Her Simple Life (THE COMEBACK)

CHAPTER V (HSL: Night Strikes!)

CHAPTER V (HSL: Night Strikes!)

'It's already dark. Arse.'

I halted abruptly as I catch my breath and wiped the sweat in my forehead using my right arm due to the long run starting this afternoon.

Nagabihan na'ko dito sa daan na hindi ko alam kung saan papunta, basta ang alam ko lang kanina ay dapat akong makalayo doon sa paaralan. Not even minding na hindi ko pala alam ang pasikot-sikot dito. 'Damn, adrenaline.'

And just then, I remembered what happened yesterday. . .

Pagkatapos kasi ng Closing program ng workshop namin kahapon ay pumunta na kaagad ako sa gate dahil nandoon na naghihintay si Kuya.

Nang makapasok na'ko sa passenger seat ng sasakyan ay biglang nagtanong si Kuya,"Para saan 'yang papel?", habang nakatingin sa kamay ko at ginamit ang nguso para panturo.

"Certificates.", maikling tugon ko naman sa kanya habang nakangiti. Masaya kasi ako, ano ba? Pinaghirapan ko kasi at achievement na rin 'to. I've got three certificates dahil kahit papaano naka-third place ako sa pagguhit ng kartung editoryal (Filipino category) habang champion naman ang grupo namin sa radio broadcasting (English category), at ang isa pang certificate ay dahil sa participation.

Tumango naman s'ya bilang sagot at pinaandar na ang sasakyan. Makalipas ang ilang minuto ay napagtanto kong hindi na pamilyar ang lugar na nakikita ko. 'Tsk! This path surely isn't the way home.'

"Hey, brotha. Where to?", bagot kong tanong sa kanya. Arse. I wanna go home, already. I'm friggin' tired.

"That's new, Sis. Haha.", yeah right. Nang-aasar lang 'to eh. Hindi ko kasi pinapansin noon kung saang daan ang mga tinatahak namin kasi kahit hindi ako tumitingin sa daan-- still, alam ko namang pauwi na 'yon sa bahay. You know, the 'sense of familiarity' of the place. At hindi ko mahanap 'yon dito. Tsaka hindi naman kami mga gala at mas gugustuhin ko pang sa bahay at magbasa maghapon kaysa mamasyal pa kung saan-saan. Arse.

Hindi na ako nagtanong pa. Wala naman s'yang plano sumagot. When we get there, we get there.

Kaya pala parang nakita ko na ang lugar na 'to kasi nadaanan namin 'to kahapon. Nakikita ko kasi 'yong mga matataas na puno sa gilid na parang nagsilbing grills sa malapad na daan katulad sa nakita ko kahapon ng saglit akong tumingin sa labas ng bintana ng sasakyan ni Kuya. Nasisinagan ito ng liwanag galing sa buwan na nagsisilbing ilaw ko ngayong gabi. I think, pakaliwa itong daan na 'to mula sa paaralan. I'm not so sure, hindi nga kasi ako gumagala.

Kung matatakutin siguro ako ay talagang kanina pa ako umiiyak sa takot dahil talagang nakapangingilabot ang paligid. The place releases strange ambience and it gives creeps, big time. Masyadong tahimik dito at tanging maririnig mo lang ay ang pagaspas ng mga dahon dahil sa ihip ng hangin, and well, the stomps of my feet. At maging ang mga kulisap ay parang nahihiya na ring mag-ingay.

I hugged myself using both of my hands and continued my pace. Nagpalinga-linga ako sa paligid, nagbabaka-sakaling may makitang ilaw o sasakyan man lang-- to my dismay, wala talaga.

Napabuntong-hininga na lamang ako, parang bihira lang kasi na may dumadaan dito base sa hulma ng lupa na nakapaligid. Hindi pantay-pantay. At may parang may buhangin pa ng kinapa ko ang lupang tinatapakan ko.

Naisipan ko na rin kanina na tawagan si Brother. Unfortunately, naiwan ko pala ang phone ko sa bahay nang dahil sa pagmamadali ko na baka ma-late sa meeting namin ni Ma'am-- 'yon pala, wala si Ma'am. Tsk.

'Bakit ba kasi nandoon 'yong taong 'yon? Arse.', ang wrong timing naman kasi. Geezer. This is not the right time to think about it, pero bakit nga ba napunta s'ya doon? Arse. Saka na nga, better focus on finding my way around here para makauwi na'ko. Kung may daan nga ba mula dito patungo sa bahay namin. Nakatulog na kasi ako kahapon no'ng pauwi na kami and there's no harm in trying naman, di ba? Ayaw ko naman kasing bumalik sa mga dinaanan ko baka mas mawala pa ko at paniguradong hindi pa umaalis ang taong 'yon doon. Geezer. Pagod, gutom, uhaw... Nagkahalu-halo ang nararamdaman ko. Grabe lang. Suddenly,

I yawned.

And there, under the tree-- no, the tallest tree among the trees. I sat and decided to sleep. Before I closed my eyes, I saw a glint of light like it's coming from a car and two silhouette's of a man. Huh? Two? Then, I heard my name being called again but not the same voice I heard in school. I think it's my brother's? He's here? And then, the darkness totally took me in.

•••

Sa wakas! Nakapag-update na rin. #Effort (Lewls~)

Ganda ng feeling kapag makapag-isip ka talaga ng maayos. Haha. Buti nalang talaga, nakita ko na 'yong utak ko. Akala ko iniwan na'ko. Na-misplace ko lang pala. Haha. Ge, tulog na'ko. Madaling araw na oh. Kayo din.

P.S: HUWAG GAYAHIN. NAKAKAGANDA XD.

Keep smiling, Simples!~ ☺