Gönderen: Jeon Jeongguk Alıcı: Kim Taehyung Tarih: 25/08/1921
Sevgili eşim Kim Taehyung...
Bu şekilde başlamama kızıyor musun? Sanırım şuan kafanı olumsuz anlamda salladın ve gülümsemeye çalıştın. Kendini zorlamanı sevmiyorum. Gülümsemek istemiyorsan gülümseme, sadece benim öldüğüm gün herkese ne kadar mutlu olduğunu göster. Göster ki senin de peşine düşmesinler. Seni de öldürmeye çalışmasınlar. Şuan değil Taehyung, yanıma gelmen için çok erken. Soğuğun esmer tenine vurup, uyuşturması için çok erken sevgilim.
Sana bir sürü mektup yazmak istiyorum. Elimde olsaydı yıllar öncesinden başlardım. Emin bir şekilde konuşuyorum çünkü sıkılmayacağını biliyorum. Sen benden sıkılmazsın, tereddütüm yok artık. Her zaman söylerdin bana "Benim güzel sevgilim, sen hep konuş. Ben seni hep dinlerim. Yıllar boyu konuşsan bile sıkılmam." diye.
Yıllar boyu sustum. Şimdi on bir mektup yazarak son kez konuşup tamamen sessizliğe gömüleceğim.
Taehyung, neden buradan gittin sevgilim? Biliyorum gitmeni ben istedim ama neden kabullenip gittin? Neden burada kalmadın? Neden bu insanlarla beni yalnız bıraktın? Biliyorum sen de orada çok acı çekiyorsun, biliyorum içtiğin su bile zehir gibi geliyor sana.
Bir keresinde bana "Seni benden kimse ayıramayacak sevgilim. Ölüm bile bizi ayıramayacak." demiştin. Doğru söylüyorsun değil mi? Ölüm bile bizi ayıramayacaktı. Gücü yetmezdi ki aşkımıza. Ölüm bile biat ederdi birbirimize olan aşkımıza şahit olsa.
Sabah odamın taşlanmasıyla uyandım sevgilim. Kasabadaki bütün genç çocuklar toplanmış benim odamı taşlıyordu ve bir sürü lanetler okuyorlardı. Aldırış etmedim, odamın en köşesine gidip kollarımı bacaklarıma dolayıp alnımı da dizime yasladım ve öylece bekledim. Gitmelerini, durmalarını bekledim.
Durmadılar. Camları kırıp odadaki aynaya kadar kırmadan durmadılar. Durdurmadım da Taehyung. Öylece gitmelerini bekledim. Kendi ellerimle hazırlayacağım sonumun sakinliği vardı üzerimde.
Sanırım tamamen eve zarar vermeye başlamış olacaklar ki babam kapıya çıkıp hepsine küfürler savurarak dağıttı.
İnsanlara, "Onun cezasını hep beraber vereceğiz. Sadece sabredin. Herkesin gözü önünde dar ağacında asacağız." deyip onları evin önünden savuşturdu. Yine önemsemedim, sadece gülümseyip yerimden kalktım ve cam kırıklarıyla dolu yorganımı silkmeden yatağa yattım.
Cam kırıkları bütün bedenimi acıttı, ama ağrısını hiç hissetmedim Taehyung. Hala hissetmiyorum, yalnızca kanıyorum sevgilim. Belki de son defa kanıyorum.
Bu haldeyken nasıl yazdığımı düşünüyorsundur şimdi. Sana yazarken bana hiçbir şey engel olamaz sevgilim. Bu mektupları sonuna kadar yazacağım ve sana ulaştıracağım. Hepsini okuyup bir kez daha seni ne kadar sevdiğimi ve ölmeden önce ne kadar acı çektiğimi anlayacaksın.
Sayın Kim Taehyung. Egonu okşamak istemem. Ki biliyorum sen benim sevgimin altında eziliyorsun şuan. Her zaman böyle olmadı mı? Sevgim her zaman sana ağır gelmedi mi? Bazen nefesin düğümlenmedi mi bana bakarken? Gözlerime bile bakamadığın olmadı mı Taehyung?
Gözlerime bakarsan bütün sevgimi orada göreceğini biliyordun. Korktun, çekindin. Utandın benim sevgimin altında kaldığın için. Ama seni hiçbir zaman suçlamadım. Çünkü sen ne yaparsan yap benim gibi asla sevemeyeceksin sevgilim. Sen sadece sevdin Taehyung. Ben ise şimdi sevgimden ölüyorum.
Kendinize iyi bakın Sayın Kim Taehyung. Lütfen diğer mektuplarımı bekleyin...
~
Oops! Bu görüntü içerik kurallarımıza uymuyor. Yayımlamaya devam etmek için görüntüyü kaldırmayı ya da başka bir görüntü yüklemeyi deneyin.
