Dilem

FİNAL

Dilem almış olduğu haber ile içi sıcacık olmuştu. O saatten sonra hep beraber hızlı bir hazırlığa girdiler Dilem kendisi için sade bir gelinlik almıştı. Biraz gelinlik biraz da elbiseye benziyordu. Atabey ailesi kendi evlerinin büyük bahçesini süslemişlerdi. Küçük bir ses sistemi kurmuşlardı. Dilem'in ailesinden babası, amcası, yengesi ve kuzeni düğüne dahil olacaktı. Dilem'in annesi tek çocuk olduğu için o taraftan çok yakın bir akrabası yoktu. Devrim'in akrabaları tanıdıkları çok olsada o da sadece kendi ailesinin katılımını istemişti. Bir kaç yakın arkadaşını da çağırmıştı. 

Düğün günü

Dilem hazırlanmıştı, kızını da hazırlamıştı. Anneli kızlı beyazlara bürünmüştü. "Anne iyi ki Türkiye'ye gelmişiz." dedi küçük kız. "İyi ki gelmişiz kızım iyi ki."

O sırada Dilem'in babası içeri girdi. 

"Dilem, annen konuşmak istiyor seninle." 

Dilem babasının telefonunu eline aldı "Annem."

"Kızım, canımın içi çok mutluyum senin için gelmek çok isterdim ama doktorum izin vermedi."

"Biliyorum annem ama Devrimler sistem kurdu sana birazdan bilgisayar gelecek canlı izleyeceksin her şeyi." 

"Devrimden Allah razı olsun kızım."

Annesi Devrimi kabul etmesi Dilem'i çok mutlu etmişti. "Amin annem."

"Aaa kızım geldiler ben şimdi kapatayım." 

"Tamam annem."

Dilem telefonu kapatıp babasına verdi. Babası ile gözle görülür tarzda bir kırgınlık vardı. 

"Ben gideyim aşağıya Devrim gelir şimdi."

"Tamam."

Dilem ağlamak istedi ama sıktı kendini şimdi değildi. Babasının çıkması ile odaya Devrim girdi hayran gözlerle baktı kadına. 

"Çok güzel olmuş çok." 

"Baba ben güzel olmamış mıyım?" diye soru soran küçük kız anne ve babasını güldürdü. "Sen de çok güzel olmuşsun bitanem." 

Devrim önce kızını sonra da Dilem'i öptü. "Ağabey, nikah memuru geldi, sizi bekliyoruz." dedi Eylül. 

"Hadi bakalım, Atabey ailesi." dedi Devrim ve kızını kucağına aldı Dilem de koluna girdi. Birlikte bahçeye gittiler. Alkışlar eşliğinde Nikah memurun yanına ilerlediler. 

Dilem heyecandan ne yaşadığını anlayamıyordu ne ara evet demişlerdi.

"Ben de sizi karı koca ilan ediyorum. Gelini öpebilirsin." Devrim bir an bile kızını kucağından indirmemişti. Yine ilk kızını öptü sonra da Dilem'in alnını öptü. 

Dilem elindeki evlilik cüzdanına baktı. Sonra konuklara doğru salladı. 

Devrim, kızından izin alarak Dilem ile dans etti.  Dilem ile Devrim belki birkaç ay önce hayal bile edemedikleri şeyleri yaşıyorlardı. 

1 yıl sonra

Dilem düğününden bir kaç ay sonra çok zor günler yaşamıştı. Biricik annesini kaybetmişti. O dönem genç kadını çok yıpratmıştı. Kocası her anında yanındaydı. Babası annesi ile yaşadığı evden ayrılmak istememişti. Benim tüm anılarım burada demişti. 

Dilem annesinin kaybını atlatması psikolojik destek ile olmuştu. Hala yüreğinde acısı tazeydi ama normal hayatına dönmüştü. İşe başlamıştı Devrim'in şirketinde. Bu sırada Arven'e Ceylan hanım bakıyordu. Dilem rahattı o yüzden. Tekrar kreşe yollamak istememişti. Çok küçük bir bebekken bile bakacak kimsesi olmadığından Arven'i kreşe vermişti çünkü.