,,სიძულვილიდან სიყვარულამდე,,(დასრულებული)

VIII

დილით როცა თვალები გავახილე ნოა ჩემს გვერდით იწვა და მე მასზე ვიყავი მიკრული მისი ხელები კი ჩემს წელზე იყო შემოხვეული, ჩვენი სახეები ერთმანეთთან ძალიან ახლოს იყო ეს კი არ მადარდებდა თითქოს პირიქით მინდოდა რომ მასთან ახლოს ვყოფილიყავი. სანამ გაიღვიძებდა მისი ყურებით გავერთე მაგრამ შეიშმუშნა და როცა გაღვიძებას აპირებდა... წამოვხტი უცებ ავდექი საწოლიდან, ტანსაცმელს ხელი დავავლე და სააბაზანოში შევვარდი

პირი დავიბანე, ჩავიცვი,მოვწესრიგდი და როცა სააბაზანოდან გამოვედი ნოა უკვე საწოლში აღარ იწვა  ის ძალიან უცნაურია მაგრამ არამარტო ის მეც, დაბლა ჩავედი, ყველა იქ იყო იქაურობას თვალი მოვავლე და ნოა ვერც იქ დავინახე სასტუმრო ოთახში არ იყო შემდეგ სამზარეულოში შევირბინე და ძლივს აქ იყო.

ის მაგიდასთან იდგა და ხილს ჭრიდა მეც მივედი მასთან და გვერდით მივუჯექი
- მადლობა
- რისთვის?
- გუშინდელის გამო
- მასწავლებელმა ყველაფერი გაიგო და ამისთვის სანდრო დაისჯება დღეს კი ბოდიშს მოგიხდის
- არ მეგონა თუ ასეთი იყო მას 10 წელია ვიცნობთ და ასეთი პირველად ვნახე ვერ ვხვდები ამას რატომ აკეთებს
- დეა რას ვერ ხვდები მას მოსწონხარ და ეჭვიანობს
- კი მაგრამ რაზე ან ვისზე ეჭვიანობს?!
- ჩემზე!
- შენზე? მაგრამ ჩვენ შორის არაფერი ხდება და არც მოხდება
ამ სიტყვებზე ნოას სახე შეეცვალა თითქოს გაბრაზდა, ეტკინა
- დეა წადი რა შემეშვი
მე ავდექი და სამზარეულოდან გაბრაზებული გამოვედი
- იდიოტი
- ბავშვებო შეგიძლიათ უკვე დაიწყოთ ნივთების მოგროვება რამდენიმე საათში გავდივართ

კიდევ კარგი აქედან დღეს მივდივართ თორემ უკვე ატანა აღარ მაქვს, საერთოდ არავის დანახვა არ მინდა. ჩემს ოთახში გავიქეცი და ჩანთის ჩალაგება დავიწყე ამ დროს ნოა შემოვიდა ოთახში და მანაც ნივთების მოგროვება დაიწყო ორივე ჩუმად ვიყავით მე ჩემი სამაჯურის მოძებნა დავიწყე რადგან ახლა მივხვდი რომ დიდი ხანია აღარ მიკეთია ხელზე, ბევრი ვეძებე საწოლში, ნივთებში, ჩანთაში, სააბაზანოში, მაგრამ ვერსად ვიპოვე  მერე რაღაც გამახსენდა
- ჯანდაბა
სახე შემეცვალა. საწოლზე ჩამოვჯექი  და ხელები თმაში შევიცურე
- რა მოხდა
მკითხა ნოამ ბოხი ხმით და დაძაბული
- არაფერი
ავდექი და და ოთახიდან უნდა გავსულიყავი რომ.....
- დეა სად მიდიხარ!
უკან დავბრუნდი
-  სამაჯური დავკარგე და ვფიქრობ რომ ის სანდროს ოთახშია
ნოას სახე კიდევ უფრო შეეცვალა
- აქ იყავი!
ეს თქვა და ოთახიდან გავიდა
- ჯანდაბა არაფერი არ უნდა მეთქვა

ნოა მიუახლოვდა სანდროს ოთახს და კარი უხეშად შეაღო
სანდრო ჩანთაში ალაგებდა ტანსაცმელს 
- აქ რა გინდა! კიდევ უნდა დამარტყა?!
- სანდრო გამეცალე
- ძმაო რატომ ჩაერიე ჩემსა დეას შორის
ნოამ ბიჭი ტანსაცმლით მოქაჩა და მკვლელი მზერით შეხედა

- ნაბიჭვარო! მეორედ დეას აღარ მიუახლივდე გასაგებია?! თორემ ინანებ  მერე მეორე ძმაო მეორედ აღარ დამიძახო! თორემ ამასაც ინანებ! ახლა კი დეას ბოდიშს მოუხდი
ნოამ კარების კუთხიდან  ძირს  დავარდნილი დეას სამაჯური აიღო  სანდროს მაისურში დაავლო ხელი და  დეას ოთახში რასაცქვია შეათრია.             

მე ოთახში ვიჯექი და ვშფოთავდი სანამ ნოა არ დაბრუნდა სანდროსთან ერთად 
საწოლიდან წამოვხტი და ცოტა არ იყოს შემეშინდა მაგრამ ნოა აქ იყო ამიტომ თავს  დაცულად ვგრძნობდი
- მიდი დროზე!
- .......... მაპატიე დეა
ეს სიტყვები თქვა და ნოამ გაათრიაა  ოთახიდან  კარები კი  დაკეტა
- კარგად ხარ?
- კი
- არ ინერვიულო შენი სამაჯური ვიპოვე
სამაჯური გამომიწოდა
- მადლობა
სამაჯური უნდა გამომერთვა მაგრამ ხელი გაწია
- ნწ
მოულოდნელად ჩემს ხელს შეეხო და სამაჯური ნელა გამიკეთა
- ლამაზია
- მადლობა

ღმერთოო ასეთი რატომააააა!

- ბავშვებოოო მალეე ჩამოდით გავდივართ
მასწავლებელმა  დაგვიძახა
მე და ნოამ ოთახი მოწესრიგებული დავტოვეთ ჩანთები ავიღეთ და დაბლა ჩავედით.

ავტობუსში ასვლისას ნოა ფანჯარასთან დაჯდა მეორე მხარეს კი ნია  რომელმაც  ადგილი შემინახა
- დეა მოდი ახლა მაინც დაჯექი
ნოას გავხედე
მე ნიასთან დავჯექი ნოას კი გვერძე ანა მიუჯდა ეს უკვე აღარ მომეწონა ჯობდა მე დამჯარიყავი
ავტობუსი დაიძრა..........