Ik sta op. Matthy is er deze keer niet eerder uit dan ik, dat verbaasd me. Maar ja, hij heeft natuurlijk 2 nachten niet geslapen, dan is het best te begrijpen. Ik loop de keuken in om ontbijt te pakken. Ik hoef vandaag pas laat te beginnen, dus dat is wel mooi. Ik ga aan de eettafel zitten en ik zie dat Matthy ook de keuken in komt lopen. Zijn gezicht toont geen emotie. Geen blijdschap, geen verdriet, geen boosheid. Hij gaat tegen over me zitten. "Hey." Is het enige was hij zegt. "Dus... voel je je al beter of.." probeer ik uit te kramen. Matthy knikt. "Mhm. Maar Uhh... we gingen praten.." ik glimlach. "Ja klopt Uhh..." jeez wat is het moeilijk om een begin te vinden. "Ik weet eigenlijk niet zo goed waarom ik boos ben, ik heb hier eigenlijk niet zoveel mee te maken tho.. maar ik vind het gewoon raar dat jij zulke dingen niet aan mij verteld. I mean, Als jij had verteld dat je net uit het ziekenhuis kwam, had ik je nooit hiernaar toe laten komen." Matthy knikt. "Ja maar dat is het denk ik gewoon.. ik wil niet dat jij stresst om dingen waar ik niet om stress. Je had me ook nodig." Ik zucht. "Ja, maar je moet ook denken aan je gezondheid, want dat doe je nu niet. En dat is best ernstig Matt." Matthy knikt weer. "Dat weet ik wel, maar ik maak me ook gewoon zorgen om je. Ik wil niet dat je nog meer stress krijgt. Dat is denk ik ook waarom Robbie je buiten zoveel dingen houd." Ik zucht. "Ja maar daar krijg ik juist stress van. En ik maak me nu juist zorgen om jou, want er zijn duidelijk meer dingen aan de hand waarvan ik niets weet." Matthy schud zijn hoofd. "Niet dat ik weet." Ik frons. "Oh ja?"
JE LEEST
- Doolhof -
Fiksi PenggemarHet tweede deel van de triologie: ~ 𝗚𝗲𝗯𝗿𝗼𝗸𝗲𝗻 𝗕𝗲𝗹𝗼𝗳𝘁𝗲𝘀 ~ Neem mijn advies nou maar aan, je moet echt deel 1 hebben gelezen voordat je dit boek kan begrijpen. Wat moet je doen als je opeens het gevoel hebt dat je de verkeerde keuzes...
