Yok Oluş: Bu Bir Kızın Hikayesi.

En Zorlu Gecem.

Selam ... Ben Elif.Çok sıradan bir ismim var,farkındayım.Ama herkes bana adımın güzel olduğunu söyler.Ve bugün pekte güzel olmayan bir gün,20 Aralık.Saat akşam 6.

Annem ve babam işten yeni geldi.Babam bir trafik polisi,annem ise hizmetli olarak çalışıyor.Bu sıralar yeni bir ev aldık,onun parasını daha rahat ödeyebilmek için annem de çalışıp eve katkı sağlamak istedi.Babam(Ömür) annemin çalışmasına gerek olmadığını söylesede annem (Nagihan) çalışmak istedi.Babamda pek üzerine gitmedi.Şuan çok mutlu bir aileyiz.Ama ben biraz garip hissediyorum.

8 yaşında bir çocuk olarak,yaklaşık 5 saattir bilgisayarın başında oturmuş o zamanlar popüler olan stickman kanallarını izliyordum."..." nasıl hissettirir tarzı videolar çok popülerdi.Ben yine garip hissederek izlediğim videoyu durdurdum.Aklımda bir soru belirdi: "Acaba benim annem ne zaman ölecek?"

Sorum buydu.Düşünmek istemiyordum ama beni rahatsız eden,garip hissettiren şey buydu.Bu sorudan başka bir şey değildi.Kendimi rahatlatmak için kendime "Annem en az 60 yaşına kadar yaşayacak" "En az 30 yılı var" gibi şeyler söyledim.Ama bir yandan "Allah'tan başkası bilemez" gibi şeyler söylüyordum ve bu beni yine rahatsız ettiriyordu.

Bunlar yüzünden kafam ağrıyordu.Yinede videoları izlemeye devam ettim..En son salona gittiğimde annemle babamı sarılırken gördüm.Hemen aralarına geçtim.Tam bir mutlu aile tablosuyduk biz.Annemle ne kadar kavgamız olsada öyle olmalıydı.Daha sonra ben gelince sarılmayı bıraktılar çünkü biliyordum ki ben varken rahat olamiyorlardı.Benim için bu "Büyük meselesi",ydi.Sadece büyükler biliyordu.Biz çocukların bilmeye haddi yoktu.

Bir şekilde gece oldu.Ben yalnız yatamayan bir kızdım.O yüzden babam çift yatakta yatarken biz annemle beraber salonda yatıyorduk.Bu yüzden annem sürekli sırtının ağrısından bahsederdi ama ben yinede bu korkumu yenemezdim.
İmkanı yoktu.Tüm denemelerim olumsuz sonuçlanmıştı.

Ben odamda oyuncaklarımla oynarken annem beni yanına çağırdı.
Bana bir şarkı açtı.Şarkıda "En büyük
pişmanlığım sen ölürken seni kurtaramamaktı anne" diye bir söz vardı.Bir günde bu kadar çok ölüm kelimesi duymak rahatsız edici olmuştu.O yüzden anneme kapatması için ısrar ettim.Sonunda koltukları ayarladık ve yattık.Daha doğrusu annem yattı;ben uyumaya çalıştım.

O zamanlar benim için geç olan saat bir olmuştu.Bir türlü uyuyamıyordum.Annem yanımdaydı.Güvendeydim.Ama yinede uyuyamıyordum.Ne yapsam ne etsem uykum gelmiyordu.

Çok zorlu bir geceydi.Ama atlattım.

Selamm!Bu Hikaye Tamamen Benim Yaşam Hikayem.O Yüzden Tamamen Gerçeklerden Oluşuyor.Bir Sonraki Bölüm İçin Sınır Falan Yok...Boş olduğum zaman yazacağım.