Doodse stilte

Het onbekende

The things that make me different are the things that make me ~~ Winnie the Pooh

 Alyssa p.o.v.

Ik voel warmte over mijn gezicht, langzaam word ik wakker. Zonnestralen, de zon schijnt. Eindelijk na die dagen regen eindelijk schijnt de zon. Huh, hoe kan ik daar wakker van worden? Toen herinnerde ik me de vorige avond, Sam en ik hadden zoveel gedaan dat ik waarschijnlijk zo moe was geweest dat ik op bed ben gaan liggen en in slaap ben gevallen zonder mijn gordijnen dicht te doen. Het is zaterdag en ik heb godzijdank al twee dagen geen last gehad van eng gedoe, geen nachtmerries, geen briefjes helemaal niks. Wel heb ik verscheidene reacties gekregen op mijn fiets, iedereen vond m helemaal geweldig en werden er allemaal vrolijk van. Tja ze moesten eens weten, maar toch was ik er ook wel blij mee. Afgelopen dagen heb ik ook meer gepraat met Ethan, hij is best wel aardig, niet zo arrogant als ik eerst verwacht had. Gister had ik hem mijn nummer moeten geven, omdat ik een aantal lessen zou missen en als er huiswerk opgegeven zou worden zou hij mij dat doorgeven, aangezien Sam er ook niet was, omdat we samen op Floor moesten passen. Maar ik heb niks van hem gehoord, ook was ik zo dom geweest om zijn nummer niet te vragen, waardoor ik hem nu ook niet kan vragen. Ik hoop maar dat hij het niet vergeet want ik heb geen zin en gezeik met de docenten. Maar goed, de zon schijnt en ik wil graag mijn goede humeur houden, dus fuck school en leve het weekend. Hihi. Oke ik zou denk ik moeten opstaan, en met Ollie gaan lopen, het is perfect weer. Dus zo gedacht zo gedaan, en even later liep ik met Ollie buiten in de zon. Op weg naar het veldje bij het water, nu maar hopen dat hij niet het water in gaat, want dan kan ik hem nog gaan wassen zo ook, en daar heb ik dus echt geen zin in. Ik gooi een stok weg, Ollie rent er vrolijk achteraan, en ik weet dat het nog wel even zou duren voordat hij weer terug zou komen. Terwijl ik wacht ga ik op een bankje zitten. Eindelijk komt Ollie weer terug, zonder stok... 'Ollie, zoek de stok!!!' Ollie rent weer weg en ik ga weer zitten. Ik ben weer diep in gedachten verzonken als mijn telefoon gaat. Zonder naar het nummer te kijken neem ik op, in de veronderstelling dat het Ethan wel zou zijn. 'Alyssa' 'hey honey' eh okeejj... 'Ehh wie ben jij?' 'Niet van die vragen gaan stellen, je weet heus wel wie ik ben, en anders moet je maar even nadenken.' Oke whut?? 'Nee ik zou echt niet weten wie je bent, zeg het nou gewoon.' 'Nee bitch is zei toch dat je niet zulke dingen moest vragen, dat je maar gewoon na moest denken.' 'Wtf man doe niet zo raar, zeg nou gewoon wie je bent!' ik begon een beetje geïrriteerd te raken, hoe moest ik nou weten wie het was, of het moet Ethan zijn. Zou hij van die domme grappen uithalen? 'Ethan? Ben jij dat?' 'Als jij dat denkt, ik ben wie je wil dat ik ben.' Okeej vaag persoon dus 'Ga je me nu negeren bitch?' 'Nee natuurlijk niet, maar je bent dus Ethan?' 'Alleen als jij dat wil, honey. Sorry dat ik zo bot deed, en ook dat ik je net aan de telefoon uitschold.' Oke dit word wel heel raar 'Ehh is goed, maar zou je nu gewoon het huiswerk kunnen doorgeven?' 'Ik weet niet waar je het over hebt, en je ziet er mooi uit trouwens' 'Whatt?!? Kun je mij zien? Kom gewoon hierheen man.' Ik kijk om me heen maar ik zie niemand wtf? 'Hahahahaha' 'hoe kun jij nou weten dat ik er goed uit zie? Je ziet mij niet eens man!!' 'o nee? Hoe kan ik dan weten dat jij een zwarte kniebroek en een paarse T-shirt aan hebt?' ik kijk naar mijn kleding, hoe kan hij dat weten? 'wtf man, stalk je mij ofzo?' 'hahahaha' 'Godverdomme geef me nou gewoon het huiswerk man, en rot daarna maar weer op!!' 'eikel' zei ik er zacht achteraan. Ik kreeg geen reactie meer, na een tijdje keek ik op mijn mobiel en zag dat hij opgehangen had. Ondertussen was Ollie terug gekomen, dit keer mét stok. 'kom Ollie we gaan weer naar huis, we zijn nu lang genoeg weg geweest.' Woef blafte Ollie, alsof hij begreep wat ik tegen hem zei, en hij liep al voor me uit, richting huis. Ik keek constant om me heem, om te kijken of ik gevolgd werd, maar dat zal wel niet, waarschijnlijk was het net aan de telefoon ook gewoon een wilde gok, en is er helemaal niks aan de hand. Loop ik nu gewoon voor niks paranoia te doen. Gek word ik van mezelf. Wat best raar is omdat ik het toch zelf doe. Oké er is niks, waarschijnlijk gewoon een slechte grap of verkeerd verbonden. Maar hoe wist hij dan wat ik aan had? Argh ik word echt gek, en ik praat ook nog eens een soort van met mezelf. Omg wie doet dat nou. Ja ik dus... Ondertussen was ik thuis gekomen en liep ik met Ollie naar binnen. We lopen via de keuken naar binnen en ik had verwacht dat er wel iemand zou zitten maar er zit niemand, zelfs niet mijn irritante broer. Oké eigenlijk is het meestal een super geweldige broer en bijna nooit irritant ahum ahum... (sarcasm xD) ik zie dat Ollie de stok nog in z'n bek heeft en pak die van hem af en gooi het naar buiten. Zoef, ja hoor, Ollie rent erachter aan. maffe hond. Ik zet de waterkoker aan en pak een theeglas. Van sommige thee word je rustig van, heb ik gehoord, laat ik dat eens gaan proberen. Ik schenk de thee in het glas en ga aan de keukentafel zitten. Niet wetende wat ik eens zal gaan doen. Ik was van plan huiswerk te maken, ja ik weet t boring, maar dat kan niet want ik weet niet wat het huiswerk is dankzij Ethan. Ik denk nog steeds dat hij het wel gewoon was, echt ik kan hem wel wat aan doen nu. Maar toch, hij is wel knap zegt een klein stemmetje in mijn hoofd. Wat?!? Denk ik dat nou? Wat is er mis met mij. Oke het klopt wel, hij is echt heel knap, maar goed, ook een klootzak blijkbaar. Weet je wat, ik ga gewoon naar Sam, kunnen we nog even met Floor spelen. En we moeten ook nog beslissen waar we vanavond heen gaan, kunnen we dat ook direct even doen. Ik schreef een briefje voor mijn moeder zodat ze zich niet ongerust zou maken en vertrok naar Sam. Ik hoefde zoals gewoonlijk niet op de bel te drukken want Sam stond al bij de deur en hield die voor mij open. 'goedemorgen Sammie!!' zei ik terwijl ik haar omhelsde. Ik had besloten om haar niks te vertellen want dan wou ze misschien vanavond wel niet weg, ik vertel het haar morgen wel. 'ja jij ook goedemorgen Lyss, weet je wel hoe vroeg het is?' 'uhm nou nee, maar je bent wakker, dus zo vroeg zal t wel niet zijn' zei ik met een knipoog. 'omg Lyss jij bent echt onmogelijk hè.' 'jupp dat klopt.' Ik was echt druk, geen idee hoe dat kwam maar goed, dat maakt ook niet uit. 'hee theekop waar is Floorie???' 'Wat Lyss? Noemde je mij nou net theekop?' 'he er mankeert jou niks aan je oren ja, maar waar is Floorie nou dan want ik stel voor om met haar te gaan wandelen en te gaan spelen want het is lekker weer' oke nu ik het zeg vraag ik me af hoe je met een baby van een week kunt spelen maar goed. Dat merken we vanzelf. 'nou er mankeert jou duidelijk wel wat aan je ogen want Floor heb ik in mijn armen.' Zegt Sam lachend. 'ow okee maar laten we gaan lopen dan.' 'Ja is goed joh, even de wandelwagen pakken' even later lopen we samen door het park, op weg naar de vijver want daar kunnen we ongestoord praten. Er zijn al best veel mensen in het park en we worden allebei super raar aangekeken. Op een gegeven moment word ik er echt gek van al die starende mensen 'Hallo kunnen jullie het zien?? Wat denken jullie wel niet, het is echt niet normaal om ons zo aan te staren, kom op zeg, nog nooit een baby gezien?' zeg ik op geïrriteerde toon, oke ik weet dat ze denken dat Sam vast zo'n tienermoeder is maar kom op zeg, ten eerste dat is niet zo en ten tweede dan hoef je echt niet zo dom te gaan staren, we zijn geen dieren in de dierentuin, of een kermisattractie of zoiets. Toen we eindelijk bij de vijver aangekomen waren, gingen we op het bankje zitten waar ik vanmorgen ook al zat. Sam pakte Floor uit de kinderwagen en zette haar op mijn schoot, waarna ze ook het flesje pakte en ik Floor dus de fles mocht geven. 'Succes daarmee' zei Sam op een sarcastisch achtig toontje. 'ja thanks, zo moeilijk kan t toch niet zijn. Maar Sam waar gaan we vanavond uit?' vroeg ik aan Sam. Ik zag haar gezicht veranderen en kon zien dat ze nadacht, ja Sam heeft een aparte nadenk blik, super grappig altijd om te zien, en het duurt ook nooit lang voor ik in lachen uitbarst. Zo ook nu niet, al moet ik nu wel oppassen omdat ik Floor op schoot heb. 'nou eh ken je die nieuwe discotheek in de stad?' 'Eh Sam nee die ken ik niet, maar dat is niet gek want je zegt net dat hij nieuw is.' 'ja uhm, maar ik heb gehoord dat dat wel een leuke discotheek is dus zullen we daar heen gaan?' 'ja is goed, als t niet leuk is kunnen we altijd nog ergens anders heen.' 'Deal, en zal ik Floor van je overnemen, ze gaat zo waarschijnlijk moeilijk doen' 'nee joh, zo moeilijk zal ze wel niet doen.' Zei ik eigenwijs