Abimin Arkadaşı//JJK

7. Bölüm

Bongcha'dan

Hâlâ Maria'nın dedikleri aklımdaydı.

"A-Aptal bir aşk yüzünden bırakma beni nolur..."

"B-Benim tek ailem sensin Bongcha, b-biliyorsun, ve söz v-vermiştin..."

Evet doğruydu, onun tek ailesi gibi gördüğü kişi bendim. Onun... Bir ailesi yoktu. Bırakıp kaçmışlardı. Biz Maria'yla 6 yaşından beri arkadaştık. Aptal kafam, aptalca bir aşk yüzünden, Maria'mı ve Jimin Oppa'mı bırakacaktım az kalsın. O zaman, artık senden nefret etmem için önüme neden verdin Jeon. Bundan sonra eski, aşık Bongcha yok! Kapı çaldı ve ben gel demeden birinin kafası girdi içeriye

"Bongcha, konuşabilir miyiz?"

"Ne konuşmak istiyorsun?"

Yanında o kızla birlikte içeri girmişti Jeon. Evet anlatırken ona Jeon diyeceğim.

"Yena cidden çok üzgün, bilmiyordu yaşadıklarını"

Yena'yı dürtükledi

"Değil mi Yena?"

"Hı hı, çok üzgünüm, birdaha olmaz."

Sesi ve tavırları ise tam tersini söylüyordu. Sen o cırtlak sesinle konuşmasan mı? Kulak zarlarım istifa ediyor şuan.

"Bu arada, şu Sunyeol denen herif nasıl biri? Anlatır mısın?"

"Nasıl yani?"

"Görünüş, davranış gibi. Neyine tutuldun bu kadar?"

Hah, aptal Jeon. Anlatsamda anlamayacaksın ama deneyelim bakalım.

"Tabi. Sakin deniz gibi dalgalı ve siyah saçları, toprak karası, beni içine gömmeyi başaran gözleri, pembe ve kırmızı, yani çilek ve kiraz'ı andıran hafif dolgun dudakları, dudağının hemen altındaki minik ben'i... Daha sayayım mı?"

Şaşkın ama bir o kadarda ciddi bir ifadeyle dinlemişti söylediklerimi.

"Anlattığına göre, görünüş olarak tam bana benziyor yani?"

Aptal diye boşuna demedim Jeon. Benzemiyor, zaten sensin!

"Evet"

"Peki, nasıl hissediyordun?"

"Gülünce yüzünde oluşan küçük ama tatlı olan çizgileri ve ön 2 dişi biraz daha önde ve uzun olduğu için tavşana benziyordu. Gülüşünü görünce donup, bir süre izlerdim onu. Sonra, hah! Ağlayınca içimde fırtınalar kopardı. Onu üzen ne varsa yok etmek isterdim. Ama onu asıl mutsuz eden şeyi öğrendim sanırım"

"Neymiş?"

"Ben. Park Bongcha. Karşındaki kız."

"Peki bunu nerden çıkardın?"

"Beni arkadaş gibi görürdü. Kızlarla buluşmalarını alatırdı bana. Hatta onun kıyafetlerini seçmemi  isterdi. Başarısız olunca 'bana yenisini bulsan' falan derdi. Sonunda buldu, ve onu üzen şeyin benim tercihlerim olduğunu gösterdi bana."

Gözlerim dolmuştu. Şuan karşısına oturmuş, ona kendini anlatıyordum, ama anlamıyordu. Aniden kapı açılınca ufak bir sıçradım.

"Jungkook oppa! Sana odaya girme demedim mi!?"

"Maria, sadece konuşuyordu-"

"Hayır dedim! Kız istemiyor dedim! Sen mi küçüksün biz mi belli değil. Sanırsın kardeşime söz anlatmaya çalışıyorum."

Jeon kafasını hafif eğip, sıkıntıyla nefes verdi ve kalktı karşımdan. Onlar çıkınca, gölün akmasına izin verdim. Tabi odadaki Maria'yı unutmuştum. Gelip sarıldı ve kulağıma fısıldadı.

"Ağlayabilirsin, dök içini. Sadece, sadece kendine zarar verme ve beni bırakma lütfen.."

Kafamı salladım. Omzunda ağlamaya devam ettim.