"မ...ဒီဘက်...." စောရန်နောင်လက်လှမ်းပြသော ဆိုင်အတွင်းဘက်ရှိရာသို့ နုယဉ်လမ်းလျှောက်လာလေသည်။
ကော်ဖီဆိုင်လေးမှာတော့လူရှင်းလှပေသည်။
အေးအေးဆေးဆေးရှိလှသည်မို့တော့ နုယဉ်သဘောကျမိပါသည်။
"တို့နဲ့တွေ့ချင်တာ ဘာလို့လဲ..."စကားကိုတိုပြတ်ပြတ်ဆိုသည်မှာ နုယဉ်၏ ပုံစံလိုလေးပင်။
"မ ကလဲ..."
"အဲ့လိုမခေါ်နဲ့လို့ဘယ်နှခါပြောရမလဲကွယ်..ခက်လိုက်တာ..." နုယဉ်ပြောလာသောစကားကို ရန်နောင်မှာ ပြုံးစိစိဖြင့်ပင်သဘောကျနေရှာလေသည်။
"အဲ့ဒါဆိုလဲ အလုပ်ကိစ္စပြောရအောင်လေ..."
"မင်းပြောချင်တာ အလုပ်ကိစ္စရောဟုတ်ရဲ့လား..." မယုံသောမျက်ဝန်းတို့ဖြင့်ကြည့်ကာ ဆိုချေသည်။
"တစ်ခြားအကြောင်းရောပေါ့ဗျာ..."
"ပြောင်တိပြောင်ချော်တွေလုပ်မနေစမ်းနဲ့ ....တို့ ကမင်းထင်သလိုလဲမအားဘူး..." နုယဉ်မှာ ရန်နောင့်အားစိတ်ရှုပ်စွာဖြင့်ဆိုလိုက်လေသည်။
"ကျွန်တော်တောင်းပန်ပါတယ်...အနှောက်အယှက်ဖြစ်သွားစေမိရင်လဲ.. " ထိုမျှစိတ်မကောင်းစွာဆိုလာသော မျက်နှာညှိုးငယ်ငယ်မှာ နုယဉ်စိတ်အားပျော့ပျောင်းစေခဲ့ပြန်သည်။
"ကျွန်တော်လေ...ဒီရက်ပိုင်းတွေမှာအရမ်းသတိရနေခဲ့တာ..." စကားကိုအေးဆေးနူးညံ့စွာဆိုရင် ညှိုးငယ်သော မျက်ဝန်းနက်တို့မှာ နုယဉ်အပြောတို့ပင်မာသွားသည့်အလား နောင်တရစေသည်။ နုယဉ်လဲသတိရနေခဲ့ပါသည်။ အချိန်ကြာအောင်နှလုံးသားထောင့်တစ်နေရာမှ မြေမြုပ်ထားခဲ့သော ထိုလူသားလေးဟာ အခုတော့လဲ ကျွန်မရှေ့၌ မားမားမတ်မတ်ပင်။
မပြောင်းလဲပါပဲ မနေ့တနေ့ကလိုပင် ရှိနေခဲ့သည်။ နှစ်ပေါင်းရက်ပေါင်းတွေဝေးကွာခဲ့ကြရတာ၌ယှဉ်ရင် နုယဉ်နှလုံးသားလေးမှာ သူ့ကိုမြင်ရသောခဏ၌ လတ်ဆတ်လို့နေသေးသည်။ အမှန်ဆို နုယဉ်မတွေ့မိအောင်ရှောင်နေခဲ့သောအချိန်တွေနဲ့ တွေ့ဖို့အကြောင်းဖန်လာသော အချိန်မှာပင် ဆိုက်ဆိုက်မြိုက်မြိုက်ရောက်လာခဲ့သည်တဲ့လား။
YOU ARE READING
ချစ်ခွင့်သာရှိခဲ့ပါလျှင်
Romanceလောကမှာ မေတ္တာတို့မှ ချစ်မိသည်ရော မရှိလေရော့သလား။ချစ်ခွင့်မရှိလေရော့သလား။ { Zawgyi } ေလာကမွာ ေမတၱာတို႔မွ ခ်စ္မိသည္ေရာ မရွိေလေရာ့သလား။ခ်စ္ခြင့္မရွိေလေရာ့သလား။
