KUSURSUZ SERSERİ(Askıda)

Kamp Ateşi

——————

Eray şarkısını bitirdiğinde tüm kızlar Eray'ı alkışlamaya başlamıştı.Eray ise teşekkür bile etmeden kalkıp gitti.Birazda sinirli görünüyordu.Bu kadar acil olan neydi?Eray'ın şarkıyı bana bakarak söylemesi acaba 'benden uzak dur ben serseriyim bana bulaşanı keserim' demek istemiş olabilir miydi?Saçmalık! Uzak durması gereken biri varsa açık ara farkla Eray'dı.Her yerde karşıma çıkan oydu.

Sapık gibi odama girip beni izleyende oydu.

Sapık demişken aklıma şu mesaj sapığım geldi. Şuan bile beni izliyor olabirdi.Bunları düşününce içim ürperdi.Ateşin başında vücudumu bi soğukluk kapladı.Kollarımı birbirine dolayıp ısınmak için uğraşıyordum.Egemende üşüdüğümü anlayıp elindeki telefonu cebine attı ve beni kendine çekip kolunu omzuma doladı.Acaba Egemen'e anlatmalımıydım.Ama yok kamptan beni apar topar götürürdü.Burası güzel biryerdi ve gitmeye niyetim yoktu.Hem artık mesajda atmıyo diye kendimi avutmaya başladım.

Egemen ''üşüdüysen üstüne bişeyler getirebilirim ''dedi.

Düşünceli arkadaşım benim ''sen ne işe yarıyosun''dedim işi dalgaya vurup tebessüm ederek.

Egemen sesli bi kahkaha atıp beni daha çok sarmaladı.Arkadaşça bi sarılma değildi farkındaydım.Ama buna şuanda çok ihtiyacım vardı.Bikaç dakika konuşmadan ateşi izledik.Sessizliği bozan Egemen oldu.

''bu kadar romantizm yeter birazda korkalım, korkutalım''dedi.''olmaz'' dedim A ları uzatarak.Korkak bi insan değilim, aslında çoğu konuda arkadaşlarımdan bile cesurum.Ama söz konusu bizi gören ve bizim göremediğimiz şeyler olunca.'Cinler'.Gerçi şuanda yanımda oturmadığı ne mağlum.Başımı kaldırıp Egemen'e ciğer görüpte ulaşamayan kedi gibi acıklı bi bakış attım.Ama Egemen bana gülmemek için dudaklarını birbirine bastırıyordu.Şimdi korkak olduğumu düşünüp kampı burnumdan getirmemesi için ''tamam ama önce sen başla'' dedim.''ne anlatsam''dedi.Kollarını benden ayırıp Auguste Rodin'in yaptığı düşünen adam heykeli gibi bir hal aldı.Bende o sırada etrafa göz gezdirdim.Ateşin başında  sadece Egemenle ben kalmıştık.Bikaç kişide başka yerlerde kendi hallerindeydiler.Kamp alanı yavaş yavaş sessizliğe gömülmeye başlıyordu.Ateşte artık son nefeslerini vermeye başlamıştı.Oturduğum yerden kalkıp kenarda duran odunlardan bikaç tane aldım.Ateşe attım.Tekrar yerime oturduğumda Egemen ne anlatacağını bulup bana döndü.Derin bi nefes alıp anlatmaya başladı.

''bir adam otele gitmiş ve lobideki kadın ona bir anahtar bir oda vermiş.Gitmeden de odasına giden yol üzerinde numarası olmayan bir odanın olduğunu ve oraya girilmesinin hatta delikten bakılmasının bile yasak olduğunu söylemiş.Adam da kadının söylediklerini dinleyerek direk odasına gidip uyumuş ama ertesi gece adam kapısında numarası olmayan odaya olan merekına yenik düşmüş.Adam koridor boyunca yürümüş ve kapı kolunu aşağı çekerek açmaya çalışmış.Tabi ki oda kilitliymiş.''

Egemen'in hikayesini bölerek'' kesin delikten bakmıştır salak adam '' dedim .''anlatıyorum işte buse dinle''dedi.Hikayenin sonunu merak etmiştim .Can kulağıyla kesintisiz dinliyordum.

''adam eğilip delikten içeri bakmış.Yanaştığı anda gözüne delikten soğuk hava dalgası çarpmış.Gördüğü tek şey bir otel yatak odası ve köşede duran bembeyaz tenli bir kadınmış.Kadının kafası duvaea yaslıymış ve kapıya bakmıyormuş.Adam bir süre şaşkınlıkla baktıktan sonra kalkıp odasına gitmiş.Ertesi gün adam tekrar delikten bakmış ama çok şaşırmış.Çünkü gördüğü tek şey kırmızıklıkmış.Ne olduğunu anlayamamışBelkide bi çeşit ajanlık yaptığını anlayan kadın kırmızı bi şeyle deliği kapatmıştı.Oanda adam lobideki kadınla konuşmaya karar vermiş.Lobideki kadın üfleyerek 'deliktenmi baktın?'demiş.Adam onaylayınca kadın anlatmaya başlamış.'uzun zaman önce bi adam burda karısını öldürmüştü.O günden beri kadının hayaleti odada görülmeye başlamış.Ama bu kadın farklıydı teni bembeyazdı.Fakat gözleri,onlar dümdüz bir kırmızıydı'demiş.''