Okul Başkanı//Taekook

Bölüm 23

Merhabalar şekerlerim ben geldim. Bu bölümde ufak bir zaman atlaması var, kaçırmayın sakın, umarım bölümü beğenirsiniz iyi okumalar.

Yorum az gelince yazma isteğim gelmiyor, bu yüzden lütfen yorum ve oy vermeyi unutmayın!! 🤍

******

~2 hafta sonra ~

Gözüm iki saattir telefonda duran resimde takılı kalınca sinirli bir of çekip, telefonu yan koltuğa fırlatıktan sonra koltuğa iyice yaslayıp başımın ağrısını geçmesini dilemiştim. Bugünle beraber taehyung ile tam tamına iki haftadır konuşmuyorduk, ona yalnız kalmak istediğimi söyleyip gönderdiğimden beri, tek kelime dahi yazıp göndermemişti, hoş benim de ondan kalan bir yanım yoktu, gururuma yenik düşüp hiç hir şekilde ( fotoğrafına bakmak dışında )onunla bir etkileşimde bulunmamıştım. Yorgunluktan kızarmış gözlerimi sıvazlayıp koltuğuma uzanırken kapının ard arda çalmasıyla beraber uykulu bir şekilde ayaklanıp, sakince kapıya doğru ilerlemiştim.

Şuan kalbim kapı arkasındaki kişinin taehyung olduğunu söylüyordu, ama beynim tam aksine ordaki kişinin taehyung haricinde herkes olabileceğini söylüyordu, ben ise tam uykuya dalacakken neden bu saatte geldiğini sorgulamaya başlamıştım, kapı zili tekrardan çaldığında artık düşünmemem gerektiğini anlayıp hızla kapıyı açtığımda gördüğüm bedenle beraber şok içinde kapıyı geri kapatmıştım, dur biraz ben doğru mu görmüştüm yoksa yorgun olduğum için halisinasyon falan mı görüyordum, yok yok ben gerçekten halisinasyon görüyordum.

Kapı tekrar, tekrar çalıp arkasından da onun sesini duyduğumda, derince bir nefes verip kapıyı sonuna kadar açıp onunla yüzleşmeye kadar vermiştim, en sonki lafından sonra kapıma kadar geleceğini tahmin etmiyordum, belki yine bir kaç şey zirvalamaya gelmiştir, umarım o yüzden gelmemiştir yoksa kendimi daha fazla tutamayarak ona hakaret edebilirdim.

"Merhaba rahatsız etmiyorumdur umarım."

"Neden geldin" sorusunu es geçip konuştuğum da kafasını eğip, dudaklarını büzdükten sonra kafasını tekrardan kaldırıp konuşmaya başlamıştı.

"Ben özür dilerim jungkook konuşabilir miyiz! birazcık zamanın var mı? " duyduğum cümleler ile beraber adete beynim durmuştu, o az önce benden özür mü dilemişti, yoksa ben hala hayal falan mı görüyordum, yok yok şuan karşımda duran kim seokjin bir hayaldi.

"Sen gerçek misin"

"Ne " şaşkınlıkla gözleri açılıp beni sorgulamaya başladığında artık gerçek olduğunda kanaat getirip içeriye davet etmiştim onu, başta tedirgin olsada daha sonra içeriye girmişti, ne kadar aramız kötü olsada onu dışarıda bekletmem doğru olmazdı.

"Buraya hangi rüzgar attı seni " ayakta dikilen bedene koltuğu gösterdikten sonra soru yöneltiğimde yerinden kıbırdamaya başlayıp dudaklarını ısırıp konuşmaya başlamıştı.

"Normalde gelmem zaten ama, sen ve Taehyung'un arasının açık olduğunu ve bu olanlardan benimde payımım olduğunu düşündügüm için burdayım" aniden söylediği seyle beraber şaşkınca ona bakıp kaldığımda, o ise umutsuzca başını sallayıp konuşmaya devam etmişti.

"Bak jungkook normalde bir sebep yüzünden arkadaşlarım ile yan yana gelmeyecektim, ama duyduklarımdan sonra vazgeçip direkt soluğu burda senin yanında aldım, taehyung ile aranızı açmak istemezdim bunu sadece kıskançlığımdan yaptım, daha sonra zaten aklım başıma gelmişti, çünkü yaptığım şey, aptalıktan başka bir şey değildi bunun için gerçekten üzgünüm, sadece sana söyleyeceğim tek şey taehyung ile tekrardan konuşman olacak, o seni çok seviyor ve senden bir mesaj beklediğine adım kadar eminim, seninde ondan yana farkın yok sende ondan mesaj bekliyorsun, ikiniz için durum kötü, bu yüzden ilk sana geldim çünkü doğrusu senin yapacağını iyi biliyorum, sadece bu seferlik senin yapmanı istiyorum, ben bu olanlar yüzünden tekrardan özür diliyorum neyse sen yorgunsun seni daha fazla yormayayım, iyi geceler jungkook " seokjin'in yaptığını duygusal konuşmadan sonra içim burkulmuş sekilde arkasında bakmakla yetinmiştim, gerçektende büyüklük yapıp benden özür dilemişti, bunu beklemiyordum ve açıkçası bu durum hoşuma gitmişti, çünkü seokjin belkide ilk defa bana karşı güzel şeyler söylemişti.