Doodse stilte

Geheimzinnige briefjes

Alyssa p.o.v.

Na school ging ik met Sam mee naar het ziekenhuis omdat haar zusje nog niet direct naar huis mocht. Omg ik ga nu gewoon Floor ontmoeten, ik weet nu al dat ze als een zusje voor me word. We waren onderweg naar de afdeling waar ze ligt. Daar aangekomen rende Sam direct op haar moeder af "mam kijk eens wie ik mee genomen heb!!" Zei Sam "o hee Alyssa wat leuk dat je er bent, jammer dat je er gister niet bij was, dat had best gemogen hoor" zei Sams moeder "oh oké, zal ik onthouden voor de volgende keer" zei ik met en knipoog "gaat alles goed met u en Floor?" "ja meid alles gaat prima, wil je haar zien?" "ja echt super graag, kan dat?" "ja natuurlijk kan dat gekkie, nee ik neem je voor niks mee,.duh" "oké waar moeten we heen?" "volg mij maar" zei Sam. Dus ik volgde haar, we liepen door 5 deuren en 4 gangen tot we er eindelijk waren, bleek dat Sam voor de lol rondjes had gelopen, super zo'n vriendin (xD) dus toen we er eindelijk waren liep ik meteen naar haar toe "mag ik haar vast houden?" "ja tuurlijk mag dat" dus pakte ik Floor en ging op een stoel zitten. "hee floorie je bent wel onverwacht gekomen zeg, had je geen dagje kunnen wachten zodat ik er ook bij kon zijn?" Ze keek me met grote ogen aan, maar zei niks terug, nee oké logisch ze is 1 dag oud ze kan nog niet praten Alyssa . Ze was zo schattig, ze heeft fel groene ogen, een klein beetje rood haar, ze heeft een schattig truitje een broekje en fluffige sokjes aan. Dan begint ze te huilen. "oh kut wat heb ik nu weer gedaan.." "haha niks gekkie, ze heeft vast honger""oh oké, op naar je moeder dan" "dat hoeft niet Lyss, ze komt hier" "Huh hoe weet zij dat floorie honger heeft dan?" "nou er is een babyfoon en daardoor hoort m'n moeder dat ze huilt en dan komt ze kijken" "haha ja dat kan ook, logisch natuurlijk"

Na het bezoek gingen we naar Sam's huis om nog wat informatie over het huis op te zoeken in de hoop dat ik me meer zou herinneren over wat er daar gebeurd is. Het huis bleek al 5 jaar leeg te staan, vandaar dat ik ook geen meubels had gezien en het er zo mega vervallen uit zag. Toch had ik het gevoel dat het er niet helemaal leeg was. En ook niet dat het verlaten was. Ook na de research was alles van gister nog een wazige herinnering en waren we amper verder gekomen. Alleen we zijn er wel achter gekomen dat ik ergens van schrok. Alles wat er daarna gebeurd is tot de volgende ochtend is een groot zwart gat. Waar schrok ik van? Wat was er daarna gebeurd? Hoe ben ik in m'n bed gekomen? Waar o waar is mijn fiets gebleven? Dat zijn allemaal vragen waar we alle twee geen antwoord op hebben. Ik word er wel gek van zo langzamerhand. O ja dan is er ook nog Ethan, de jongen die vandaag ineens bij ons op school is gekomen. Ik vind het allemaal wel erg toevallig. Zou hij wat te maken hebben met deze hele situatie? Of is er een andere reden dat hij zo in een school jaar van school veranderd? "Sam, wat vind jij van Ethan?" "Ehh nou het is wel een lekkerding wat vind jij? En hoezo?" "Hmm ja nou je het zegt, hij is inderdaad wel een lekkerding" "Maar?? Kom op Lyss ik kan je alleen helpen als je zegt wat je denkt en alles." "Ja oke, nou ik vind het allemaal wel erg toevallig dat hij zo ineens van school verwisseld, en dat hij uitgerekend vandaag bij ons op school begonnen is. En normaal word het toch altijd gemeld van te voren als er een nieuwe leerling in de klas komt? Dat is niet gebeurd toch?" "Lyssie hij heeft er vast niks mee te maken, misschien is school het vergeten te melden aan ons, dat kan gebeuren toch? En er is vast een goede reden dat hij ineens van school verwisseld heeft ." "Ja misschien heb je gelijk en zoek ik er te veel achter, maar toch vertrouw ik het niet helemaal." "Je kunt hem er naar vragen." "Dat is een goed idee. Zal ik morgen wel doen of een andere keer." Ik keek op de klok en zag dat ik al bijna ga eten. "Sammie ik moet naar huis, we gaan bijna eten." "Oke is goed, zie je morgenochtend" ik geef haar en knuffel en liep naar huis. Thuis liep ik eerst naar mijn kamer om mijn tas op te ruimen. Ik legde mijn boeken op mijn bureau en zag daar mijn zwarte schriftje liggen. Wat? Die had ik opgeruimd, wtf gebeurd er toch allemaal?? Toen ik het schriftje oppakte viel er een briefje uit. Nieuwsgierig pakte ik het op en bekeek het. Er stond wat op geschreven. "gisteravond was zo gezellig, ik kan niet wachten tot de volgende keer. X" las ik ik voelde de kleur uit mijn gezicht weg trekken. Wat gebeurde er toch allemaal, hoe kwam dit hier? "Alyssa kom je eten?" Riep mijn moeder. Oké Lyss zo gewoon mogelijk doen, rustig blijven ademen, het is vast allemaal een of andere zieke grap. Ik liep naar beneden. "Lyss wat zie je bleek, gaat het wel goed met je?" "Huh, o ja hoor gewoon wat hoofdpijn, gaat wel over, heb net paracetamol gehad. Maar wat eten we? Het ruikt heerlijk" praatte ik er snel overheen niemand hoeft te weten wat er aan de hand is. Sinds dat wat er 2 jaar geleden met Liam gebeurd is, is iedereen altijd over bezorgd dus als ik ze dit nu vertel heb ik geen minuut meer voor mezelf. "we eten macaroni ovenschotel met wortel en doperwten" "Hmm klinkt lekker, laten we gaan eten."