1. Bölüm

8 2 0
                                    

"Anlaşıldı amirim." telsizden verdiğim cevap, Emir amirimdi.

Şu an yıllardır üzerinde çalıştığımız baskını gerçekleştiriyorduk. Uzun zamandır bu anı bekliyordum. Bugün Büyük Adamın oyunu bitiyordu.

Büyük Adam kim mi? Bunun hakkında bilgi edinme şerefine daha ulaşamamıştık; ama baskın doğru ve kusursuz şekilde giderse eminim ki ulaşacağım tek şey terfi olmayacaktı.

Büyük adamı ben bulmalıydım, veya onun hakkında herhangi bir şeyi ilk ben öğrenmeliydim. Bu benim çok önemliydi, büyük adam benden kaçamayacaktı.

Toplantı yapılan noktaya biraz daha yaklaşmıştım. Telsizimi kapatmıştım, merkezle iletişim kurduğum tek yer kulağımda gözle zar zor görülecek kadar küçük olan kulaklığımdı.

"Telsizini kapatma ve oradan uzak dur! Yağmur destek bekle. Seni şu an uyarmıyorum, sana amirin olarak emrediyorum."

"Üzgünüm amirim sözünüzden çıkmak zorundayım." diye fısıldadım.

"Yağmur yanlış bir şeyler olacak bizi bekle."

"Daha fazla bir şeyleri ertelemek istemiyorum."

"On iki senedir bugünü bekliyorsun, üç senedir bizimlesin. O kadar sene bekleyip bana beş dakika bekleyemeyeceğini söyleme sakın! O yılları çöp etme Aden!"

"Görüşürüz amirim, saygılarımla."

Derin bir nefes aldım ve Emir amirimi dinlemeyi kestim. Onun sesi bana şu an uğultudan farksızdı. Mekana giriş yapmıştım.

Büyük Adam yoktu, sadece bir kaç adamı vardı, o daha gelmemişti.

Ailemin intikamını alacaktım. Yaptığı oyunun bedelini ödeyecekti.

Ailemi on iki sene önce bir trafik kazasınsa kaybetmiştim.

Babam Türkiye'nin sayılı iş adamlarından birisiydi.

En büyük rakiplerinden birisi ise büyük adamdı.

Babam onun hakkında bir şeyler öğrenmiş olacak ki, Büyük Adamın oyununa kurban gitmişti.

Annem ve babama çarpan araç bu büyük adamın şirketlerinden birisine aitti.

Bu yüzden ona karşı kin doluydum, onun yaptığına şüphem yoktu.

Polis olamamıştım, ama soruşturmaya Emir amir sayesinde dahil olmuştum.

Bazı problemlerim polis olmama engel olmuştu. Babamdan kalan miras ile geçiniyordum. Bir mesleğim yoktu. Yirmi bir yaşındaydım, psikoloji bölümü son sınıftım. Bölümüm bittikten sonra büyük adamın yanında görev almayı düşünüyordum. Emir amir benim için gerçekleştirirdi isteğimi.

Önüme düşen koca ışık yüzünden gözlerim kamaşmıştı. Arkamda ki çöp kutusuna nasıl bir can havliyle girdiğimi bile anımsayamıyorum.

"O ses neydi?" diye sordu tanımadığım bir adam.

"Kedidir yahu!" dedi bir başka ses.

Kafamı çok hafif bir şekilde kaldırmıştım. Büyük adam ve adamları mekana girmişlerdi.

"Amirim mekana giriş yaptı." diyerek kulaklığı tekrar aktif hale getirdim.

Yayımlanan bölümlerin sonuna geldiniz.

⏰ Son güncelleme: Jul 11, 2023 ⏰

Yeni bölümlerden haberdar olmak için bu hikayeyi Kütüphanenize ekleyin!

UÇURUM: Son şansHikayelerin yaşadığı yer. Şimdi keşfedin