Chapter TWENTY THREE part ONE Forgotten

1.2K 14 15
                                    

Happy 16K views!

First of all, sorry muna sa lack of updates/responses sanyo.

Super busy ko lang po talaga. :)

Btw, mas mapapadalas na po pala ang UDs. (Sasabihin ko naman po kung mawawala ako or kung may UD pa or wala)

Sa Fb page niyo na lang po tingnan, MISSREDSATELLA.

Enjoy!!!!

READ.COMMENT.VOTE.FOLLOW.

~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~

Kenji’s POV

Hinihingal parin ako. Hingal na hingal, pero wala pa to sa kabang nararamdaman ko ngayon.

Si Lucas daw kasi magpropose na kay Athena, hindi niya kong pwede maunahan.

Kaya eto, bigla bigla, tumakbo ako papunta dito upang pigilan si Lucas at nagpropose kay Athena.

Dati alam kong kahit kelan ako magtanong, alam kong sasagutin niya ko. Pero paano pag si Lucas ung sinagot niya? Anong gagawin?

May magagawa pa ba ko?

“Mahal mo pa ba ko?” Tinanong ko si Athena. Partida na to.

“Oo naman, hindi naman mababago yun eh.”

Nagulat si lucas sa sinabi ni Athena. Biglang may tumulo na luha sa kaliwang mata ni Athena.

Dahan-dahang tumayo si Lucas. Tumingin siya kat Athena pero nakatitig lang sakin siya sakin. Lumabas si Lucas ng patakbo at ramdam ko ung lungkot at galit sa bawat yapak niya.

“Athena, alam ko nagkamali ako. Hindi ko pinakinggan ung paliwanag niyo ni Lucas, sorry, Athena patawarin mo ko.”

“Of course, alam mo naman hindi ko kayang magalit sayo diba?”

Tumayo ako at niyakap si Athena.

“I love you Athena, magpakasal na tayo, tayo lang ulit. Walang Lucas o kung ano pa man.”

“Hindi pwede.”

Nanigas ako sa kintatayuan ko at pagkayakap kay Athena.

“Kenji, hindi pwede.”

“At-Athena?”

“Hindi kasi maging pwedeng tayo lang, hindi tayo pwedeng magpakasal. Naiintindihan mo bay un?”

Humagulgol na ng iyak si Athena.

“Kenji, hindi naman tayo nagiging masaya eh, lagi lang tayong nasasaktan, pati mga tao sa paligid natin nasasaktan lang kahit hindi naman dapat. Kenji…” Umiiyak parin si Athena “…tama na. Pagod na ko eh, pagod na kong pilitin na maging masaya.”

“Athena, kung pagod ka na, hayaan mo lang ako na ung lumaban. Ako na lang, pero please, wag mo ko talikuran, wag mo ko iwan…”

Naluha na rin ako, hindi ko alam kung paano to pipigilan, lahat na lang ng kahinaan k okay Athena ko naipapakita. Bakit ba hindi pwedeng ung kalakasan ko naman ung Makita na niya para malaman niyang kaya ko.

“Kenji… tama na…”

Umalis sa pagkakayakap ko si Athena at umakamang lumakad na papalayo.

“Athena… Athena… huwag… nakikiusap ako,, gagawin ko lahat.

Huwag mo lang akong iwan. Hindi ko kaya Athena… hindi ko kaya…”

Lumuhod ako habang nakikiusap kay Athena, yumuko kahit na halos halikan ko na ung mga paa niya.

“Athena mahal kita!”

Narinig ko ung mga steps niya. Lumalakad…

Papalayo.

“Sorry Kenji, maybe we’re just not meant for each other.”

“We are, you just forgot to remember it.”

“Ken-“

“Kung nakalimutan mo nang para talaga tayo sa isat’ isa, TANDAAN MO LANG NA MAHAL NA MAHAL KITA.”

Tumingin ako ng banaag sa mga mata niya, habang nakaluhod yun lang ang ginawa ko.

Tumalikod na siya at nagsimula muling maglakad…

Lumakad ng lumakad hanggang lumiit siya ng lumiit sa paningin ko.

Hanggang tuluyan siyang nawala sa liwanag ng karimlan.

“Athena, I’ll always love you.”

Okay may part 2 pa. I just want to give you a little something first.  :)

MARCH 9 PEOPLE!

^___^

I LOVE YOU ALL!!

~missredsatella

SDTG Fan Fiction- Athena's aliveTahanan ng mga kuwento. Tumuklas ngayon