it's both a blessing and a curse to feel everything so deeply
ထိုေန႔ကစၿပီး ကၽြန္ေတာ္တို႔ရဲ႕ ဆက္ဆံေရးက သံသယမရွိစြာ ျပန္အဆင္ေျပသြားခဲ့တယ္ ဆိုေပမယ့္လည္း တစ္စံုတစ္ရာကေတာ့ အရင္တုန္းကအတိုင္း မဟုတ္ေတာ့ဘူး။
Lee Minhyung ရဲ႕ တစ္ရက္တစ္ျခား ထူးဆန္းလာတဲ့ အျပဳအမူေတြေၾကာင့္ ကၽြန္ေတာ္ လမ္း ထပ္ေပ်ာက္ေနရျပန္ၿပီေလ။
"Donghyuck ဒီမွာ!"
ဒီတစ္ခါမွာေတာ့ Minhyung က ကန္တင္းထဲ ဝင္လာတဲ့ ကၽြန္ေတာ့္ကို ျမင္တာနဲ႔ လက္ယမ္းျပကာ လွမ္းေခၚ၏။
အခ်စ္ရူးျဖစ္တဲ့ ကၽြန္ေတာ္ကလည္း ျပံဳးရယ္ကာပင္ သူ ထိုင္ေနရာ စားပြဲဆီ သြားလိုက္ေတာ့ ေက်ာင္းက ေကၽြးတဲ့ ထမင္းနဲ႔ ဟင္းေတြ ထည့္ၿပီးသား ဗန္းႏွစ္ခုကို ေတြ႕ရ၏။
ဒါေပမယ့္ ထိုင္ေနတာက Minhyung တစ္ေယာက္တည္းေလ ...
အစ္ကို Johnny ပါ အတူတူ လာစားမလို႔မ်ားလား?
ထိုရုိးရွင္းတဲ့ အထင္နဲ႔သာ ကၽြန္ေတာ့္အတြက္ ထမင္းဗန္း သြားယူဖို႔ လုပ္လိုက္ေပမယ့္ ရုတ္တရက္ပင္ ထိုလူသားက လက္ေကာက္ဝတ္ကို လွမ္းဆြဲကာ တား၏။
"ဘယ္သြားမလို႔လဲ?"
"အဲ ... ေန႔လည္စာ သြားယူမလို႔ေလ။ ကၽြန္ေတာ္က ဘယ္သြားရမွာလဲ?"
Minhyung ရဲ႕ ေမးခြန္းကို နားမလည္စြာပင္ ကၽြန္ေတာ္ ျပန္ေျဖလိုက္ေပမယ့္ သူက အခုထိ လက္ေကာက္ဝတ္ကို အလႊတ္မေပး၊ ထမင္းဗန္းတစ္ခုကိုသာ ေမးေငါ့ျပ၏။
"မလိုဘူး ... အစ္ကို မင္းအတြက္ ယူထားေပးတယ္"
လံုးဝ မထင္မွတ္ထားတဲ့ ခ်စ္ရသူရဲ႕ အျပဳအမူေၾကာင့္ အနည္းငယ္ေတာ့ အံ့ဩသြားေပမယ့္ အရင္တုန္းကလည္း သူ႔အတန္းက တစ္ခါတစ္ေလ ေစာဆင္းတဲ့အခါေတြက်ရင္ ကၽြန္ေတာ့္အတြက္ပါ ယူထားေပးေနၾကဆိုေတာ့ ကၽြန္ေတာ္လည္း သိပ္ေတြးမေနေတာ့။
"အိုး! ေက်းဇူး အစ္ကို! မဟုတ္ရင္ အၾကာႀကီး တန္းစီ ေစာင့္ေနရဦးမွာ"
ဝမ္းေျမာက္ဝမ္းသာစြာပင္ ထိုလူသားရဲ႕ေရွ႕က ခံုမွာ ဝင္ထိုင္လိုက္တဲ့အခါမွာေတာ့ သူက ထမင္းဗန္းကို ကၽြန္ေတာ့္ဆီ တိုးေပးပါ၏။
YOU ARE READING
blind {markhyuck}
Fiksi Penggemar[completed] (zawgyi) "သူမဆီ သြားမယ့္အစား ကၽြန္ေတာ့္ဆီကို လာခဲ့လို႔ မရဘူးလား?" (unicode) "သူမဆီ သွားမယ့်အစား ကျွန်တော့်ဆီကို လာခဲ့လို့ မရဘူးလား?" 》a mini fiction (valentine's day gift #2) main: markhyuck language: burmese start: 14. 2. 2023 end: 14...
