Okul Başkanı//Taekook

Bölüm 17

Merhabalar merhabalar, nasılsınız iyi misiniz ? Umarım iyisinizdir<3.

Evet Yeni bölümle geldim, inanın istediğim gibi bir bölüm olmadı bu yüzden özür dilemek istedim hepinizden:((

Lütfen bölüm için bolca yorum yaparsanız çok sevinirim 😚😚💖

~İyi okumalar~

*****

"Jungkook ne yapmaya çalışıyorsun"

"Evinden gitmeyi planlıyorum " dolabımda duran boş valizi sinirle yere atıp, dolabımda ki bütün elbiselerimi içine tıkmaya çalışmıştım, taehyung ise ikide bir beni engellemeye çalışıyordu ve beni delice sinir ediyordu. Meğersem bunca zamandır onun evinde kalıyormuşum, ve benim daha yeni haberim oluyordu, resmen bana oyun oynanmıştı ve ben oltaya yem atılmış gibi yutmuştum, tam bir gerizeklalıydım. Gözüm istemsizce dolduğunda, fark etmeden kolumla silip bana engel olmaya çalışan çocuğa bakmıştım.

"Taehyung bırak beni, seninle daha fazla muhatap olmak istemiyorum" Taehyung dediğime sinirlenmiş olmalı ki kolumdan tutup duvar acıtmayacak sekilde yasladığında gözlerim irice büyüyüp, şok içinde ona bakmıştım. Ne yapmaya çalıştığını bilmiyordum ama bu benim hiç hoşuma gitmemişti.

"Dinli artık beni jungkook, bu sinirle ne yapmaya çalışıyorsun anlamıyorum ya " kolumdan kurtulmama izin vermeyip üstüne üstlük bana kızdığında, kaşlarımı çatıp burun kıvırmıştım ona.

"Seni dinlemek falan istemiyorum tamam mı! senin oyunlarına gelmek istemiyor artık"

"Dinle önce artık, sinirden şimdi kafamı duvara vuracağım ya, sen hep böyle kalın kafalı mıydın acaba? " Taehyung'un dediklerine karşı ağzımdan sadece şasırma nidası çıkmıştı, beni ne sanıyordu ya ben  jungkook kalın kafalıydım öylemi, beyefendi galiba kendisini benimle karışıtırıyor olmalıydı.

"Bırak beni yoksa kafanı kırarım " hâlâ daha beni tutmaya devam ederken, kafamı gelişi güzel sallayıp kafa atmaya çalışıyordum o ise, bu halime gülmeye başlamıştı. Ne diye gülüyordu gerizekalı komik bir şey mi vardı.

"Yapma dur ciddiye alamıyorum seni, bak jungkook sakince bırakacağım seni sadece dinle tamam mı sonra zaten bırakacağım söz veriyorum " gözlerimi devirip başka yöne baktığımda eliyle kafamı çevirip, tekrardan ona bakmamı sağlamıştı, gözleriyle tamam mı der gibi gösterdiğinde oflayıp tamam demiştim, yoksa beni salacak gibi degildi psikopat herif.

"Ağ niye vurdun şimdi " omzuna sert bir yumruk attığımda, acıyla inlemişti ben ise sinirle gülmüştüm ona, çünkü o fazlasıyla hak etmişti bunu.

"Tamam neyse uzatmayacağım, bak jungkook bunu yejiyle yapmak zorundayım, daha doğrusu yeji'yide ben zorladım bu duruma, çünkü o zamanlar seni tehtid ettiğim için benden nefret ediyordun bu yüzden de, kendi adıma sana yardım edemezdim. Çünkü bunu kabul etmezdin biliyorum, ve seni öylece yapayalnız sokakta da bırakamazdım, bu bir başkası da olsaydı aynı şeyi onada yapardım, ama sen benim için daha önemlisin.

Zaten sana bu evin benim olduğunu söyleyecektim sadece zamanını bekledim, fakat böyle öğrenmek zorunda kaldın, üzgünüm bu olanlar için. Jungkook sadece buradan gitmeni istemiyorum lütfen gitme "

"Bana acıyor musun"

"Ne hayır saçmalama sana acıdığım falan yok, eğer acısaydım seni evime alıp kendi başının çaresine bak deyip giderdim, ama ben öyle yapmadım çünkü seni önemsiyorum "   söylediklerinden sonra içim burkulmuştu, taehyung gerçekten beni önemsiyor muydu? Yoksa sırf gitmemem için yalan mı söylüyordu anlamıyordum. Şuan istemsizce gözlerim yanıyor kalbim ağrıyordu, bu duruma ise ne yapacağımı bilmiyordum.