Bir şimşek çakıyor ve gök gürlüyor. Yağmur bir sağnak gibi yağmaya başlıyor. Sanki gökyüzü ağlıyor. Şiddetli bir rüzgar dişleri titretiyor. Apolline'nin ise kalbi üşüyor. Onun artık bir ruhu yok.
Çünkü Apolline ruhunu çoktan satmıştı.
Apolline. Gen...
Bu kurgu tamamen hayal ürünü olup gerçek kişi, kurum ve kuruluşları yansıtmamaktadır.
🖇️
+18 şiddet ve tetikleyici unsurlar kan ve vahşet barındırabilir. Etkileneceğinizi düşünüyorsanız okumayın.
🖇️
Oops! Bu görüntü içerik kurallarımıza uymuyor. Yayımlamaya devam etmek için görüntüyü kaldırmayı ya da başka bir görüntü yüklemeyi deneyin.
1
ESARET ZİNCİRİ VE NEFRET SİLSİLESİ
Sırtımda ihanetin izleri Boynuma geçirilmiş urgan Ölüm kokan bir mahzen Ve ölümü bekleyen bir beden...
Karanlık bir gecede, sağıma soluma bakmaksızın koşuyordum. Hayır, kaçıyordum. Arkamdan yaklaşan hızlı ayak sesleri. Kesilen soluklarım ve yorgunluktan bitap düşmüş bedenim. Bu sefer köşeye sıkışmıştım. Kaçacak bir yerimde yoktu. Evime de dönemezdim. Annemi bulurlardı.
Yorgunluktan her ne kadar ayaklarım artık isyan etsede hızlanmaya çalıştım. Fakat zamanında göremediğim bir taş sayesinde yere kapaklandım. Vucuduma saplanan acıyla gözlerimi yumup açtım.
Doğrulmaya çalışsamda kılımı kıpırdatacak gücüm kalmamıştı. Uzun süredir koşuyordum ve artık sınır noktma varmıştım. Son bir gayretle doğrulmaya çalıştığım esnada güçlü bir kol tarafından omzum kavrandı. Hiçte nazik olmayacak bir şekilde tutup sertçe ayağa kaldırdı beni. Kaşlarımı çattım.
"Bırak beni!" dedim nefretle bağırarak. Hiç bir şekilde kâle almadı beni. Sanki bu sözü duymaya o kadar alışmıştı ki artık duyarsızlaşmıştı. Dişlerimi sıktım hırsla. Ben bu diyarın prensesiydim sözde. Gördüğüm muamele ise tam prenseslerin göreceği türdendi. Hırsla alıp verdiğim nefesler göğsüme battı. Bir şekilde onlardan kurtulmam lazımdı.
Muhafızlardan biri önümde durarak bileklerimi bağlamaya başladı. Gözlerimi kısarak onu inceledim. Siyah saçları, yeşil gözleri olan beyaz bir penomdu. Yüzünü zihnime iyice kazıdım. Elbet tekrar karşılaşacaktık.
Onlar emir kulu Aleska.
Bu düşünceyi zihnimden uzaklaştırdım.
Muhafızlar beni ittirerek yürümeye başladığında iki kolumdan tutulmuş götürülüyordum. Ne güzel! Uzunca bir süre yürüdükten sonra bir araca bindirdiler beni. Araca bindiğimizde gözlerimi siyah bir bandajla kapattılar. Kâh sarsıntılı kâh düzgün geçen yolculuğun ardından yine sertçe kolumdan tutuldum.
