Yok Oluş: Bu Bir Kızın Hikayesi.

Yaz Tatili,2021.

Selamm!Hikaye kısımdan sonra depresyon ve aşk üzerine ilerliyor.Yaşanan acılar üstüne
daha çok bastırmayacağım.

   Bugün,babaannemde kalışımın 5.Ayı oluyor..Bu zamana kadar hiç bir sorun yaşamadım,ne babam,ne babaanem,nede amcamla.Amcam hastalığından dolayı kötü davransada biz onu öyle bırakmalıyız.Kimse bize zarar vermesini istemiyor.Ama bu kadar yaşadığım acıdan sonra,yine eski zamanlardaki gibi yazlığa gidip
dinleneceğim..

Arabada uzun süredir ilerliyoruz..Ben buranın bana iyi geleceğini düşünsemde hiç arkadaşım yok..Siteyi'de Tanımıyorum..Ama belki bir kahraman gelir ve beni şu durumumdan azda olsa kurtarır.

Uzun bir yolculuktan sonra,sonunda yazlıktaki evimize gelmiştik.Burası bana kuzenimle ve annemle olan anılarımı hatırlatıy-kimi kandırıyorum,duygusal biri değilim bu yazlık bana kimseyi hatırlatmıyor.

  Babamla uzunca süre bu yazlığınız kıyı,deniz kısımlarını gezdik ama hiç denize veya havuza girmedik çünkü yabancı insanlarla konuşabilecek kadar cesaretim yoktu.

  Babama alttaki internet kafeye inmek istediğimi ama utandığımı söyledim.Babam itraz edince internet kafeye yöneldim.Zaten evimize çok yakın bir yerdi.Millet oraya gitmek için 10 dakika yürürken ben 1 dakika sürmeden gidebiliyordum.Havuzda kafedeydi,anlayacağınız istediğim an internetim ve havuzum vardı.

  Geldiğimde tek planım insanlardan uzak bir köşeye oturup kimseyle konuşmadan youtube izlemekti.Ama yere bakarak yürüyordum ne nerede bilmiyordum bile.O halimle havuza bile girebilirdim yanlışlıkla..Ama fazla komik olurdu.

  Bu planlarımı düşünürken birisi kolumdan tuttu.Niye birisi beni kolumdan tutsun ki,ben burada tanınmıyorum.Bir ses: "Elif Öz sen misin?" Diye sordu.

"Evet de,sen beni nerden tanıyorsun?"

"Mertalinin arkadaşıyım.O anlattı."

"Aren olayını bütün Türkiyeye yaymış.."

"Ne Areni?"

"Sen Areni tanımıyor musun?Kuzenim anlatmadı mı?"

"Hayır anlatmadı."

Tek sorduğum olaya bakın,kuzenim sana Arene aşık olduğumu ve red yediğimi anlattı mı diye sordum.

"Gel otur masa boş"

"Adın ne?"

"Ata"

Bir dakika bu çocuk şey değil mi...?5 ay önce babaannemin kuzeninin bir arkadaşı var,ona gitmek ister misin diye sorarken bahsettiği kişi.Ee bu işte.Bu çocuk hakkında çok şey bilmiyorum ama babaannem biliyorsa ona anlattıracağım.

   Baya bir süre ikimizden çıt çıkmadı.Daha sonra Ata denen çocuk sordu:

"Yaşadıklarını duydum..bende benzer şeyler yaşadım.Eğer şimdi konuşmak istemiyorsan git.Git ve bir yıl sonra tekrar burada birlikte konuşacağımıza söz ver"

Kalktım ve kısık sesimle söz dedim.Daha sonra eve gittim.Ne kadar güzel bir hikaye değil mi?Çok güzel başladı çok güzel bitiyor.

Tek bildiğim bu çocuğu bir daha göreceğim.Hatta erkek kıtlığından ona aşık olmam umarım.Ama içimde bu çocuğa dair bir sürü sorgu var.Kesinlikle oda bir şeyler yaşamış ve bunu öğreneceğim.Bir yıl sonra dediği gibi buraya geldiğimde,rahatça konuşup eğleneceğiz.Hatta belki arkadaş grubumuz olur!Ama benim gibi bir insanın birden fazla kişi tarafından aynı anda sevilebileceğine inanmıyorum.Çünkü güzel değilim.Ama bir gerçek bu..

En sonunda eve döndüğünüzde şu babaanneme soracağım soruyu sordum.

"Babaanne Ata hakkında bir şeyler anlatır mısın?"

Bu konuşmanın devamında kısacası anlayacağınız tek şey,Ata babasını gözünün önünde kaybetmiş.Hikayemiz çok farklı ama o daha çok üzülmüş,eminim.

Biz Ata'yla birgün tekrar konuşacağız..Söz veriyorum Ata.

Bölüm hakkında teorileriniz neler??Yine dediğim gibi,4. Bölüm yakında gelecek!Ama yapa yapa sadece 485 kelimelik bir bölüm oldu.Tabi benim en uzun bölümüm demek oluyor bu.Kendinize iyi bakın!