Şimdi kendime tertemiz, masmavi bir sayfa açıyorum. Beyaz olmasını istemedim. Çünkü ben seni hiç öyle bembeyaz sevmedim.
Kendime mavi bir sayfa açtım ama daha dolduramadım. Sensiz olmuyor çünkü. Bendeki yerin bir türlü dolmuyor.
Bana sen lazımsın gibi cümleler kurmayacağım. Aksine sana ben lazımım. Bu deli ruhum lazım. Biraz da maviliğimden lazım. Ama tabi bana da sen lazımsın. Bu deli ruhun lazım, kahve kokun lazım.
Hiç sarılamadım sana, kokunu alamadım. Yine de kahve kokuyorsun işte. Var bir maviliğin. Sonsuz. Tıpkı benim aşkım gibi.
İnanmazdım senden önce ; aşkmış meşkmiş, anlamazdım. 'Bunlar hep yalan' derdim.
Sonra sen çıktın karşıma. Dimdik duruyordun. Karşımdaydın, şimdi ise hayatımın tam ortasındasın. Dimdik duruyorsun yine. 'Bunlar hep yalan' dedin sanki.
Beni benim lafımla öldürdün, mis gibi kahve kokan maviliğine gömdün.
'İşte' dedim. 'İşte aşk bu.'
ŞİMDİ OKUDUĞUN
Yazar ✔
Random"Yazı, hayal gücünün bir örneğidir." Burada çoğumuz yazmayı severiz. Yani en azından ben seviyorum. Ve yazdıklarımı seveceğinizi düşünüyorum. Aklıma geldikçe yazmış olduğum şeyleri paylaşacağım. Hatta belki size ait yazıları da paylaşabilirim. Tabi...
