Bankzitters vinden een kind

Bedrogen

Tw verkrachtig en aanranding! Kan je daar niet tegen skip dan het stuk tussen '😱'

Ik word wakker om half 7 van mijn wekker. Het is vrijdag dus de laatste school dag en weekend! Oh wat verlang ik daarnaar. Ik sta op uit bed en trek een licht bruine broek aan met een zwart shirtje die strak om je lichaam zit. Dan doe ik mijn make-up en haar. Er is zover ik weet nog niemand wakker. Papa's wekker gaat niet. Carolijns wekker gaat om 7 uur. Omdat ze Febe naar school moet brengen. Ze durft nog niet alleen als het nog donker is buiten.

Nou goed ik loop naar beneden en doe daar het licht aan. Ik pak een bord met een keizerbroodje ik doe er een plakje kaas op en eet hem op. Als ik het op heb zit ik even op mijn telefoon.

Tring
Dat is de bel. Ik sta op samen met de andere meiden. De schooldag kan beginnen. We hebben Spaans. Best leuk al zeg ik het zelf. Ik kom natuurlijk uit Spanje, maar kan ik het? Nee. Mijn moeder was namelijk op vakantie in Spanje en is toen bevallen. Ze is toen na 3 dagen weer terug gevlogen naar Nederland. Ik zie er dus ook helemaal niet Spaans uit. Ik bedoel ik heb blond haar, heb je ooit een Spanjaard gezien met blond haar?

De dag gaat vlotjes en snel voorbij. Ik loop naar de stalling pak mijn fiets en fiets weg. Tuurlijk weer met Evi en Indy. We kletsen gezellig. Uiteindelijk gaan we allemaal een andere kant op. Ik fiets naar huis. Tot dat ik gestopt word door een auto. Er stappen twee mannen uit. Ik raak in de stress.

'Lynn Lizzy Vanessa het Lam, 14 jaar, dochter van Matthyas het lam en Mariska van haasteren. Klopt dat?' Vraagt de ene man. Ik knik langzaam. 'Oke dus luister heel goed. Jij komt met ons mee voor twee uurtjes en er gebeurd niks. Doe je het niet? Kan je dag dag zegggen tegen je ouders' Ik schrik me rot, dit kan niet gebeuren. 'Nou?!' Vraagt de ander ongeduldig. 'Uhm ja ik ga mee' zeg ik. Ja sorry maar ik wil wel m'n ouders beschermen. Ze trekken me van m'n fiets af de auto in.

'Als je iets tegen iemand hierover verteld gaan je ouders er alsnog aan' zegt de een van de mannen. Ik knik, tranen is wat me ogen vullen. Waarom gebeurd dit mij? Wat gaan ze met me doen? Waar kom ik terecht? Alle vragen die door mijn hoofd spoken.

Uiteindelijk stoppen ze bij een huis. Best een normaal huis als ik het zo zie. 'Uitstappen kreng' zegt de ene man en trekt me aan mijn arm. Ik loop onschuldig mee. Als we aankomen doen ze de deur open. Ze hebben beide nog steeds hun bivak muts op. Dus ik weet niet wie ze zijn. En herken hun ook niet aan hun stem.

'Omdraaien' zegt de ene. Ik draai me voorzichtig om. Dan word er een blinddoek om m'n hoofd heen gedaan. Ik word ook vastgemaakt met handboeien aan de achterkant. Ik word naar voren geduwd. 'Til je voeten op' zegt er iemand. Ik merk dat het een trap is dus loop voorzichtig omhoog. Mijn hart bonst in m'n keel. Maar alles voor m'n ouders.
Die me beide verlaten hebben. Papa voor dat ik geboren werd. En me moeder toen ik vier jaar was. Maar beide heb ik het ze het vergeven.

WARNING! HIER BEGINT HET VOOR STUKJE MAAR NIET HET OFFICELE VERKR8

Als we boven zijn hoor ik een douche aan gaan. Wtf. 'Uitkleden nu!' Zegt de man die zover ik weet achter me staat. Ik weiger. Even later word ik tegen mn knieholte aangeschopt waardoor ik naar voren val. 'EN NU UITKLEDEN!' De tranen stromen over mijn wangen. Waarom ik? Echt waarom?!. Ik doe heel langzaam mijn broek uit. Echt hoe heb ik het zover laten komen. Hoe dan? Ik was toch altijd dat meisje dat tegen iedereen op kon, bijna nooit bang was, altijd terug vecht. Maar nee. Nu zit ik hier. Met twee gasten die me dwingen om mn kleren uit te trekken.

Ze doen zelf mijn trui uit. Zijn handen die op mij zitten. Ik kan er niet tegen. Het liefst sla ik ze zo van me af. Maar ik ben bang, heel bang.

😱

Daar lig je dan op de grond, naakt. Ik word opgetild en naar de douche geleid. Nog steeds zie ik helemaal niks, door die kut blinddoek. Ik voel de warme stralen over mn hoofd heen komen. 'Ik ga de blinddoek van je af halen maar doe je ogen dicht!' Zegt de man streng. Ik knik langzaam. Hij doet de blinddoek af en ik doe m'n ogen dicht. Ik ben te bang, te bang om stiekem te kijken. Dus ik doe het niet.

Ik voel dan hand strelen onderaan. Ik schrik. 'Rustig maar schatje, niemand zal ons storen' ik hap naar adem, dit kan niet! Waar is die andere gast? Ik word gek denk ik. Dan laat hij me los. Ik tril helemaal. Dan voel ik zijn lichaam weer tegen de mijne aan. Ook zijn kleren zijn uit. Dan gaat hij over mijn armen heen. Is hij me nou, aan het wassen? Zo ruikt het wel. Hij gaat overal langs. Ik voel de boosheid omkomen maar ik weet dat ik te zwak ben voor deze man.

😱

'Zie je wel zo moeilijk is het niet' zegt hij. Verslagen lig ik op de grond. Ik ben zojuist verkracht. Verkracht door iemand die ik niet ken. Mijn benen gaan tekeer. Ik heb zoveel pijn nu niet normaal. de blinddoek is ondertussen ook weer op mn kop gezet. Ik word beet gepakt en sta direct op. Zie je, ik word zwak. 'Meelopen' zegt hij kalm. Ik loop mee. Dan voel ik iets zachts tegen me lichaam. Hij is me aan het afdrogen. Weer gaat hij overal langs.

Als ik afgedroogd ben zegt hij: 'ik ga buiten op je wachten dus beter schiet je op' zegt hij. Even later hoor ik een deur dichtgaan. Ik vind het eng. Waarom laat hij me nu wel alleen? Ik snap het niet. Langzaam doe ik de blinddoek van me af en verken ik de badkamer. Het is wit. Heel wit. Met een betegelde muur. Alleen de muur bij de douche is grijs. 'Schiet op!' Hoor ik vanuit achter de deur. Ik pak snel mijn kleding die in een hoekje gepropt zit.

Ik heb zoveel pijn niet normaal. Hoe ga ik dit tegen m'n ouders vertellen? Oh ja, niet. Ik wil een goede manier zoeken hoe ze het weten en niet vermoord worden. Ik bedoel ik speel hier wel met mijn ouders leven he. Aankleden gaat niet soepel, maar het lukt. 'Klaar?' Vraagt de man. Ik knik dat ziet hij natuurlijk niet, dom. 'Ja' zeg ik. Kut ik hem m'n blinddoek afgedaan natuurlijk. Maar het is al te laat.

Ik doe snel mijn ogen dicht. 'Hoezo is je blinddoek af?!' Ik hoor dat hij snel richting mij loopt. 'He?! Hoezo is die af?!' Vraagt hij nog een keer. 'Je hebt hem afgedaan he?!' 'N-nee' stamel ik. 'Nee nee wat nee? Huh?! Je hebt hem toch zelf afgedaan' ik probeer snel iets te verzinnen. 'I-ik moest hem af doen om te kijken waar mijn kleren lagen' ik hoor een tijdje niks. 'Ik meen het' zeg ik.

'Goed dan, voor deze ene keer. Hij pakt me vast bij m'n nek en sleurt me mee naar buiten. 'Je doet je ogen open pas na 2 minuten als ik 'ja' zeg, begrepen?' Vraagt de man. Ik knik. 'Ik hou je eraan' de blinddoek die ik in mijn handen heb is ook nat van het huilen. 'Hand open' zegt hij. Ik doe mijn hand open en hij legt er iets in.

Ik voel hem me loslaten en de voetstappen vervagen. Ik doe mijn blinddoek af, ik ga echt geen twee minuten wachten. Ik kijk om me heen. Ik ben terug gezet precies de zelfde plek als waar ik gestopt werd. Zelfs mijn fiets staat er nog. Ik kijk naar mijn hand. Mijn telefoon zit erin. Ik open hem snel. Fuck hij heeft z'n nummer erin gezet.

Ik pak mijn fiets op en fiets ermee weg. Plakkerige wangen van het huilen, de pijn die door m'n hele lijf schiet. Maar het kan me niks schelen. Ik fiets zo hard als ik kan, tot dat ik uitgeput ben. Nog een paar wegen te gaan en ik ben thuis.

Als ik thuis aankom doe ik mijn fiets in de schuur. Ik pak m'n telefoon erbij en open camera. Snel ga ik nog met m'n handen over m'n gezicht zodat alles vernietigd. Dan loop ik richting de deur. Here goes nothing.

Mijn brein vond het een goed idee om dit om 2 uur snachts te zitten schrijven terwijl ik morgen een proefwerk heb. Ik ga zoveel spijt krijgen