Ik kijk naar de plas bloed voor me. Er gaat 1 gedachte door mijn hoofd.
Ren.
Waarom kan ik me dan niet bewegen? Het enige wat ik kan doen is naast haar neerknielen. Ik hoor meer klappen, schoten.
Of wat het ook is.
Geschreeuw.
Het enige wat ik echt weet is dat Fleur geraakt is. Met trillende vingers toets ik het alarmnummer in, al weet ik dat het al te laat is. Ik hoor scheurende auto's voorbij komen,
de schoten komen weer dichterbij.
Te dichtbij.
Ik spring overeind en begin te rennen.
Ik ken de weg hier niet eens,
Ik heb geen idee waar ik überhaupt ben.
Het enige wat ik weet is dat ik nog nooit zo hard heb gerend.
JE LEEST
- Doolhof -
FanfictionHet tweede deel van de triologie: ~ 𝗚𝗲𝗯𝗿𝗼𝗸𝗲𝗻 𝗕𝗲𝗹𝗼𝗳𝘁𝗲𝘀 ~ Neem mijn advies nou maar aan, je moet echt deel 1 hebben gelezen voordat je dit boek kan begrijpen. Wat moet je doen als je opeens het gevoel hebt dat je de verkeerde keuzes...
