Lost in the Fire

1

Matthy Pov

Ik glimlach vaag en laat mezelf op bed zakken. Ze legt nog een shirtje in haar koffer. Even kijkt ze op. Onze ogen maken contact. Ze gaat staan en zucht zacht. 'Ik bel je elke avond voor ik ga slapen ja?' Zegt ze. Ik knik en ga ook staan. Ik sla mijn armen om haar middel heen en bind ze samen achter haar rug. 'Ik kan niet wachten tot je terug bent' fluister ik en ik kus haar. Ze glimlacht. 'Ik ook niet, vanaf dan heb ik alleen nog aandacht voor jou en de trouwerij' zegt ze. Ik grijns tegen haar lippen aan. Ik voel haar neus tegen de mijne aandrukken. Even kijkt ze omlaag op haar roze smartwatch. 'Ik moet wel echt gaan nu' zegt ze, en ze trekt een grijs vestje aan. Ze trekt haar blauwe skinny jeans hoger op en stapt in haar laarsjes. Van voor het huis hoor ik getoeter. 'Daar is Marianne al' zegt ze terwijl ze haar rugtas en koffer pakt. Ik pak de koffer van haar over en til die de trap af. Ik open de voordeur. Er staat een donkerblauwe Fort met een bruinharig meisje er in. Ze zwaait vriendelijk naar mij. Ik steek mijn hand even op. Elise komt voor me staan. Ze steekt haar haar op in een staart. Mijn ogen volgen de lijnen van haar lichaam. Als ze zo staat, zo is ze extra aantrekkelijk. Ik laat mijn handen zweven vlak langs haar heupen, twijfelend of ik ze vast moet pakken. Langzaam leg ik ze op haar heupen. Ik hoor haar giechelen.

Net langs haar gezicht zie ik wat bewegen. Ik kijk langs haar de straat op. Een Pizza koerier parkeert zijn scooter op de stoep. Hij stapt af en haalt zijn helm af. Ik bekijk hem heel even. Hij is lang en blond. Hij kijkt mij ook aan. Ik volg hem met mijn ogen. Hij blijft mij net zo aankijken. Langzaam komt er een grijns op zijn gezicht en hij knipoogt naar me. Hij maakt een fiirterig fluit geluidje. Elise kijkt geïrriteerd om. 'Tss, ziet hij niet dat ik hier met jou sta?' Zegt ze. 'Ik heb al een vriend' roept ze hem na terwijl ik hem weg zie lopen met de bestelling. Snel kijk ik haar weer aan. Ze glimlacht naar me. Snel drukt ze een kus op mijn lippen. 'Doei' zegt ze snel. Dan pakt ze haar tas en koffer en loop naar de auto. Ze legt alles er in en stapt aan de bijrijders kant in. Ik leun tegen de deur post aan. Ze rijden weg en ik blijf nog even staan zwaaien. Ik zucht. Een week zonder haar. Een week alleen zijn. Ik ben al zolang niet meer alleen geweest. Het voelt leeg in huis. De koerier is intussen weer terug naar zijn scooter gelopen, en ik sta er nogsteeds. Hij knipoogt opnieuw en tilt even op het nummer achterop de doos op zijn scooter. 'Of hou je niet van pizza?' zegt hij grijnzend. Ik schrik op en kijk weg. Ik draai me snel om en sluit de voordeur. Hij zag toch dat ik daar met Elise stond? Wat wil hij dan van me? Ik kijk even naar mijn hand, waar mijn verlovingsring omheen zit. Zij heeft er een, en ik. Ik loop even door ons huisje heen. Na de trouwerij willen we misschien groter gaan wonen, zodat er genoeg plek hebben voor een kindje of misschien wel twee. Maar op dit moment is dat nog niet zover. Ik ben de hele week alleen. Ik zal wat dingen voorbereiden voor de trouwerij en misschien nog wat werk afmaken. Maar niet meer vanavond. Vanavond ben ik de hele avond alleen met mezelf en mijn gedachten.

Ik laat me op de bank vallen en scroll door wat meldingen heen. Ik zie dat Robbie me heeft geappt. 'Mat, vanavond uit? Elise is weg dus je hebt alle tijd nu. Geen excuses' ik zucht. Ik had hem dat nooit moeten vertellen. Normaal zeg ik altijd dat ik met Elise ben wanneer ik geen zin heb. Maar ze is weg, dus dat kan ik nu niet zeggen. Maar misschien... misschien is het ook maar beter als ik wel een keertje mee ga. Anders dit ik hier de hele avond alleen thuis. Ik open whatsapp. 'Oké dan, ik ga wel mee'.