2

702 39 6
                                    

Matthy Pov

We lopen door de straat vol uitnodigende clubs waar allemaal mensen in en uit lopen. Overal hoor je een andere bass vandaan komen, en toch lijkt alles hetzelfde. Ik volg Robbie door de straat heen. 'Eens zien... deze is leuk' zegt hij. Ik kijk even naar de club, waar vooral een rood paarse gloed vanaf komt. Robbie trekt me mee voor ik er iets over kan vragen. 'Oké we gaan hier naar binnen dus' zeg ik zuchtend. Overleggen kan ons Rob blijkbaar niet. Ik loop achter Robbie aan door de gang. Vlak naast de deur opening staan twee jongens in elkaars armen staan te zoenen. Ik probeer langs ze te komen zonder tegen ze aan te stoten, en zonder Robbie kwijt te raken, die al lang naar binnen is. De sfeer is anders dan ik gewend ben. Ik voel me een beetje ongemakkelijk eigenlijk. Robbie kijkt me even aan terwijl hij me meetrekt naar de bar. 'Wil je wat drinken?' Vraagt hij. Ik heb eigenlijk geen zin in drank, of überhaupt om hier lang te blijven. 'Hmm, nee, dankje, ik ga even naar de wc' zeg ik. Ik wil hier eigenlijk weg. Robbie gaat bij de bar staan, en probeert de aandacht te krijgen van een van de barmannen. 'Ik ben echt te Klein, ze zien me haast niet' zegt hij tegen me. Ik knik. Normaal zou ik hier nu om lachen, maar ik ben alleen maar bezig met alles om me heen. 'Ik... ik ben zo terug' zeg ik, en ik loop haastig naar de deur waarboven ik 'Toilet' zie staan. Ik trek de deur open. Er is niemand, behalve een blonde jongen die zijn handen staat te wassen. Ik loop gauw naar een hokje en draai de deur opslot. Heel even zucht ik uit. Ik neem gelijk de gelegenheid om even te plassen, en trek daarna mijn broek weer omhoog. Ik zal zometeen naar Robbie lopen, en vragen of we ergens anders heen kunnen gaan. Ik haal mijn handen door mijn haar. Nog een keer zucht ik uit. Zelfverzekerd Matthyas. Je kan dit.

Ik draai de deur weer open en loop naar de wasbak. Dezelfde blonde jongen staat er nogsteeds. Ik was mijn handen. Ergens voel ik een ongemakkelijke stilte, ondanks dat hij niets heeft gezegd tegen me. 'Hey' zegt hij dan. Ik kijk op, naar de spiegel voor ons. 'Hey' zeg ik. Ineens herken ik hem. De koerier. De koerier die vanmiddag iets bezorgde in mijn straat. Ik zie dat hij naar me kijkt. 'Was jij degene in mijn straat vanmiddag?' Vraag ik, en ik kijk hem aan. Ik hoor hem zacht lachen. Even kijkt hij naar beneden. 'Dat je dat nog weet...' zegt hij. Ik kijk ook even naar beneden. 'Kom je vaker in de gaybar?' Vraagt hij dan. Verschrikt kijk ik hem aan. Gaybar? Dat had Robbie niet gezegd. Maar het verklaard wel waarom de sfeer zo anders is. Ik wil hem niet laten merken dat ik niet weet waar ik ben, dus ik moet iets anders zeggen. Ik schud mijn hoofd. 'Eigenlijk ga ik nooit uit' zeg ik. Hij kijkt me aan. 'Wat jammer...' zegt hij. 'Zou ik dat kunnen veranderen?' Hij grijnst en knipoogt even. Ik zucht. Hij weet heel goed dat ik een vriendin heb, een verloofde zelfs, hij heeft het zelf gezien. 'Ik moet terug, er wacht iemand op me' zeg ik om hem duidelijk te maken dat hij niet zomaar alles kan maken. Toch blijf ik staan, wachtend op wat hij doet. Hij kijkt even omlaag, bijt op zijn lip en kijkt dan weer omhoog. 'Hoe mag ik je noemen?' Vraagt hij dan. Ik raak in de war van zijn zelfverzekerdheid. 'Matthy' zeg ik voorzichtig. Hij steekt zijn hand uit. Ik kijk er even naar. Zacht hoor ik hem grinniken. 'Kom op, niet zo gemeen' zegt hij grijnzend. Ik pak zijn hand dan toch vast en hij schud hem even. 'Milo, aangenaam' zegt hij. Ik lik langs mijn tanden. Even herinner ik me wat hij vanmiddag zei. 'Ik ben dus benieuwd' begin ik. 'Waarover?' Vraagt hij terwijl hij tegen de wasbak aanleunt. Even blijf ik stil. Dan grijns ik zacht. 'Hoezo denk je dat ik niet van Pizza hou?' Vraag ik. Hij trekt zijn hoofd op en zucht even uit. 'Je zal met me mee naar huis moeten om daar achter te komen' zegt hij. Ik kijk hem aan en trek een mondhoeken omhoog. 'Ik ga even naar buiten denk ik' zeg ik, waarna ik hem nog even blijf aankijken. Dan loop ik langs hem richting de deur naar het balkon van de club. Ik hoor hem achter me aan lopen. En ondanks zijn irritante flirterige gedrag, vind ik het niet eens heel erg.

Lost in the FireWaar verhalen tot leven komen. Ontdek het nu