Η θάλασσα στα μάτια σου

Chapter 6

Winston blue outfit

Μarlboro leaf outfit

Davidoff outfit

Camel κίτρινο outfit

Winston POV:

 Ξημερώνει μια καινούρια μέρα. Για μία ακόμα φορά κλείνω το ξυπνητήρι μου και γυρίζω από την άλλη για να ξανακοιμηθώ αλλά πετάγομαι απότομα όταν θυμάμαι οτι σήμερα είναι το ραντεβού μου με τον Άσσο. Σηκώνομαι τσιρίζοντας και πατάω μία κλανιά τόσο δυντατή που ταράζεται όλο το σπίτι και σπάνε τα παράθυρα. Αποφασίζω να ψάξω το σύνολό μου για σήμερα. Είμαι πραγματικά τόσο αγχωμένη. Δεν έχω ιδέα τι να βάλω. Πρέπει να είμαι πανέμορφη για τον Άσσο. Όχι οτι με νοιάζει, γιατί εγώ δεν είμαι σαν τα άλλα κορίτσια που ετοιμάζονται για ώρες. Αχ μισώ τις άλλες κοπέλες που βάζουν 30 κιλά μέικαπ και λακ. Εγώ από την άλλη δεν περνάω ώρες φτιάχνοντας τα μαλλιά μου και δνε βάζω μέικαπ, γιατί δεν είμαι βασικιά σαν τις άλλες κοπέλες. Εγώ τρώω πίτσα και έχω νεκρούς γονείς. I can't drown my demons, they know how to swim :(. Συγγνώμη ξέφυγα εντελώς από το θέμα. Ένιγουει. Ξεκινάω με το μέικαπ μου (ναι ξέρω οτι μόλις έιπα οτι δεν βάζω μέικαπ. Να κοιτάς την δουλειά σου). Απλώνω λίγη μάσκαρα στις μακριές βλεφαρίδες μου και μαύρη σκιά στα βλέφαρά μου. Στη συνέχεια βάζω μαύρο κραγιόν και τέλος βάζω την Pussy by Rammstein κολώνια μου μπας και μπορέσω να μειώσω λίγο την μπόχα μου. Πίανω τα μαλλιά μου σε ένα απλό messy κώτσο, ντύνομαι και κατεβαίνω κάτω στην κουζίνα να πάρω το πρωινό μου.  Με το που μπαίνω στην κουζίνα βλέπω την Καρέλια slim να peggαρει τον Phillip Morris πάνω στο τραπέζι. Λίγο πιο δίπλα ο βαρύς ελληνικός που ψήνουν ετοιμάζεται να ξεχειλήσει. Κλείνω το μάτι και ξαφνικά μου έρχονται οι αναμνήσεις από το τραγικό δυστύχημα των γονειών μου. Σκουπίζω κρυφά ένα δάκρυ ωστέ να μην με δούν οι θετοί γονείς μου, γιατί δεν έχω όρεξη να τις φάω πάλι. 

"Α Winston μπλε 100 ξύπνησες. Καλημέρα" είπε ο Phillip Morris χαμογελώντας. 

"Καλημέρα πατέρα" είπα με κατάθλιψη.

Η Καρέλια απλά μου πέταξε μια μπαγκέτα στο κεφάλι. Το αγνοώ. Ξεκινάω λοιπόν για το σχολείο.  Πρώτα όμως πρέπει να πάρω την φίλη μου την Davidoff από το σπίτι της. Την παίρνω τηλέφωνο και μου λέει οτι κατεβαίνει. Tην βλέπω να βγαίνει με το αγόρι της τον Marlboro leaf. Κατεβάινουν τις σκάλες την ώρα που φασώνονται, με αποτέλεσμα τα πέφτουν και να πεθαίνουν instantly. Τι χαριτωμένο ζευγάρι. 

"Καλημέρα Winston μπλε 100. Είναι τεράστια μέρα σήμερα! Πως νιώθεις;" λέει ενθουσιαμένη η Danidoff. 

"Ομγ δεν φαντάζεσαι πόσο αγχωμένη είμαι. 7 φορές χέστηκα πάνω μου από την ώρα που ξύπνησα." γελάω με γέλιο

"Γαμημένη βρωμιάρα" λέει ο Marlboro leaf και μου δίνει μια τόσο δυνατή μπουνιά στην μύτη που αρχίζω να βλέπω γεύσεις. 

"Πιστεύω οτι θα περάσετε πολύ ωραία. Ο μπρο αδερφός μου είναι πολύ ενθουσιασμένος. Μην αγχώνεσαι πάντως. Όλα θα πάνε τέλεια."

"Ανυπομονώ. Άντε πάμε όμως στο σχολείο γιατί ήδη αργήσαμε." λέω και γελάω. 

Τρέχουμε προς το σχολείο. Πριν προλάβω όμως να περάσω τις πόρτες του σχολείου νιώθω κάποιον να μου βάζει τρικλοποδιά. Πέφτω με την μούρη τόσο δυνατά που το πρόσωπό μου γίνεται flat. 3 εγκεφαλικά από τον πόνο αργότερα, σηκώνω το κεφάλι να δω ποιος είναι και βλεπώ μπροστά μου την Camel κίτρινο σκληρό, η οποία γελάει με τις φίλες της.

"Έμαθα οτι θα βγεις σήμερα με τον Άσσο. Άμα μάθω οτι έκανες κάτι τέτοιο θα σε σκοτώσω. Είναι δικός μου. Είναι γραφτό να είμαστε μαζι" είπε η Camel θυμωμένη. Αφού με έφτυσε, έφυγε τινάζοντας τα μακριά μαλλιά της. Με βοήθησαν η Davidoff και ο Marlboro leaf να σηκωθώ. Ίσως να μην είναι καλή ιδέα να βγω μαζι του. Δεν ξέρω τι να κάνω. Το ραντεβού μας είναι σε λίγες ώρες. Είμαι τόσο αγχωμένη.....

Συνεχίζεται......

Σορρυ που άργησα, ήμουν σε sabbatical. Kαι σορρυ για το σκατένιο update. Δεν είχα έμπνευση