💐😻
Sope 😽🐿️
Taekook🐇🐅
Minimoni🐥🐨
----------------------------------------------------------------------------
İlk kitabım umarım beğenirsiniz. Ayrıca kötü yorumlar silinecektir. Kitabı beğenmezseniz kütüphanenizden çıkarmanız yeterli. Şimdid...
Ne işim vardı benim bu otel ile. Benim hayalim, eşsiz dünyam tutkulu danslarımdı.
Kimdim ben?
Ünlü beş yıldızlı Bellagio oteli sahibi Jung Hoseok mu?
Yoksa...
Dansa aşık, hayalleri için yaşayan, hayranlara sahip J-Hope mu?
O lanet gün geçirdiğim kaza sonucu tutkumu, hayallerimi bırakmak zorunda kalmıştım.
O gün hızlı hızlı gidiyordum şirkete. Acilen gelmem için menajer çağırmıştı. Şirkete gelmeme son bir sokak kalmıştı. Kırmızı ışıkta durmuştum. Sonra... Tam yeşil ışıkta geçiyordum ki sağ taraftan gelen tır arabamı biçti.
O an bütün hayatım, hayallerim, isteklerim, sevdiklerim, beni sevenler, tutkularım gözlerimin önünden geçmişti. Saniyelikti herşey. Sonrasını hatırlamıyordum. Gözlerimi hastane odasında açmıştım.
Sağ omzumun derinliklerine saplanan cam sayesinde kolumu oynatmıyor, sol ayak bileğim koltuk arasında sıkıştığı için kırılmıştı. Ve birde nefes darlığı hastalığım vardı. Bırak dans etmeyi, kendimi biraz zorlasam nefes nefese kalıyordum.
Kapı açılınca daldığım düşüncelerimden ayrılmış, ne zaman aktığını bilmediğim göz yaşımı silerek sandalye ile arkamı dönmüştüm. Odaya kimin girdiğini görmek için.
Sekreterim Sae-Yoon elinde dosyalar ile masama kadar geldi. Elinde ki dosyaları açarak imzalamam gereken yerleri gösterdi. Ben imzaları atarken kendisi de ilerki günlerimde olan randevularımı sıralıyordu.
"Yarın Çinli The Ritz oteli sahibi bay Wang Lei ile görüşmeniz var. Saat... Sabah 8:30'a ayarlandı bay Jung."
Elindeki toplantı için gerekli belgeleri de imzalayınca, masada ki bütün getirdiği belgeleri alarak odadan çıktı.
Onun ardından kafamı masaya yaslayarak derin bir nefes aldım. Yorulmuştum. Yormuştu düşünceler. Yormuştu geçmişim. Yormuştu hayallerim.
Ellerimi masanın üzerine yaslayarak destek alıp kalktım. Az ileride dilsiz uşakta asılı ceketimi alarak odadan çıktım. Ceketimi koluma atarak asansöre ilerledim. Asansörün gelmesi ile binmiş ve en alt kata basmıştım.
Asansör alt kata inene kadar ceketimi üzerime geçirmiş ve aynadan kendime bakmıştım. Zamanında ne kadar da çok merak ediyorlardı yüzümü.
Elimi kaldırarak yüzümde gezdirdim parmaklarımı, aynadan yansımama bakarak. Elim yavaşça yara izi taşıyan omzuma geldi. Gözlerim yavaş yavaş dolmaya başlamıştı ki asansörün geldiğine dair sesi işittim. Elimi indirerek hızlıca kendimi toparladım.
Asansörden inerek hızlı adımlarla dışarıya çıktım. Otelin önüne gelen arabama binip, sahile gideceğimi söyledim şoföre.
Tamam büyük bir kaza geçirmiştim. Bunun sonucunda da hayellerimden olmuştum. Araba süremiyordum. Çoğu zaman uykularımı bile kaçıran kaza sahneleri hep aklımdaydı.
Sahil yolunda çocukluk arkadaşım Namjoon'dan Seokjin'in restoranında olduğuna dair bir mesaj aldım. Hemen şoföre Jin'in restoranına gitmesi için talimat verdim.
Namjoonla 5 yaşında ana sınıfında oyuncak araba başında kavga ederken tanışmıştık. Hatırladığım bu küçük hatıra yüzümde küçük bir tebessüm oluşturmuştu.
Jin ve diğer çocuklar ile de Namjoon sayesinde tanışmıştım 5 yıl önce o vahim kazadan sonra. Hepsi de tatlı ve düşünceli insanlardı.
Bitti! GÜNAYDIN 😍 Bölümün kısa olduğunu biliyorum ama olsun. Arkadaşlar bir de ben bu kitabı yalnız yazmıyorum arswisx aşkım, bebeğim de bana yardım ediyor(bölümün çoğunu o yazdı hatta) SENİ SEVİYORUM ASK KARIM 🥺🤧💕💞🌼
Düşüncelerinizi belirtebilirsiniz. İyi günler...
Bir de şuraya küçük bir Sope fan art bırakıyorum gününüz şenlensin.🐿️🐈⬛
Oops! Bu görüntü içerik kurallarımıza uymuyor. Yayımlamaya devam etmek için görüntüyü kaldırmayı ya da başka bir görüntü yüklemeyi deneyin.
