Because of you

Chapter 1

**
"I need space. " malumanay nyang pambungad sakin.

"Ha? What do you mean space?" Patawa kong sagot sakanya.

"Let's break up. Hindi ko na kaya. I'm sorry." Biglang nawasak ang mundo ko sa sinabi nyang iyon. Hindi ako agad nakapagsalita kundi tanging mga luha lang ang naguunahang tumulo mula sa mga mata ko. Pilit kong pinapatahan ang sarili ko. Pero mukhang wala akong magawa dahil sa sobrang sakit at bigat nang nararamdaman ko ngayon. Tumikhim ako at naghandang magsalita. Hindi. Hindi to totoo.

"Nagbibiro kaba? Haha liam wag! Di magandang biro yan!" Saad ko at pilit na ngumiti sknya.

"I'm not joking Miles. I just... Just leave me alone!" Pasigaw nyang sabi sa akin. Sa gulat ko bigla nalang akong napahagulgol. Diko inaasahan na sisigawan nya ako nang ganito. In our 4 years of being together he never shout at me like that. Iba sya. Ibang iba sa liam na nakilala ko. Yung liam na mabait. Sweet. Humble. Hindi. Hindi si liam ang kaharap ko ngayon.

"P--ero bakit? Bakit Liam? May n--gawa ba ako? Sabihin mo lang---- " di pa man ako natatapos magsalita ay bigla na lamang nya akong tinalikuran at tska naglakad palayo mula sakin.

My heart kept saying "Habulin mo sya. Don't let him go. Mahal mo sya dba?" On the other side was my brain saying "Tama na Miles. Wag ka nang magpakatanga. Iniwan ka na niya. Hindi ka na niya mahal. Don't be so desperate! He doesn't worth your tears!" Hindi nadin ako makagalaw dahil sa bilis nang pangyayari. Iyak nalang ako nang iyak dito sa bahay. Pumasok ako sa kwarto para duon ibuhos lahat. Ayokong makita ako nila mama at papa na ganito. Ayokong mag-alala sila sakin. Pagkapasok ko ay agad akong humilata sa kama at agad nagtaklob nang kumot. He left. He left me. Wala na siya...
***
Agad akong napabangon dahil sa panaginip ko. It's been 2 years since we broke up but Nightmares kept haunting me halos every night. Minsan nga ay hindi padin ako makatulog dahil sa kakaisip sknya. Not that i still love him. But because i want to make my revenge as soon as possible.

Pero konting tiis nalang Miles. Makikita mo na din sya. Malapit na akong bumalik sa Pilipinas. Anytime this month Miles. Napangiti nalang ako sa naisip kong iyon. Ilang months din akong nag move on sknya. Yes only months. It is because of my family. Pinaramdam nila sakin na okay lang kahit wala siya. Dinamayan nila ako. At unti unti ko na din natanggap ang katotohanang wala na kami. Nakuntento ako nang sila ang kasama ko. They have loved me more. We moved to new york dahil nalaman nila mama ang sitwasyon ko ay agad nila akong pinalayo.

Doon ko din naging close at naging bestfriend ang pinsan kong si Micha. She is a bitch. And she taught me how to become a BITCH too. Hindi na ako yung dating iyakin at mahina na Miles Mendoza. I am the upgraded one. Mas matapang, mas palaban, at mas bitch.
---

After how many years, i'm back! Hello Philippines!" Huminga ako nang malalim. Here we go Miles. Makakapaghiganti kana. Show him what he wasted. Napangiti nalang ako sa kawalan.