SOLO.

SEVGILIMDEN UZAK DUR!

multimedia daki alya ve çağan

okula girip etrafa bakmaya devam ettim.okul camından dışarıyı izlediğimde sabahki kızın düşünceli bir şekilde oturduğunu farkettim.aslında içime oturmadı değil kıza yaptığımı.kendi sınıfımı bulup içeri girdim.genellikle ilk hafta ders olmazdıda bence.kimsenin gelmeyeceğinide düşünmüştüm ama maşallah boş dersi duyan gelmiş.o kadar doluyduki sadece arkada iki masa boştu.hızla arkaya geçip kafamı sıraya gömüp nereden iş bulabilirim diye düşünmeye başladım.tektim ve bir yerden para bulmam gerekiyordu.en kolayı cafe.cafe'de mis gibi garsonluğumu yapar paramıda alırım.bunları düşünürken o kadar dalmıştım ki yanıma birinin oturmasını fark edememiştim.kafamı kaldırıp sol tarafa doğru çevirdiğimde kaşlarım istem dışı kalktı.sabahki safo kız.tam bir safo.yüzünden belli mübarek 86 kere umreye 27 kerede hacca gitmiş gibi yüz ifadesi vardı..kız bana bakmıyordu.bence oda kimin yanına oturduğunu anlamamıştı henüz.kolumu kıza değdirince kız birden irkilip bana bakmaya başladı.her baktığı saniye kaşları dahada çatarken birden;

''senin burda ne işin var be?"

diye bağırdığında kaşlarımın çatıldığını hissettim.ama hiç bozuntuya vermeden sırıtarak;

"farkındaysan duvar kenarımdayım.yani senden önce gelmişimki duvar kenarındayım.yani bu demek oluyorki seen benden sonr...."

diye devam edecekken hoca kapıyı hızla kapattı.reflex olarak herkes hocaya odaklanırken ben hala adını bile bilmediğim dalga konum olan kıza bakıyordum. Bir süre kızı inceledikten sonra bende kafamı hocaya çevirdim.hoca sert bir şekilde bizleri izlediktensonra yüksek bir sesle;

''şimdi.adım muzaffer toksun.bunu bilin yeter.sizi gruplara ayırıp hem kaynaşmanıza yardımcı olucam hemde ilk ödevi vermiş olucam.''

Dediğinde herkes oflamaya başlayacaktı ki hoca tekrar kalın ve tok sesiyle;

''kesin.şimdi herkes yanındaki sıra arkadaşını büyük ihitimal tanımıyordur.en fazla adını biliyorsunuzdur.sıra arkadaşınızla birlikte hayallerinizi hayatınızı ve başınızdan geçen en kötü olayları birbirinize anlatacaksınız.''

Dediğinde kendi kendime ne diyor lan bu diye düşünürkenyanımdakine baktığımda''lan ben bu kızın daha adını bilmiyorum ki.''diye düşünürken hoca düşüncelerimin üstüne basıp:

''hepiniz şimdi ne zaman teslim edilecek diye merak ediyorsunuzdur.evet arkadaşlar ödev tarihi yok.istediğim zaman alıcam.bence şimdiden başlayın.''

Diyip sınıftan çıkınca sınıftakilerle beraber afallamıştım.böyle hoca,böyle ödev ve en önemlisi böyle ödev tarihimi olur lan.ben gene iç sesimle muhabbete girmişken yanımdaki kız bana dönüp;

''alya.''

''çok yaşa.

''bide bana saf derler.adım alya.alya doğu.''

Ben salakça bir bakış atarak:

''ayşenin nesi varmış ki?

Diye sorunca kız bana ayşe kim bakışları atarken istemsiz olarak gülümseyip:

Boşver sen ayşeyi.benim adımda çağan.çağan burç.''

Dediğimde kız gülümseyerek:

''ali'nin nesi varmış?''

Deyince kahkaha atmaya başladım.kız benim kafandandı galiba.kızda benimle birlikte gülümsediğinde daha önce hiç bu kadar güzel ve içten gözüken bir gülümseme görmemiştim açıkçası..iyiymiş.karnımın guruldadığını tüm üniversite koridorlarında yankılandığını fark edince..daha doğrusu alya ve ben fark edince alya gülümseyip: