— ხანდახან მგონია რომ ის ისევ მიყვარს.— ვამბობს და დემეს ვუყურებ.
— არა ის შენ არ გიყვარს შენ მასთან გატარწბული დრო გიყვარს.— მეუბნება და მეხუტება.
— იცი ერთადერთი ადამიანი ხარ ვისაც ყველაზე მეტად ვენდობი. — ვუთხარი და მეც ჩავეხუტე.
— კაი ავდგეთ თოემ რამეს იფიქრებენ. — იცინის დემე და ფეხზე დგება გაჭირვებით.
— კაი ავდგეთ. ჯანდაბას ჩემს ნერვებს. — ვთქვი და საწოლიდან წამოვდექი. მაისურო ჩავიცვი და პტახიდან გავედით.
მისაღე ოთხაში სოფო დაგვხვდა ყავას უწრუპუნებდა და კრუასანს შეექცევა.
ვიოლეტი კი როგორც ყოველთვის სამზარეულოში ფუსფუსებდა. ჰმ ჩემი პაწაწკინტელა ქალი დაფუსფუსებს სახლში.
კაგი ხო ბოლო წინდადება გავიღადავე და პაწაწკინტელა ქალი პროსტა ღადავია არაფერში არ შეგეშალოთ.
ხო და მოკლედ დემემ ტელევიზორზე თამაშები ჩართო და ჯოესტიკი მოიმარჯვა. გვერდით მე მივუჯექი და ვთამაშობდით. რაღა თქმა უნდა ორთაბრძოლა ჩავრთეთ. რა ვქნა სხვა თამაშები დიდად არ მიყვარდა.
სოფოს მალევე მობეზრდა ჩვენი ყურება და საძინებელში ავიდა. ხოლო მე სამზარეულოში გავიქეცი. და დემე პირ ღია დავტოვე.
— სალამი. — ვთქვი და სკამზე ჩამოვჯექი.
— გამარჯობათ ქალბატონო ნუცა. — თქვა ვიოლეტმა და გამიღიმა.
— დღეს საჭნელი რა გვექმება? — ვკითხე და გავუღიმე.
— სუშის ვაკეთებ თუ გნებავთ სხვა საჭნელს გაგიმზადებთ. — ამბობს და მე მიყურებს საცოდავი თვალებით.
— არა იყოს ძალიან მიყვარს სუში. — ვთქვი და მეც გავიღიმე. — კარგი მე გავალ.
— კარგით. — გამიღიმა მე კი სამზარეულოდან გავთხლიშინდი. მისაღების მდივანზე დავჯექი ბიჭურად ტელევიზორი ჩავრთე და დაველოდე როდის გამოვიდოდა საპირფარეშოდან დემე.
