Bahar güneşinin odamın camından içeriyi yakmasıyla uykudan uyandım.
Dün çok yorgun olduğum için evimizi ve odamı incelemeden uyumuştum.Ama şimdi inceleyebilirdim.
Daha yüzümü bile yıkamadan odadan çıktım.Eşyalar zaten aynıydı.Sadece odaların yerlerini bilmiyordum.Evin giriş kapısının karşısında geniş bir salon kapısı vardı.Ve salonun içinde boydan boya cam vardı.Beyaz spor koltuklarımızın üstünde annem ile beraber seçtiğim renkli kare yastıklar vardı.Halının üstündeki renkler perdelerimizle uyuyordu.Büyük yemek masası da çok yakışmıştı.
Salonun yanında mutfak vardı.Girip baktım.Mutfak büyük değildi.Tam tersine küçücüktü.Daha sıcaktı,daha sevimliydi.Yani benim bile yemek yapasım var bu mutfakta.Mutfaktaki balkon kapısına yöneldim.Balkon mutfağa göre büyüktü.Hem uzundu hem de genişti.Kahvaltımızı balkonda yapmak için bir de masa vardı.
Annemin sesini duyunca irkildim.Balkondan çıkıp mutfağa tekrar girdim.Annem kırmızı sabahlığıyla kahvaltı hazırlamaya başlamıştı bile.Yanağına bir öpücük kondurup 'Günaydın.' dedim.Aslında anneme yardım edecektim fakat yeni başlayacağım okula kayıt ettirilmek için babamla gidecektim.Bu yüzden hazırlanmam gerekiyordu.
Seri bir şekilde mutfaktan çıktım ve banyoya yöneldim.Önce tuvalet ihtiyacımı giderdim.Daha sonra ellerimi ve yüzümü yıkadım.
Odama girip dolabıma yöneldim.Dolabın kapaklarını açınca resmen şok geçirdim.Dolapta hiçbir şey yoktu.
Tabi ya yeni taşındık biz.Mecbur valizin üst kısmında duran bir kot ve siyah bir kazak giydim.
Ankara hakkında dün bir şey fark ettim.Ankara çok soğuktu.Hatta soğuktan öte ayazdı.Ama güzel bir şehirdi.
İlk günden böyle bir sonuç çıkartmam saçmaydı tabikide.Daha burada kimseyi tanımıyorum ve hiçbir yeri bilmiyorum bu şehirde.Ama içimde farklı bir his vardı.Sanki bana bu şehri sevdirecek biri girecekti hayatıma.
Kafamdaki düşüncelerden sıyrılıp odanan çıktım.Annem balkona hazırlamıştı kahvaltıyı.Babam masada siyah takım elbisesiyle oturuyordu ve çayını yudumluyordu.Babamın karşısında duran sandalyeye oturdum.
'Günaydın.'dedim.Babam da bana aynı kelimeyi söyledikten sonra önündeki peynirden ağzına attı.Bende hemen ne var ne yoksa yedim.
Normalde kahvaltıyı sindire sindire yapmayı severdim fakat şu an ona bile vaktimiz yoktu.Babamın işe yetişmesi gerekiyordu.
Apartmanda çıktığımızda sadece babamı takip ettim.Arabamız sokağın köşesindeydi.Arabanın ön koltuğuna oturcakken babam 'Arkaya otur.' dedi.
İşte bundan nefret ediyordum.Her zaman küçük bir çocukmuşum gibi davranıyorlardı.Kendi ayaklarımın üzerinde durabilecek yaşta olduğumu düşünüyordum.Hiçbir zaman fikirlerimi önemsemezdi babam.Aslında iyi bir baba-kız ilişkimiz vardı.Ama Ankara'ya taşınacağımızı öğrendiğimden beri aramıza bir mesafe girdi.Çünkü o gün çok şiddetli kavga etmiştik.Belki de ilk kavgamızdı.Ama kalbimi çok kırmıştı.
Senin böyle düşünmenin bir önemi var mı?Gidiyoruz dediysem gidiyoruz.Bitti.
Babaların kırdıkları kalbi ne yazık ki kimse iyileştiremiyor.Benim fikirlerim babama her zaman çocukça ve saçma gelmiştir.
Somurtarak arkaya geçtim.Yol boyu camdan dışarıyı izledim.Okula giden insanlar,işe giden insanlar,mutlular,üzgünler,telaşlı olanlar...Bir sürü insan vardı.Hepsi ayrı bir havadaydı.
Hele şükür okula gelebilmiştik.Okulun dışı harikaydı.İçimden 'Vay be.' diye bir ses geldi.Okul ciddi anlamda güzeldi.Beyaz ve renkli fayanslarla doluydu duvar.Bahçede çardaklar,basketbol,voleybol ve futbol sahaları vardı.Dışı böyleyse içi nasıldır kim bilir...
Kapının önündeki büyük harflerle yazılan yazıyı okudum.DEMİR KOLEJİ.
Aslında koleje gitmek kendi tercihim oldu.Koleje babamın parasıyla değilde kendi zekamla girmek bana gurur veriyor.Aslında kıyafetlerimi bile kendi paramla alırdım.
İzmir'de denizin karşısında bir kafede çalışırdım.Aslında tam kafe değildi.Bir tarafı kitapçı bir tarafı kafeydi.Kafede garsonluk yapıyordum.Bu işi paraya ihtiyacım olduğu için değilde sınırsız kitap alabildiğim için yapıyordum.Hem bir miktar para alıyordum hem de kitapları ücretsiz alabiliyordum. Tek istediğim Ankara'da da öyle bir iş bulmak.
Okulun içi tahmin ettiğim üzere çok daha güzeldi.Ama daha hiçbir şeyi incelemeden babamın girdiği odaya girmek zorunda kaldım.Girdiğimiz oda okulun sahibinin odasıymış.Masada oturan çıtı pıtı kızıl saçlı bayan biz gelince ayağa kalktı.Önce babamın elini sonrada benim elimi sıktı ve masanın köşelerindeki deri koltuklara oturmamız için eliyle buyur etti.
'Merhaba Kaan Bey,telefonda tanışmıştık yinede ben tanıtayım kendimi size.Ben Dila Demir.Okulun sahibi aynı zamanda müdürüyüm.Size imzalamanız için birkaç kağıt vereceğim.Siz o kağıtları doldurun bende öğrencimiz Yağmur'a okul kurallarını anlatayım.' dedi gülümseyerek.
Babam işe geç kalmaktan korktuğu için sürekli saatine bakıyordu.'Tamam Dila Hanım.' dedi.
Dila Hoca masanın yanındaki çekmeceden iki tane kağıt çıkarttı ve babam uzattı.Babam hızlıca kağıtları doldurmaya başladı.Dila Hoca kağıtları uzatınca dönen deri sandalyesini benden tarafa çevirdi.
'Yağmurcum öncelikle ilk dönem notlarına baktım çok iyiler.Bu dönemde aynı başarıyı göstermeni isterim.Okulumuzda serbest kıyafet giyiliyor.Tekrar formaya dönme ihtimali var ama şu anlık böyle.Bu arada profosyonel voleybol oynuyormuşsun.Okul takımına da girmeni isterim.Haa sınıfın 11-D en iyi sınıflarımızdandır.Yarın saat sekizde burada olursun.' dedi sırıtarak.Ve bu kadar sırıtması beni rahatsız ediyordu.
Mecbur karşılık vermek amacıyla ben de gülümsedim.'Tamam yarın sekizde gelirim.'
Babam kağıtları hala dolduruyordu.Aşağı yukarı 4 dakika sonra bitirdi.Kağıtları hocaya uzatıp elini sıktı.'Memnun oldum Dila Hanım.İyi günler.'
'Bende Kaan Bey,bende çok memnun oldum.' dedikten sonra bana dönüm benim de elimi sıktı.
03.06.2015
Bölümü yazamadım.Üzgünüm.Son yazılılarım vardı.Çok şükür hepsi 85 üstü.Yarın mezuniyet balom var.Çok heyecanlıyım.Neden bunu anlattım size bilmiyorum ama neyse.Umarım sizin notlarınız da iyidir.Lütfen bölüme vote.Bölüm içime sinmedi ama yine de yayınladım.Hatalarım olabilir kusura bakmayın.Yorum da yapın.Seviliyorsunuz...
