CHAPTER III (HSL:Frustrated)

51 2 2
                                    


Marie's PoV

*B O O G S H* *B O O G S H*

*B O O G S H* *B O O G S H*

Alam kong natataranta na si Kuya sa ginagawa ko at alam ko ring papunta na s'ya rito sa kinalalagyan ko.

"AAAAAAAAHHHHHHH!", napasigaw ako dahil talagang nafa-frustrate ako ngayon. Hindi naman 'to bago sa'kin ngunit ang pinagkaiba lang ngayon ay nafa-frustrate ako for no certain reason which is making me to be more frustrated. Arse.

"Hey kiddo! Stop that. Don't hurt yourself alright? Everything's gonna be fine. Sssssshh~", sabi ni Kuya habang nakayakap s'ya sa'kin at hinahaplos ang buhok ko. Nabigla ako at napatayo. Nakita ko s'yang gulat na gulat habang nakatingin sa'kin at doon ko lang napagtanto na umiiyak pala ako. This is so not me.

'What's happening Marie?', I ask myself inaudibly.

Mabilis akong tumakbo palayo kay Kuya. Narinig ko pa s'yang tinatawag ang pangalan ko at mahahalata sa boses n'ya ang pag-aalala. But, binalewala ko muna 'yon dahil ayokong humarap sa kanya na ganito. I've never been this melodramatic infront of him, or to anyone else --- even to myself.

'Arse. What's really happening to me?',nagugulohan kong tanong sa sarili ko.

Dale's PoV

Nang nakita ko si Marie na hinahampas ang sariling ulo sa cabinet n'ya. The only thing that pops in my mind is that, 'she's frustrated' at base sa nakikita ko --- my sister is totally frustrated kaya nong nakalapit na'ko sa kanya ay agad-agad ko s'yang niyakap.

"Hey kiddo! Stop that. Don't hurt yourself alright? Everything's gonna be fine. Sssssshh~", sabi ko sa kanya habang niyayakap s'ya at hinahaplos ang buhok. Una ko pa lang s'yang nakitang nagkaganito dahil kung normal frustration lang ang nararamdaman n'ya ay hanggang pangalawang beses n'ya lang ihahampas ang ulo n'ya kaya niyakap ko na s'ya agad nong makita s'ya. Parang naririnig ko s'yang umiiyak pero iwinaksi ko nalang sa isipan ko 'yon dahil parang imposible. Aish. Ano ba 'tong pinag-iisip ko?

Bigla s'yang tumayo. Hindi ko inaasahan ang nakita ko at para akong natuod sa kinalalagyan ko.

'D-Did I just saw my little sister, c-cry?'

Nang makarinig ako nang mabilis na mga yapak ay napabalik ako sa realidad at napatingin kay Marie. Tinawag ko ang pangalan n'ya at talagang mababakas sa tono ng boses ko ang pag-aalala dahil alalang-alala talaga ako. Ito ang unang beses na nakita ko s'yang umiyak dahil kahit noong bata pa kami ay hindi s'ya umiiyak dahil wala namang umaaway sa kanya since wala din naman s'yang ibang kasama kundi kami lang na pamilya n'ya.

Napatingala ako at pumikit.

'I'd be glad seeing you having friends . . .'

Tsk! Nag'sesenti ako habang nawawala ang kapatid ko. I decided that I must find my sister right now, sasalubungin pa naman namin ang bagong taon. I ran towards my car.

Her Simple Life (THE COMEBACK)Tahanan ng mga kuwento. Tumuklas ngayon