Aşk kalır bir köşede, bir sokak arasında, bir martı kanadında, bir mum ışığında, durur hep kalbinde orada en güzel köşede. Biz ne kadar unuttuğumuzu zannetsekte unutulmaz. Unutturulmaz. Belkide çevredeki uyarıcılar unutmaya izin vermez.
Bir dergi görürsün aklına o gelir. Yolda yürürken niyetçi görürsün denemek istersin niyetin onu hatırlatır. İnsan unutmak için sevmediğini bilmeli. Peki neden seviyoruz o zaman ? Neden acı çekiyoruz bile bile, kendimizi neden uçurumun dibini göre göre boşluğa atlar gibi bırakıyoruz ? Bunlar aşkın oyunları, cilveleri. Sonunda acı çekmek olmasa can yanmasa ne olur ? Herkes beğenmeye, hoş bulmaya aşk der. Aşk fahişe olur. Aslında o kadar masumdur ki aşk...
