𖣔𝕮𝖊𝖕𝖍𝖚𝖊𝖘𖣔
It was past three o'clock in the morning when I felt really cold. Groggily, I reached for the remote control of the aircon. Agad ko itong pinatay at nagtalukbong ng aking kumot. I was ready to close my eyes but a small thud obstructed me from doing so. Patuloy tuloy ang tunog at sunod sunod.
I examined the whole room. Nakita kong bahagyang nakabukas ang bintana. Labag man sa loob ko ay bumangon ako para ito ay isara. Pero bago ko pa man iyon magawa, natagpuan ko na lang ang aking sariling nakatitig sa isang bagay o mas sasabihin kong sa isang nilalang nakakubli sa kadiliman.
A pair of blue eyes was looking straight to my eyes. Darkness wasn't able to conceal it. Lumabas ito sa pinagtataguan niya ngunit hindi ko inaasahang isang pusa ang lalabas. Hindi lang basta pusa kundi napakalaking pusa. Siguro'y kasing laki ng tigre.
It started slowly crawling forward, then it quickened its pace. Before I could process what's happening, the 'cat' suddenly appeared in front of me, and it stood on the window frame.
Nakatutok ang kanyang asul na mata sa akin. Ang kanyang matutulis na pangil ay nakalabas. Naglalaway na tila ba'y gutom na gutom.
I can feel my blood run cold. Umatras ako ng dahan dahan sa takot na baka maalarma ang pusa at sugurin ako. Nakita ko itong bumaba sa bintana at humakbang papunta sa akin.
Deep inside I am panicking so much. And I'm pretty sure that fear is evident in my eyes.
It was growling. Takot na takot ako pero mas lalo itong nadagdagan ng maramdaman kong pader na ang nasa aking likuran.
The cat opened its mouth ready to devour me. Because of reflex, I immediately covered my face with my hands when suddenly the cat turned into------
Nagising akong humihingal dahil sa masamang panaginip. Hindi ito ang unang beses na mapanaginipan ko ang ganitong pangyayari.
I clutched my chest as I feel sharp sensations in my heart.
Napalingon lingon ako sa paligid at nakitang umaga na't mataas na ang sinag ng araw. Oh shi- Im gonna be late for school!
Padabog akong pumasok sa banyo at naghubad. Anong oras na pala hindi man lang nila ako ginising!
Galit na galit ako. Umagang kay bangag! Kay aga aga sira na ang modo ko. Nakakawalang ganang pumasok.
Hindi na ako nag inarte pa sa pagliligo. Madalian lang ang ginawa ko pero syempre sinigurado ko ding hindi ako maninimaho.
Nang matapos na akong maligo, nagpunas ako at nagsuot ng uniporme. Korean style pa iyon. Blusang puti, vest at tie na kulay itim at ang paldang itim na may checkered na hanggang ibabaw ng tuhod ang haba. Ang medyas ko ay itim din. Mas magmumukha pa akong aattend ng lamay kesa sa eskwelahan. I know I'm OA but kasalanan ko bang ganito ako?
Patakbo kong tinahak ang hagdan at bumaba na bitbit ang aking bag habang kagat ko naman ang aking I.D. whilst I comb my hair. Napagdesisyunan kong 'wag na lang mag almusal because I'm really running out of time.
Umabot na ako sa salas na hingal na hingal. It is still early but I look so haggard. Namamawis na ang leeg ko't pinupunasan na lang ng aking dalang panyo.
Tuloy tuloy ang takbo ko palabas nang nagkaharap kami ni Dianara sa aming10 feet mahogany door.
"Aalis ka na?" Ay hindi ba obvious? Lalagpasan ko na sana siya kaso she pulled my arm.
"Ano ba?! Malilate na ako!" Iwinakli ko ang aking kamay mula sa kanyang pagkakahawak at tinignan siya ng sobrang sama.
"Kumain ka na ba?"
"It's none of your business," I said with vexation marked in my voice.
"I will surely tell this to your dad!"
