ko pero magbago ang isip niya at sabihing hindi pala talaga ako ang mahal niya. I can't take another heartache from him.

Naging smooth lang naman ang discussion ko sa araw na ito kahit marami pa rin akong iniisip. Nang lumabas ako sa classroom may nag abot saakin ng isang boquet ng bulaklak.

"Ma'am may nagpapabigay po. Ohmigash ag gwapo maaaam! Ay nako" Halos parang mangingisay sa kilig yung estudyanteng nagabot sa akin ng bulaklak

"Kanino galing to iha?" Tanong ko

"Ay basta ma'am. Lakad lang po kayo makakasalubong nyo sya. Ohmigaaad talaga!!" Natawa naman ako sa reaksyo niya dahil halata mong kilig na kilig talaga siya

Nagsimula na akong maglakad at nang makarating ako sa dulo ng hallway ay nakita ko si Miguel in his 3 piece suit na akala mo ay nag momodelo lamang sa harapan ko at ng mga studyanteng kilig na kilig habang tinitingnan siya.

So this guy really have some effects on girls huh? Kahit nakatayo lang siya ay parang nag susumigaw ang kanyang awra na kahit nakangiti siya ay maiintimidate ka sa kanya.

"What are you doing here? You're making a scene." Tanong ko ng makalapit ako sa kanya

"I told you earlier, sinusundo kita. And we'll have dinner. Oh let me rephrase that we'll have our first date, love." Then he gave me his infamous smirk that can make a girl jump to him by just doing that

"Tara na nga, ang daming nakatingin sayo. Ikaw naman gustong gusto mong maraming kinikilig sayo." Sabay irap ko. Dati pa man kapag magkasama kami, hindi pwedeng walang makakapansin sa taglay niyang kakisigan.

"Don't worry love, I'm all yours you don't need to be jealous of them. Hahahaha" narinig ko nanaman ang halakhak niyang laging bumabalot sa buong pagkatao ko

"Ewan ko sayo. Bilisan mo gutom na ako." Kahit hindi naman talaga, gusto ko lang iwasan ang sinasabi niya

"Are you tired?" Tanong niya ng makasakay na kami sa sasakyan

"Yeah, kinda." Sagot ko

"You take a rest then, I'll wake you up when we get to the resto." Saad niya. I slowly closed my eyes, I realized that I'm really tired, sa dami ng iniisip ko palagi nalang akong hindi nakakatulog ng maayos at nawawala sa focus.

Naalimpungatan ako ng mayroong tumatapik sa pisngi ko.

"Hey we're here get up, love" Malambing na sabi ni Miguel

"Where are we?" Tanong ko habang tumitingin sa paligid

"We're at cafe sentosa, remember? this place used to be our favorite." Mahihimigan mo ang lungkot sa boses ni Miguel habang sinasabi niya yon

"Yeah I remember, this place witnessed our friendship." Sagot ko. Nang makababa kami sa kotse ay nilingon ko ang buong pligid. "This is still the same, it's like it brought me back to past." Nakamgiti kong saad sa kanya

Miguel just looked at me intently na parang hindi siya makapaniwala na nakangiti ako.

"You smiled! Oh fuck!" Bigla niya akong niyakap. "After all those years I finally get to see your mesmerizing smile that can make my heartbeat pound like crazy!" Masuyo niyang sabi

Pinalo ko siya sa balikat dahil sa sinabi niya. "Ang OA mo kamo! Hahaha" dinaan ko nalang aa tawa ang kilig na nararamdaman ko

"Tara na nga. Kumain na tayo baka mahalikan pa kita at ikagalit mo nanaman bawas pogi points yon." Minsan din talaga walang preno ang bibig nitong si Miguel

"Yeah we really should, gutom na nga ako, at baka pag hindi mo pa ko pinakain ikaw ang kainin ko." Biro ko sa kanya

"I like that idea Antonette. You'll eat me? Really? Hahaha" nang marinig ko ang halakhak niya doon ko narealize ang mali sa sinabi ko

"Bastos!" Asik ko

"What? Ako pa ngayon? Ikaw kaya ang nag suggest non! Hahaha" saad pa niya

"Ewan ko sayo! Perv!" Sabi ko

"Oh so you two finally worked it out huh! Great just great!"