Yok Oluş: Bu Bir Kızın Hikayesi.

Bu yeni bir başlangıç.

Not: Bölüm hassas insanlar için kırıcı şeyler içeriyor

  Sonunda uçak inmişti.Babama nereye gittiğimizi sordum."Anneannene," diye cevap verdi.Ama bana babaanemin ayağının kötü olduğunu söylememiş miydi?Ben kafamda mı kuruyordum bunları?

 

   Anneanneme gitmek için tanimadigim birinin aracına bindim.Oda beni tanımıyordu muhtemelen.Anneanneme geldiğimizde valizler indi,babam Armağan abimin yanına gitti.Muhtemelen Armağan abim gidiyordu.

  Ben ne olduğunu bilmiyordum ama artık kötü bir şey olduğundan emindim.Babam ben bunları düşünürken önüme gelip diz çöktü..
Aklımdan "acaba bana evlilik teklifi mi ediyor" diye düşündüğüm bile oldu çünkü başka bir şeyse öyle olmasını istemiyordum.Bu netti.Ben babamın söyleceklerini duymak için beklerken babam konuşmaya başladı:

"Kızım biliyorsun..Ben sana insanlar doğar yaşar ölür demiştim" harika.Ölü olduğu kesinleştigine göre bu kişi babaannemi annem mi öğrenebilir miyim?İki türlüde şoka gireceğim merak etme baba.

Babama sordum:

-Babaannem mi öldü?Annem mi?Kim Öldü Söylesene!

Ama cevap çok belliydi.Duycağım şeyide biliyordum.

"Anneni trafik kazasında kaybettik kızım" Mükemmel.Cevabım ne olsa ne olsa.Buldum,Tamam diyeyim.

-Tamam...

Siz hiç annesinin öldüğünü duyunca "tamam" diyen bir kız gördüğünüz mü,ağlayıp yere yıkılmayan.Hayır öyle bir şey olmadı.O anda biliyordum ki benim hayatım degisecekti.Nerde yasayacaktık,babam tekrar evlenecek miydi,annem nasıl kaza yapmıştı gibi sorulacak bir sürü soru vardı.

  Ve o telefon asla anneme geri gelmeyecekti.

  Babam bana sordu: "Kızım,sana sormak istiyorum.Ben artık İstanbul'da yaşayıp o evde anneni
hatırlamak istemiyorum.Sen anneanneni mi seçersin babaanneni mi?"

Benim sorum:

"hangisinde internet var?

Soruya bakar mısınız?Annem yok ama internet var mı diye soruyorum.

Babam "babaanende var ama anneannende kalmak istersen onlara internet alırız kızım"

Muhabbet sarıyo dimi ya okuması falan.Yinede cevabım her türlü babaannemdi,babaannemi çok seviyordum ve asla anneannemden onun seviyesinde olamazdı.

21 Aralık dünyanın değil,benim için en uzun geceydi.

Bilgisayarımı tekrar açtım.Yazdıklarım şu kadar basit olmuştu:

"Sevgili günlük,annemin öldüğünü öğrendim.Artık babaannemde yaşıyorum.Yalnız kaldım"

Aslında çok basit ve duygu ifade etmeyen cümleler ama 8 yaşında bir çocuktan duysaydiniz sizde duygulanırdınız,eminim.

Babaannemde yaşamam için bir sebep yoktu.Yada vardı.Kim bilir?Belkide burdan gitmem gerekirdi.

Selamm!O gece gerçekten bir şey anlam etmiyordu benim için.22 Aralık Bölümü yakında gelecek.Yine anlattığım gibi,bunlar benim yaşadıklarım.Ama bu olay için kimseden özür vb. Beklemiyorum.Suçlusu siz değilsiniz ve böyle demeniz sizi biz gibi insanların gözünde yapmacık durumuna düşürür..