დემე დილით თავზე დამადგა თავისი მოტეხილი ფეხით და დამირღვია ძილის პროცესი.
— აეგდე დროზე რა ორ გოგოსთან ერთად ხარ ორივე ლამაზთან და შენ ამ დროს უნდა გეძინოს? — დემეს ხმაში სიეშმაკე იტყობოდა.
– დანმაძინე ნაგავო. პრინცესა შენთვის მიჩუქნია ოღონდ კონკიასნარ შეეხო. — ვთქვი და ბალიშში ღრმად ჩავრგე თავი.
— ანუ პრინცესას წირავ კონკიას გამო? უცნაური სვლაა ჩემო მეგობარო. — გაიცინს დემემ და საწოლში შემოძვრა.
— უცნაური არ არის უბრალოდ კონკია უმანკოა ხოლო პრინცესა საყოველთაო ბოზი. — ვუთხარი და დემეს ჩავეხუტე.
— ოჰო ანუ საყოველთაო ბოზს მტენი მერე შეჩემა? — იკითხა ჭკუათ მყოფელმა.
—არა პროსტა გასართობად გაძლევ. — ვუთხარი და გავიღიმე. — ისე რა ხდება შენსა და იმ ექიმს შორის?— ოოო შენ მაინც ნუ დაიწყებ ხოლმე რა? — ამოიდუდუნა დემემ. — უბრალოდ ვმეგობრობ. თან ნემსების მეშინია.
— და მაგიტომ დადიხარ მერე სულ საავადმყოფოში? — ვთქვი და გავიკვირვე.
— კარგი რა მიდი აეგდე და დაბლა ჩამო. — ამბობს დემე და ისევ ფეხზე წამოდგა. თავისი ხელჯოხები ხელში მოიმაეჯვა და ოთახიდან გავიდა.
საწოლიდან ზლაზვნით ავდექი. სააბაზანოში გავედი და შხაპი მივიღე. ახლა ჯაკუზის ხასიათზე ისედაც არ ვიყავი. მალევე მივიღე შხაპი და რასგანაც სახლში მარტო არ ვიყავი პირსახოცი შემოვიხვიე და ისე გავედი საძინებელში.
ტანსაცმელი სწრაფად ჩავიცვი. დღეს დემესთან ერთად გარეთ გავდივარ ამიტომ კვლავ კლასიკურად ჩავიცვი.