'' That's all my...''

1☁

present for Dia_Eun

။
။
( A/N ; ခေတ်အသုံးအနှုန်းတွေ အကြောင်းအရာတွေမှာ အမှားများပါခဲ့ရင်ခွင့်လွှတ်ပေးဖို့ အနူးအညွတ်မေတ္တာရပ်ခံအပ်ပါတယ်။)
။
။

13 နှစ်သားအရွယ်သာရှိသေးတဲ့ ပတ်ခ်မျိုးရိုးသခင်လေးအတွက် 17 နှစ်အရွယ်အိမ်ရှေ့စံဟာ သိပ်ကိုကြောက်ဖို့ကောင်းနေခဲ့တယ်။

စာပေရေးရာအမတ်ရဲ့သားဖြစ်တဲ့အလျောက် စာအုပ်တွေကိုသာစိတ်ဝင်စားတဲ့ကလေးကို အိမ်ရှေ့စံဟာသူ့ကိုယ်ရံတော် လုပ်ကိုလုပ်ရမယ်ဆိုပြီး ဓားရေးတွေသင်စေခဲ့တယ်...
​ကလေးလေးကအိမ်ရှေ့စံကို ကြောက်ပေမယ့်သံယောဇဉ်ကြီးသူမို့ ပေရွက်တွေသာကိုင်ခဲ့တဲ့ လက်နုနုလေးက ဓားတွေကိုင်တတ်လာခဲ့လေရဲ့....

ငယ်ရွယ်သေးတဲ့ကလေးငယ်တစ်ယောက်မို့ ဓားရေးသင်ရတာသိပ်ပင်ပန်းခဲ့တာကြောင့် ဖျားသွားခဲ့တဲ့နေ့ရက်တွေမနည်းခဲ့...ဒါကြောင့်လည်းအိမ်ရှေ့စံဟာ ပတ်ခ်သခင်ငယ်လေးကို အသက်18နှစ်ရောက်မှသာ သူ့အပါးမှာအမြဲရှိနေရမယ့် ကိုယ်ရံတော်ဖြစ်ရမယ်လို့ အမိန့်ချထားခဲ့လိုက်တယ်။

အိမ်ရှေ့စံရဲ့စကားတစ်ခွန်းဆို တစ်ခွန်းနာခံတတ်တဲ့ကလေးငယ်ဟာ အိမ်ရှေ့စံအတွက်တော့ ကစားစရာအရုပ်တစ်ရုပ်ကောက်ရလိုက်သလိုမျိုး ပျော်ဖို့ကောင်းတဲ့အရာလေးဖြစ်ခဲ့တာပေါ့....

'' ဟွန်း မင်းစာရေးနေတာလေးကလည်း သိပ်လှတာပဲ ''

အိမ်ရှေ့စံအနားမှာနေတိုင်း ဓားရေးတွေသာသင်ရတဲ့ကောင်လေးငယ်ဟာ တစ်ယောက်ထဲနေချိန်တွင်မှာတော့ ကဗျာလှလှလေးတွေရေးဖွဲ့နေတတ်သည်။
ဒီအချိန်တွေဆို အိမ်ရှေ့စံဟာ မရမကလိုက်ရှာပြီး ​နှောက်ယှက်ပြန်တယ်...

'' ယောကျ်ားလေးတစ်ယောက်ကို လှတယ်လို့မသုံးနှုန်းသင့်ပါဘူး အရှင့်သား ''

15 နှစ်အရွယ်ပတ်ခ်သခင်လေးဟာ အိမ်ရှေ့စံကိုပြန်ပြောလာတတ်နေပြီ။
ဒါကိုအိမ်ရှေ့စံဟာလုံးဝမကြိုက်... လက်ထဲကဓားကိုခုံပေါ်တင်လိုက်ပြီး ထပ်ပြောရဲရင်ပြောကြည့်ဆိုပြီး မျက်ခုံးကိုပင့်ပြလိုက်သေးတယ်။ ပတ်ခ်သခင်လေးက အိမ်ရှေ့စံကိုကြောက်သူမို့ မျက်လုံးချင်းဆုံရုံနဲ့ ချက်ချင်းအကြည့်လွှဲကာ စာကိုပဲပြန်ငုံ့ရေးနေလေရဲ့။