SDTG Fan Fiction- Athena's alive

Chapter SEVENTEEN Run away

Chapter 17 Run away

~♦~♦~

 Ang tagal walang UD :)) ito na po ung UD. sarreh. busy lang ^__^

VOTE!!! VOTE!!  -----------------------------------------------------à>>>>>VOTE!!--à> PLEASE.

COMMENT.VOTE.FAN.ADDTOYOURR.L.

Sorry for some mistakes. Enjooyyy!!!! :D

~♦~♦~

Lucas’ POV

“Kenji-ya!”

Sigaw ni Athena, pagmamakawa niya na balikan siya ni Kenji. Hindi man lang niya kami pinakinggan.

Did he not realize how much Athena loves him?

Patuloy na umiyak si Athena, napaluhod siya sa kakaiyak. Nilapitan ko siya at niyakap.

“Lucas…”

“Athena, stop crying, we’ll get this thing over with, soon.”

“He left, Lucas. He left me. Iniwan na niya ko.” Sabi niya habang umiiyak.

“Babalik din siya. Di niya matitiis na hindi pakinggan ang explanation mo. Sigurado akong tatanungin ka niya kung bakit ako, dahil yung ang nasa isip niya.”

“Why everything’s so complicated Lucas? Why can’t we just have our happy ending?”

“Because there’s no end to anything Athena. Even our own life, there’s no such thing like ending.”

“I just want to be happy Lucas.”

“Me neither.”

“I love him more than anything Lucas. Why he can’t just realize that after everything that happened?”

“Na-realized niya yun, pinangunahan lang siya ng maling akala niya. Inisip niya na ako ang mahal mo, at hindi siya. How I wish.”

“I was just breaking up with you! What’s wrong with that?” Patuloy pa siyang umiyak.

“I was saying good bye. Baka inakala niya na ung mga sinabi ko ay dahil boyfriend mo ko. At ung mga sagot mo ay dahil mahal mo ko.” Hindi ko matago ung sakit na lumitaw sa boses ko.

Umiyak siya ng umiyak. Ilang Segundo, minute o oras. Hindi ko alam. Basta yakap ko lang siya habang siya’y umiiyak, hanggang sa maka-tulog siya.

The next morning, we packed up.

Ngayon na uuwi si Athena, ngayon, makaka-alis na siya dito sa ospital. Sawakas.

“Athena?” Pumasok ako sa kwarto niya. Nakita ko siya naka-upo sa kama, nakatingin sa bintana ng parang wala sa sarili. Bakas sa mukha niya ang lungkot na nadarama ng puso niya.

“Athena, let’s go. It’s time.”

Nakasuot siya ng tutle-neck na blouse at fitted na pants. Tumayo siya at lumapit sakin. Tiningnan niya ko ng diretso sa mata. Kitang kita ko ang lumbay ng kalungkutan sa kanyang banayad na mga mata.

Nagulat ako ng lumapit siya at niyakap akong mahigpit. Parang natatakot siya na ako’y biglang mawala sa kanyang mga paningin.

“Lucas, I’m sorry. I know it’ll be selfish of me, but… can you please take me? Take me away from here. Away from all these misery and pain.”

Once again, after an eternity since I met this girl, even though I already realized how an option was I for her, I still take it.

“I will Athena.”

“You shall, please.” At dun ko naramdaman na tumulo ang mga luha niya. Hindi na niya napigilan at siya ay bumuhos ng iyak.

“I shall. I promise, my Athena. I’ll take you with me. We’ll build our world.”