JUSLET VE POLİENTE

Giriş

Onlarca soyutluğun arasında zaman diye tabir edilen kavramın herhangi bir bölümüydü hikayemizde geçen olayar.
Tarifi zordu biraz. Hayatının hem en üzgün hem en mutlu anları o kadar olasılık içinde kesişmeyi başarmışlardı. Dışarıdan bakılınca hayatının kısacık bir anı gibi gözüküyordu bütün bu olaylarlar ama Poliente, ne kadar acı verici olursa olsun bütün ömrünü feda edebilirdi o anıları tekrar yaşamak için.
Hayatını bir tuvale benzetiyordu. İlk önce bembeyazdı tuval. Zamanla bir kaç çizik attı üzerine sonra ufak tefek resimler çizmeye başladı. Sevdiği veya sevmediği başka insanlar da çizimler eklediler. Çoğu yeri karalanmış , masum görünen bütün o renkler korkunç bir görünüm kazandırmıştı tuvale ama bazı güzel yerler de vardı tuvalde. Bu yerler ne kadar az olursa olsun yetiyordu Poliente'ye . Özellikle koruyordu onları Poliente , kimsenin onlara yaklaşmasına izin vermiyordu. Daha sonraları Poliente geri çekilip şöyle bir baktı tuvaline. Evet, parça parça biliyordu ne olduğunu ama büyük resmi hiç görmemişti ama baktığında resmin tam ortasında kocaman bir boşluk gördü. Büyük resimde ne olduğunu anlamasını engelliyordu bu boşluk. Çok denedi o boşlığu doldurmayı bir şeylerle , birileriyle...Ne kadar denediyse bir türlü dolduramadı o boşluğu.Sonra elindeki bütün kalemleri fırlattı artık tuvale yeni resimler çizmeyi bırakmıştı , daha önceden çizdiklerini de umursamamaya başladı. Sadece boşluğa bakıyordu. Sadece boşluk ilgilendiriyordu onu. Bazen birileri Poliente'nin tuvaline birkaç çizim ekliyordu . Hatta boşluğu doldurmaya çalışanlar bile oluyordu(Tabii hepsi başarısız oluyordu). Bunların hiç birini umursamıyordu Poliente . Boşluk zamanla yayılıyor daha önceden çizilmiş olanları siliyor ve her şeyi daha da belirsizleştiriyordu. Bir süre sonra Poliente tuvalden nefret etmeye başladı. Tuval onun hayatını temsil ediyordu. Peki bu ortasındaki boşlukta neyin nesiydi o zaman ? Boşluğun hayatını gittikçe yok etmeye başladığını biliyordu ve bunu izlemeye katlanamıyordu. O yüzden tuvale tamamen sırtını çevirdi ve kendini her şeyden soyutlayarak usulca bir köşeye çekildi. İşte bu çekilişe o akışına bırakmak zorla gittiği bütün doktorlar ise delilik dedi. En çok da bu doktorlar doldurmaya çalışıyordu boşluğu ama yaptıkları birkaç karalamadan başka bir şey değildi ve her şeyi daha da kötüleştiriyorlardı. Zorla da olsa onlardan da kurtardı kendini Poliente. Boşluğun daha da yayıldığını hissediyor ama ona asla bakmıyordu. Bu sefer gözünün önünde kocaman bir saat canlanmaya başladı. Saatin tik takları yerine Poliente'nin nefesleri duyuluyordu. Ölüm tam gözünün önündeydi şimdi. Ona o kadar yakındıki aldığı nefes kulağında yankılanıyor sonra Poliente korkuyla saate bakıyordu. Acaba durmuş muydu ? Çünkü biliyordu saatin durması onu için ölüm demekti. Saatin yavaşlamasından ve boşluğun daha da yayılmasından zamanının azaldığını anlıyordu Poliente. Sonra bir anda bir mucize yaşandı. Saat gözünün önünden gitti . Boşluk küçülmeye başladı. ''O'' gelmişti. Polienete onu tam olarak göremiyordu , duyamıyordu , dokunamıyordu ama hissedebiliyordu.Bu his Poliente'nin hayatında hissettiği en mükkemmel histi. Mutluluk,sevinç, huzur , sevgi , şefkat ... Bütün bunlardan daha güzel ve daha özeldi bu his. Bu his her şeyi düzeltti. Hayatını ve Poliente'yi iyileştirdi ama her hissin bir sahibi olduğunu unutmuştu Polienete. Sonra onu gördü.Tam net değildi görüntüsü ama mavi gözlerini hemen fark etti Poliente. Ona doğru geliyordu. Yürümüyordu , havadaydı sanki ama uçmuyordu da. Hareketlerini analmak zordu. Poliente'ye yaklaştı. Biraz korku biraz şaşkınlıkla bakıyordu Poliente'ye. Sonra gözlerini Poliente'nin gözlerine kilitledi ve öylece kaldı. Poliente ne yapacağını bilmiyordu. Korkudan tir tir titriyor ama gözlerini asla ondan ayırmıyordu. Çünkü her ne kadar karşısındaki şey korkutucu olsa da bu gözler bir şekilde Poliente'yi rahatlatmıştı. Birkaç dakika ikiside şaşkınlıkla göz göze kaldılar. Poliente cesaretini topladı ve kısık , titreyen sesiyle:
-Sen kimsin? Nesin? dedi
Karşısındaki varlık birkaç saniye daha Poliente'ye baktı. Daha sonra kalın , yüksek bir sesle cevap verdi.
-Juslet
İşte Poliente'nin bütün hayatını değiştirecek sözcük buydu : Juslet.